Teraźniejsza Prawda nr 210-211 – 1963 – str. 94
Te wyrażenia użyte są w Biblii w odniesieniu do Jezusa i Kościoła z podwójnego punktu widzenia. W niektórych ustępach odnoszą się one do Jezusa i Kościoła podczas ich ziemskiego okresu życia, kiedy to przechodzili cierpienia i doświadczali opozycji ze strony świata, ciała i diabła. Znaczenie tych terminów jest prawie równoznaczne z terminem Kościół Wojujący. W innych ustępach wyrażenia te odnoszą się do nich w ich niebiańskiej egzystencji podczas ich chwalebnego panowania nad ziemią. W tym znaczeniu terminy te są prawie równoznaczne z terminem Kościół Tryumfujący. Kościół w swym ziemskim stanie w jego członkach często jest nazwany zarodkowym lub cierpiącym Królestwem, a w swym niebiańskim stanie podczas Tysiąclecia jest on nazwany narodzonym lub uwielbionym Królestwem.
Podczas Pierwszego Przyjścia nasz Pan pouczał Swoich uczni, ażeby nauczali o zmianie dyspensacji jaka nastąpiła i zamiast w dalszym ciągu głosić Mojżesza i Proroków oni mieli nauczać o Królestwie Bożym czyli o zarodkowym Kościele (Łuk. 16:16). I Królestwo to przybliżyło się; ono rozpoczęło się z chwilą podjęcia misji przez naszego Pana, następnie było kontynuowane przez Apostołów w dniu Zielonych Świątek i posuwało się dalej w domu Korneliusza, ponieważ przeszło na pogan, a przez całe Żniwo Żydowskie Królestwo to postępowało coraz więcej naprzód. W ciągu całego Wieku Ewangelii to cierpiące Królestwo przybliżało się i wielu weszło do niego, gdzie wśród prób i doświadczeń byli przygotowywani do panowania z Jezusem, albowiem to chwalebne Królestwo wkrótce będzie ustanowione w swoim panowaniu nad ziemią (Rzym. 8:17; 2Tym. 2:12; 1Piotra 4:13; Obj. 5:10). Było to zarodkowe lub cierpiące Królestwo, do którego odnosił się nasz Pan gdy mówił, że ode dni Jana Chrzciciela Królestwo Niebieskie gwałt cierpi i że gwałtownicy porywają je (Mat. 11:12). Fakt, że klasa Królestwa po swoim udoskonaleniu będzie panować na ziemi jest jedyną przyczyną, dla której oni są nazwani Królestwem podczas gdy są w ciele.
Modlitwa „Przyjdź Królestwo Twoje” odnosi się do Chrystusa i Kościoła w ich panowaniu w czasie Wtórego Przyjścia naszego Pana. Łuk. 21:31 używa wyrażenia „królestwo Boże” w tym samym znaczeniu; albowiem w tym wierszu Jezus mówi, że gdy ujrzymy znaki czasów mające związek z Jego Wtórym Przyjściem wypełniające się w naszych oczach, powinniśmy uznać, że Królestwo Boże jest blisko – że Jezus i Małe Stadko, Jego Współdziedzice, wkrótce wejdą w urząd jako Królowie na ziemi. Inne cytaty Pisma Św. odnoszące się do nadchodzącego Królestwa panującego w mocy i w chwale na ziemi są następujące: Dan. 7:13,14,18,22,26,27; 2:44; Izaj. 2:2-4; 11:1-10; 25:6-9; 35; 60; 61:4-11; 62; 65:17-25; Jer. 23:5,6; 33:14-16; Ezech. 37:23-25; Joel 2:28,32; Abd. 21; Sof. 3:8,9; Agg. 2:6-9; Mal. 4:1-3; Mat. 8:11; Mar 14:25; Łuk. 1:33; 12:32; 13:28, 29; 19:11, 12, 15; 22:29, 30; Ew. Jana 18:35; Dz.Ap. 14:22; 1Kor. 15:24-26, 50; 2Tym. 4:1; Żyd. 1:8; Jakub 2:5; 2Piotra 1:5-11. To chwalebne królewskie panowanie prawdy i sprawiedliwości przyjdzie dopiero wtenczas, gdy Kościół będzie miał część w Pierwszym Zmartwychwstaniu (Obj. 20:4,6). I w tym królewskim panowaniu będą błogosławione wszystkie narody ziemi (1Moj. 12:3; Gal. 3:8,16,29; Obj. 5:13). Przeto niechaj każdy miłujący Boga i człowieka, prawdę i sprawiedliwość, modli się „Przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi”. B.S. '61,62)
LUDZKIE CIAŁO JEZUSA NIE ZNAJDUJE SIĘ W NIEBIE
Pytanie: Czy Jezus wstąpił do nieba w Swym ludzkim ciele i czy dotąd posiada to ciało z mięsa, z jego ranami kłutymi włócznią i śladami gwoździ?
Odpowiedź: Istnieją zasadniczo dwa poglądy rozpowszechnione wśród chrześcijan na ten temat. Pierwszy mówi, że Jezus powstał z śmierci w tym samym ludzkim ciele, które posiadał podczas Swego życia na ziemi i że to ciało z mięsa z jego oczami, uszami, nosem, językiem, rękami, nogami itd. posiada dotąd w niebiańskim lub duchowym stanie. W zgodzie z tym poglądem przypuszcza się, że Kościół podczas „przemiany” (1Kor. 15:51) w zmartwychwstaniu stanie się także „podobny mu” (1Jana 3:2), odzyskując ponownie swoje ciała z mięsa. Zgodnie z tym rzymsko-katolicy utrzymują, że Maria, matka Jezusa, była zabrana do nieba w swym ludzkim ciele!
Drugi pogląd mówi, że Jezus powstał z śmierci w duchowym ciele, które nie jest pod żadnym względem ciałem z mięsa; że On był „umartwiony ciałem, ale ożywiony duchem” (1Piotra 3:18 – A.R.V.); że Bóg oraz inne duchowe istoty jaśniejące w chwale nie mogą być widziane przez ludzi fizycznymi oczami bez szkody dla nich (Jan 4:24; 1:18; Dz. 9:3, 4, 8, 9; 22:11; 1Tym. 6:16); że nasz powstały Pan nie będąc dłużej ludzką, lecz chwalebną duchową istotą, zjawiał się przed Swoimi uczniami – jak aniołowie kiedyś objawiali się innym ludzkim istotom (zobacz np. 1Moj. 16:7-13; 18; 19:1; Sędz. 6:11-22; 13:3-20) – ukrywając Swoją duchową chwałę, przyjmując ciało i ubierając się w odpowiednie szaty, aby mógł być widziany ich fizycznymi oczami; że On zjawiał się przed nimi w różnych postaciach (Mar. 16:12), aby im zademonstrować, że nie był dłużej umarły, ale żywy.
Wierzymy, że drugi pogląd jest właściwy, ponieważ jest podtrzymywany przez Pismo Święte. Św. Paweł mówi nam jasno (1Kor. 15:35-50), że ciało, które my siejemy w śmierć, nie jest ciałem, „które ma potem wyróść”, lecz gdy dusza lub osoba, która umarła (1Moj. 2:7,17; Ezech. 18:4, 20) obudzi się ze snu śmierci (Dan. 12:2; Jan 5:28,29; 1Tes. 4:13-18), „Bóg da jej ciało jako chce” – niektórym (tej części nasienia Abrahamowego, która staje się jako „gwiazdy niebieskie”, tj. duchowe – 1Moj. 22:16-18) będą dane „niebieskie ciała” (jak w przypadku „Wtórego Adama” – Jezusa, który stał się „duchem ożywiającym”) a innym (tej części nasienia Abrahamowego, która staje się jako „piasek, który jest na brzegu morskim”, tj. ziemskie) będą dane ciała ziemskie (jak w przypadku pierwszego Adama, który był „z ziemi, ziemski”), ponieważ ci, którzy „odziedziczą ziemię” (Psalm 37:9-11, 22, 29, 34, 38; Przyp. 2:21, 22; Izaj. 60:21; 65:17; 66:22; 2Piotra 3:13; Obj. 21:1-5; 4Moj. 14:21; Abak. 2:14) będą potrzebowali ziemskich ciał przystosowanych do ziemskich warunków.