i w związku z pewnymi klasami pokazanymi w Boskim Planie, owocność, której się spodziewał br. Russell i inni wierni stróże, mająca okazać się w jesieni 1914 r. albo krótko potem, nie okazała się jeszcze. Wśród tych jednak przykrych i nie przynoszących pożytku doświadczeń ci, którzy są właściwie wyuczeni i rozwinięci, nie są zatrwożeni ani zniechęceni, lecz nadal radują się w Panu wiedząc, że ta owocność okaże się w Jego właściwym czasie.

      (Ciąg dalszy nastąpi)

WEZWANIA – PRZESIEWANIA – BROŃ KU ZABIJANIU

(Ciąg dalszy z T.P. 1963,49)

PIERWSZE WEZWANIE – PRZESIEWANIE – BROŃ KU ZABIJANIU. DRUGIE WEZWANIE – PRZESIEWANIE – BROŃ KU ZABIJANIU. TRZECIE WEZWANIE – PRZESIEWANIE – BROŃ KU ZABIJANIU. CZWARTE WEZWANIE – PRZESIEWANIE – BROŃ KU ZABIJANIU. PIĄTE WEZWANIE – PRZESIEWANIE – BROŃ KU ZABIJANIU. SZÓSTE WEZWANIE – PRZESIEWANIE – BROŃ KU ZABIJANIU. PYTANIA BEREAŃSKIE.

      A te rzeczy stały się nam („na których końce wieków przyszły” – w. 11) za wzór i na to, abyśmy złych rzeczy nie pożądali, jako i oni pożądali” (1Kor. 10:6). W tych słowach Św. Paweł wskazuje na figurę i pozafigurę pierwszego przesiewania w czasie „końców wieków”. Symboliczny przebieg tych wydarzeń jest opisany w 4Moj. 11:4-35. Wkrótce po opuszczeniu Egiptu lud otrzymał mannę jako pokarm w wyniku Boskiej opatrzności (2Moj. 16:1-36). Mniej więcej rok po tym, po opuszczeniu góry Synaj, manna sprzykrzyła się ludowi i zaczęli tęsknić za pokarmem egipskim. Niewdzięczne ich narzekanie nie podobało się Jehowie i Mojżeszowi. Jednakże Pan uczynił zadość ich pragnieniu zsyłając im mięso w formie przepiórek, ze wschodniego wybrzeża Morza Czerwonego, zwanego Zatoką Akaba. Razem z mięsem zesłał plagę (wywołaną na skutek ich żarłoczności), która zdziesiątkowała ich chorobą i śmiercią. To usilne pożądanie pokarmu egipskiego i towarzyszące mu szemranie Św. Paweł opisuje w słowach: „jako i oni pożądali” a żyjących w „końcach wieków” ostrzega, ażeby „złych rzeczy nie pożądali, jako i oni [we figurze] pożądali”. Rozpoznajemy więc w natchnionym przez Boga wyjaśnieniu Św. Pawła, że historia opisana w 4Moj. 11:4-35 jest typowa i jej pozafigura wypełnia się w „końcach wieków”. Św. Paweł wymieniając tę historię jako pierwszą z pięciu typów na przesiewania Żniwa, wskazuje, że ona przedstawia pierwsze przesiewanie Żniwa.

      (20) Po historyczne szczegóły tego przesiewania odsyłamy naszych czytelników do Z 1916, str. 172,173. W niniejszym artykule pokażemy, jak to było wyobrażone w 4Moj. 11 i jak jest symbolizowane w 9 rozdz. Ezechiela. Manna jest użyta w Biblii jako typ pokarmu dla umysłu i serca, tzn. jako typ Prawdy (1Kor. 10:3,4), a ponieważ Chrystus jest Prawdą (Jan 14:6), więc przedstawia Go szczególnie jednak jako Okup (Jan 6:31-58). Jak izraelitom sprzykrzyła się literalna manna i jak tęsknili za mięsem egipskim, tak pozaobrazowym Izraelitom, od wiosny 1878 r., zaczęła się przykrzyć Prawda, szczególnie w odniesieniu do Okupu i tęsknili za naukami pozostającymi w harmonii z obecnym złym światem. Wśród ludu w Prawdzie p. Barbour był pierwszym, któremu zaczęło się przykrzyć i który zrzekł się Okupu. Uczynił to wiosną 1878 r., gdy „wszedł król”, stając się wodzem klasy zrzucającej szatę godową (Mat. 22:11-13). Niemało ludu w Prawdzie naśladowało go w tym niezbożnym postępowaniu. Wierni nauczyciele pozostający w harmonii z wolą Bożą wkrótce potem zaczęli bronić Prawdy przed fundamentalnym błędem p. Barboura, pokonując go zupełnie („związawszy nogi i ręce jego”). Tymczasem on walcząc i broniąc swych błędów logicznie został zniewolony do odrzucenia jednej prawdy po drugiej, aż znalazł się w ciemnościach zewnętrznych, zupełnie pogrążony w błędzie, traktując ciemność za światłość, karmiąc się nieczystym pokarmem symbolicznego Egiptu razem z tymi, których zdołał zwieść spośród ludu w Prawdzie.

      (21) Odrzucenie Okupu nie ograniczało się tylko do ludu Prawdy. Wkrótce bowiem często wśród duchowieństwa i ich naśladowców, można było zauważyć zaprzeczających ofiarniczej śmierci naszego Pana, traktujących Go jedynie jako nasz przykład a nie jako Odkupiciela. W ten więc sposób symboliczna plaga objęła także wielką liczbę wśród tymczasowo usprawiedliwionych. Oprócz wymienionych rozciągnęła się również na tych, którzy chociaż nosili miano Chrześcijan w rzeczywistości nie wierzyli w Zbawiciela, tj. na tych „w obozie” prowadząc ich do odrzucenia Okupu poprzez przyswajanie sobie doktryn ewolucji, spirytyzmu i wiedzy chrześcijańskiej tj. nauk, które wprost lub pośrednio zaprzeczają Okupowi. Zaczęło się to po lecie 1878 r. i rozprzestrzeniało szybko. Zaprawdę nienawidzili pozafiguralną mannę, Okup, uczestnicząc w spożywaniu pozaobrazowych przepiórek tj. teorii przeciwnych Okupowi a należących do obecnego złego świata! „I dał im, czego żądali, a wszakże przepuścił suchoty na nich” (Psalm 106:15).

      (22) Ten sam ogólny kierunek myśli występuje u Ezechiela 9 roz., w symbolu pierwszego męża z bronią ku zabijaniu. Po ogólnikowym wyjaśnieniu tego obrazu danym powyżej przystępujemy do szczegółów. W harmonii z tym co już powiedzieliśmy właściwym było, aby pierwszy mąż z bronią ku zabijaniu zajął miejsce przy ołtarzu, ponieważ jego praca zabijania była spokrewniona ze służbą opozycyjną do ofiar za grzech. Zgodnie z poleceniem „idźcie za nim” widzimy, że żniwiarze pracowali przez kilka lat, od jesieni 1874 r. do wiosny 1878 r., zanim pierwsza klasa przesiewaczy rozpoczęła swoją pracę. Pierwsi przesiewacze uderzyli wówczas swoją bronią ku zabijaniu, którą w naszym zrozumieniu stanowiły nauki dowodzące, że nie ma Okupu. Nie zachowali oni nikogo pragnąc zarazić każdego, a tym samym zabić błędem o nieistnieniu Okupu. Znajomość Prawdy przeszkodziła w zabijaniu tych, którzy otrzymali „znak”. Rozpoczynając od starszych mężów w świątnicy, zaczęli rozpowszechniać swoje nauki, wśród poświęconego ludu Prawdy, o nieistnieniu Okupu,

poprzednia strona – następna strona