(9) Jakie dwie myśli podaje przypowieść?

      (10) Określ i dowiedź do jakich okresów odnosi się 1Kor. 10:1-14 i podaj ogólne tłumaczenie trzech podziałów tego tekstu Pisma Św.!

      (11) Podaj krótko treść Ezech. 9:1-11 i wykaż jego pokrewieństwo z Mat. 20:1-16 i 1Kor. 10:1-14!

      (12) Podaj prawdziwy i błędny pogląd tego co jest symbolizowane przez Ezechiela i mężów z bronią do zabijania. Podaj prawdziwy, a zbij błędny pogląd!

      (13) Podaj prawdziwy i błędny pogląd męża z kałamarzem pisarskim! Zbij błędny a udowodnij prawdziwy pogląd za pośrednictwem trzech argumentów!

      (14) Wykaż za pośrednictwem porównania i przeciwstawienia pokrewieństwo między tymi trzema tekstami!

      (15) Dlaczego wyrażenie określające pierwsze wezwanie różni się od wyrażeń określających następne wezwania?

      (16) W oparciu o Pismo Św., zastosowane czynniki, wyniki, środki i fakty wzmocnione przez Z. 1916, str. 170-173 udowodnij, że pierwsze wezwanie miało miejsce od października 1874 r. do czerwca 1881 r.!

      (17) Podaj historię artykułu pt. „Te Rzeczy Były Typami” (Z 1913, str. 198)!

      (18) Dlaczego przesiewania były potrzebne: po pierwsze – podczas pierwszego wezwania i po drugie – podczas następnych wezwań? Jakie ma to zastosowanie w odniesieniu do dnia i godzin C.J. Woodwortha? Jakie było chronologiczne pokrewieństwo każdego wezwania do towarzyszącego mu przesiewania (Ezech. 5:9)?

(Ciąg dalszy nastąpi)

CHRYSTUS – JEGO WĄSKA ŚCIEŻKA

(E. tom 15, roz. 2) (Ciąg dalszy z T.P. 1963, 32)

      W Tym dniu zanim Jezus wyruszył nad Jordan, Bóg wpływał na Jego umysł, aby przyjął chrzest od Jana; Jezus zaś będąc posłuszny natychmiast rozpoczął Swą podróż. Bóg pobudzał Go i zachęcał do uczynienia obu tych rzeczy przez pobudki udzielone Mu w Słowie Bożym. Jedną z części Słowa Bożego kierującą do tego celu była nauka, że w 30 roku życia powinno się rozpocząć powołanie do pracy religijnej. Jezus więc posłusznie oczekiwał nadejścia 30-go roku, aby zacząć pracę Swego życia (Łuk. 3:23). Inną rzeczą, której użył Bóg w celu pobudzenia Jezusa do poświęcenia i uczynienia symbolu chrztu było to, iż jasno wykazał Mu przed albo natychmiast po poświęceniu, że ono sprawiało wstąpienie przez Niego na drogę umierania za świat i że żyjąc cnotliwie będzie mógł wyrobić prawdziwy sposób postępowania sprawiedliwości dla niego (świata) oraz że powstanie jako spłodzone Nowe Stworzenie a w życiu zmartwychwstałym jako narodzone Nowe Stworzenie. W wyniku tego udał się On nad Jordan, aby okazać w symbolu te rzeczy (Mat. 3:14). Tak więc Bóg poczynił pewne rzeczy dla Jezusa w związku z Jego poświęceniem.

      Drugą rzeczą jaką Bóg uczynił Jemu w związku z poświęceniem i symbolizowaniem go, było spłodzenie z Ducha Świętego. Jezus jak widzieliśmy, miał trzy początki: (1) jako Logos (Kol. 1:15; Obj. 3:14); (2) jako płód Jezus (Mat. 1:20; Łuk. 1:35); i (3) jako Nowe Stworzenie, Chrystus nad Jordanem (Mat. 3:16,17; Mar. 1:10,11; Łuk. 3:22). Apostoł Jan wspomina o trzecim spłodzeniu Jezusa w Ew. Jana 1:14, gdy mówi: „Widzieliśmy chwałę jego jako jednorodzonego [jednospłodzonego – w greckim] od Ojca pełne łaski i prawdy”. Apostołowie widzieli tę chwałę pełną łaski i prawdy, gdy zostali powołani na Apostołów. A więc to odnosi się do stanu spłodzenia, gdy jest mowa o Nim jako o jedynym spłodzonym od Ojca. W w. 18 Jan wspomina o tym samym spłodzeniu mówiąc: „on jednospłodzony Syn, który jest w łonie Ojcowskim, ten nam opowiedział”. Dopiero po tym spłodzeniu w Jordanie o Jezusie była mowa jako o jednospłodzonym Synu w łonie Ojcowskim, który nam objawił Boga. Do którego z tych trzech aktów spłodzenia dany tekst się odnosi, należy wywnioskować z samego tekstu oraz z jego związku z innymi tekstami. Spłodzenie z Ducha jest konieczne aby należeć do klasy Królestwa, a także by zrozumieć rzeczy należące do tej klasy (Jan 3:3,5); bo gdy Bóg powołuje do istnienia klasę Królestwa, to stwarza nowy porządek istot o Boskiej naturze (Efez. 2:10; 2Kor. 5:17; Gal. 6:15; Jan 5:26; Żyd. 1:3-5; 2Piotra 1:4). Bóg postanowił Jezusa Głową tej klasy i jej Poprzednikiem (Żyd. 6:20; Efez. 1:22, 23, Kol. 1:18), ponieważ On jest Królem królów i Panem panów (tymi królami i panami jest Kościół) jak to czytamy o Nim i o nich w 1Tym. 6:15; Obj. 19:16. Ci więc – Jezus i Jego wierny Kościół – stanowią klasę Królestwa (Obj. 1:6; 5:10), zaś aby otrzymać członkostwo tej klasy trzeba być spłodzonym z Ducha (Jan 3:3,). To właśnie stało się, gdy Duch w formie gołębicy zstąpił na Jezusa przy Jordanie. Bóg Sam zaświadczył o tym spłodzeniu Go do najwyższej rodziny Bożej, gdy mówił: „Tyś jest on Syn mój miły; w tobie mi się upodobało” – czyli – jestem zadowolony (Mat. 3:17; Mar. 1:11. Łuk. 3:22).

      Spłodzenie z Ducha dało Jezusowi to, co dało każdemu otrzymującemu je: zdolność duchową w każdym z organów Jego mózgu, przystosowaną do sięgania i oddziaływania na sprawy na duchowym poziomie, odpowiadające sprawom na ziemskim poziomie, do których każdy organ mózgu sięgał i na które oddziaływał przed spłodzeniem. Ten akt spłodzenia z Ducha rozpoczął w Jezusie życie w Boskiej naturze odnośnie umysłu, serca i woli oraz był początkiem Jego stworzenia na poziomie istnienia Boskiego; podobnie było to czynione z Jego naśladowcami przez cały Wiek Ewangelii. Konieczność tego

poprzednia strona – następna strona