Teraźniejsza Prawda nr 208 – 1963 – str. 37
i że każdy z poświęconych będzie pełnił dla niego odpowiednią służbę (każdy ochotny i roztropny przy wszelkiej posłudze) oraz, że w pracy tej wodzowie i wszyscy pozafiguralni Izraelici znajdą się pod jego wykonawczą władzą (książęta i wszystek lud stanął na każde rozkazanie twoje). Następnie przez swe nauki i odpowiednie przygotowania do pracy J., brat R. podał swe zarządzenia dla pozafiguralnego Izraela, a w szczególności łączące się z drugim uderzeniem Jordanu. Powiedział on braciom (do wszystkiego zgromadzenia; 1Kron. 29:1), że Bóg wybrał J. jako jedynego kapłańskiego wykonawcę (Salomona… jedynego… obrał Bóg) pomimo braku jego dojrzałości i słabości (młodzieńczyka małego) zważywszy ogrom jego pracy (wielka sprawa), ponieważ świątynia Epifanii nie jest dla człowieka, lecz dla Boga (nie człowiekowi pałac ten, ale Panu Bogu będzie). Przez swe ustne i pisemne nauki a także przez swe czyny brat R. powiedział braciom, że przygotował z całą swa mocą pod świątynię Epifanii (według najwyższego przemożenia mego nagotowałem na dom Boga; w. 2) Boskie rzeczy dla Boskich rzeczy (złota na naczynia złote), rzeczy Prawdy dla rzeczy Prawdy (srebra… na srebrne), rzeczy usprawiedliwienia dla rzeczy usprawiedliwienia (miedzi… na miedziane), mocnych spójni dla rzeczy wymagających tego (żelaza… na żelazne), zdolne do zepsucia rzeczy ludzkie dla zdolnych do zepsucia rzeczy ludzkich (drzewa na drewniane), Prawdy o dwóch wielkich przymierzach (kamienia onychynowego) i Prawdy o dwunastu głównych łaskach (kamienia karbunkułowego o rozlicznych kolorach – wg. przekładu ang.) oraz o wszystkich innych łaskach (wszelakiego kamienia drogiego) i o świętych (kamienia marmurowego) pod dostatkiem.
(33) W dalszym ciągu przez swą działalność powiedział on braciom, że z miłości do Kościoła poświęcił swe wszystkie ludzkie rzeczy (z chęci mojej ku domowi Boga… które mam: w. 3), przystosowując je do Boskiego użycia i użycia dla Prawdy (złoto i srebro), dla świątyni Epifanii (domu) i że jeszcze ponadto przygotował jako oficjalny wykonawca i wojownik Pana (oprócz tego, com przygotował na dom świątnicy). Te rzeczy składały się z Boskich Prawd (złota… srebra; w. 4), które on oczyścił od utratników koron i usprawiedliwionych pisarzy nominalnego Kościola (Ofir) w zupełności (trzy tysiące talentów… siedem tysięcy talentów; 3.000+7.000=10.000 – wielokrotność dziesięciu – zupełność natur niższych od natury Boskiej), dzięki którym to władzom Prawda i jej zarządzenia świątyni zostaną wzmocnione i upiększone (na okrycie ścian gmachów). Boskie rzeczy dla Boskich rzeczy (złota na naczynia złote; w. 5), rzeczy Prawdy dla rzeczy Prawdy (srebra… na srebrne) dałem aby mogły być wypracowane przez Jezusa i członka gwiazdy czynnego w dziele Epifanii (roboty rąk rzemieślniczych). Następnie br. R. wzywał wszystkich, którzy chcieli ofiarować swe usługi dla świątyni, a wezwanie to było połączone z zachętą poddania wszystkiego w nas co ludzkie przyszłemu uderzeniu Jordanu,tzn. wtóremu uderzeniu (dobrowolnie ofiarować). Na wezwanie to chętnie odpowiedzieli przede wszystkim wodzowie (dobrowolnie ofiarowali przedniejsi z domów i przedniejsi z pokoleń Izraelskich i pułkownicy, i rotmistrze, i przełożeni nad robotą królewską; w. 6). Oni ofiarowywali dary odpowiednie dla natur niższych od Boskiej (pięć tysięcy… dziesięć tysięcy… dziesięć tysięcy… osiemnaście tysięcy… sto tysięcy – wszystko wielokrotności dziesięciu; w. 7) dla Boskiej (złota) Prawdy (srebra), usprawiedliwionych (miedzi) oraz silnych spójni (żelaza). Ci, którzy posiadali artykuły Prawdy lub rozprawy o łaskach oddali je do dyspozycji świątyni Epifanii (drogie kamienie… do skarbu domu Pańskiego; w. 8) pod opiekę strażników literatury Prawdy (Jehijela; por. z 26:21, 22) Nie tylko wodzowie, ale reszta ludu Bożego dała na służbę świątyni Epifanii wszystko co posiadała dobrowolnie; zaznaczyła zaś to odpowiadając na rzeczy przedstawione w Z’16,141, par. 1-7 (weselił się lud… że ochotnie ofiarowali; w. 9), dając wszystko z najlepszą intencją Bogu (sercem doskonałym… Panu). Z tego powodu brat R. był bardzo zadowolony (Dawid weselił się weselem wielkim).
(34) Swoim czynem i swoją nauką brat R. składał hołd Bogu w obliczu całego ludu Bożego (błogosławił Dawid Panu… przed obliczem… zgromadzenia; w. 10), chcąc by Bóg jako Ojciec duchowego Izraela był wciąż chwalony (błogosławionyś ty Panie… na wieki), uznając Jego majestat (wielmożność; w. 11), potęgę (moc), chwałę (sława), tryumf (zwycięstwo), wielkość (majestat), uznając, że wszechświat i jego zawartość do Niego należy (wszystko twoje jest), że władza rządzenia do Niego należy (królestwo) i że supremacja Jemu się należy (a tyś jest wywyższony nad wszelką zwierzchność), że duchowe bogactwo i przywileje od Niego pochodzą (bogactwa… od ciebie są; w. 12), że jest On najwyższym królem (panujesz nad wszystkimi) mając siłę i potęgę (moc i siła) i że On tylko może dać wszystkim wielkość (wywyższyć) i siłę (utwierdzić wszystko). Dlatego też, wyrażając swe własne uczucia i uczucia innych, odczuwał on wdzięczność dla Boga i chwalił Go za Jego doskonały charakter (wyznajemy cię, a chwalimy imię sławy twojej; w. 13). Wyznawał on, że ani on sam ani bracia nie zasługiwali na prawo składania ofiar tak obficie, jak to czynili (albowiem cóżem ja i co jest lud mój… dobrowolnie ofiarować; w. 14). Skoro Bóg jest źródłem wszystkich rzeczy ofiarowanych (od ciebie… wszystko),a oni ofiarowywali z rzeczy należących do Niego (z rąk twoich wziąwszy daliśmy tobie) wszyscy z nich byli bowiem przychodniami i pielgrzymami, gdy chodzi o sprawy Pańskie podobnie jak i poprzednie pokolenia ludu Bożego były tylko pielgrzymami i przychodniami (pielgrzymami… ojcowie nasi; w. 15), słabymi i krótko żyjącymi (dni nasze na ziemi jako cień). Dalej wyznawał on z pokorą, że Bóg jest źródłem wszystkich ofiar przygotowanych przez niego dla świątyni Epifanii na chwałę Bożą (wszystek dostatek… zgotowali… domu… imieniowi.:. z ręki twojej; w. 16). Wyznawał on, że Bóg wypróbowuje serca swego ludu