Teraźniejsza Prawda nr 206 – 1963 – str. 13
Jest więc oczywiste, że Nowe Przymierze nie zostało jeszcze zapieczętowane. Pozafiguralny Cielec został zabity, a Jego krew została wniesiona do Świątnicy Najświętszej. Pozafiguralny Kozioł jest obecnie zabijany. Gdy jego ofiara będzie całkowicie dopełniona, krew jego będzie kropiona na Niebiańskiej Ubłagalni przez wielkiego Najwyższego Kapłana, tak jak miało to miejsce z krwią Cielca. Innymi słowy, zasługa Jezusowa, obecnie w rękach Sprawiedliwości, będzie wtedy wolna z zakazu i będzie zastosowana przez naszego Najwyższego Kapłana jako przeciwwaga za grzech Adama. Pod koniec Wieku Ewangelii, obecnie kończącego się, wszelkie ofiary będą zakończone a wielki Pośrednik będzie gotowy do podjęcia dzieła wyznaczonego Mu dla dobra świata.
Pierwszym dziełem Nowej Dyspensacji będzie zastosowanie krwi do pozafiguralnej Ubłagalni w Niebie na zadośćuczynienie za grzechy „wszystkich ludzi”, całego rodzaju Adamowego. Dopóki to nie zostanie uczynione, Nowe Przymierze nie może się rozpocząć. To drugie ofiarowanie krwi Jezusa, zasługi Jego ofiary, dokona zapieczętowania Przymierza czyli uczyni je ważnym. Przez wiele wieków Nowe Przymierze było obiecane (Jer. 31:31-34; Żyd. 8:6-13), lecz nie było jeszcze wprowadzone w życie. Ono zacznie działać, gdy tylko krew odkupienia zostanie ofiarowana za grzechy wszystkich ludzi. Na początku Nowej Dyspensacji świat, można powiedzieć, zacznie nowe życie. Potępienie pozostające nad ludzkością przez sześć tysięcy lat zostanie zniesione, a uczynione będzie wówczas zadośćuczynienie wobec Sprawiedliwości za Adama i jego potomstwo. Wszystkie wynikające z tego błogosławieństwa mają przyjść z rąk Odkupiciela jako Pośrednika. Przez Tysiąclecie wszyscy, którzy mają mieć życie, muszą otrzymać je przez tego Wielkiego Życiodawcę (1Jana 5:12). Tylko ten otrzyma udział w tych błogosławieństwach, kto otrzyma je na podstawie zasad Nowego Przymierza i dzięki wysiłkowi życia według jego wskazań. Wszyscy, którzy będą się starali tak żyć otrzymają pomoc i wystarczającą łaskę przez Pośrednika. Pokropienie krwi na Niebiańskiej Ubłagalni dla korzyści całej ludzkości będzie dokonane zanim rozpocznie się Restytucja, zanim będzie mogło być dane prawo do życia nawet Starożytnym i Młodocianym Godnym. Niemniej przeto, choć przeszłe grzechy będą całkowicie zmazane, ktokolwiek będzie miał Boże błogosławieństwo i Bożą aprobatę, będzie musiał się stać „prawdziwym Izraelitą”, wierzącym w Boga, wierząc w Pośrednika będącego Bożym Przedstawicielem i oddając się w ręce Chrystusa – Głowy i Ciała – dla nauki i wyćwiczenia. To Prawo Nowego Przymierza będzie się stosować do każdego syna i córki Adama. Ktokolwiek ze świata chce otrzymać życie wieczne musi przyjąć Chrystusa i dołączyć się do tej ziemskiej klasy królestwa. Plan Boga względem ludzkości nie będzie dopóty wykonany, dopóki nie zostaną zniszczone wszystkie grzechy i wszyscy samowolni grzesznicy.
Cała ludzkość otrzyma pewne korzyści z Nowego Przymierza niezależnie od tego czy przyjmie Chrystusa, gdyż wszyscy będą wzbudzeni od umarłych i uzyskają poznanie Prawdy (1Tym. 2:3-6). Pismo Święte mówi nam, że tak jak przez grzech jednego człowieka potępienie przyszło na wszystkich, tak i przez posłuszeństwo jednego człowieka wszyscy uzyskają wolny dar ku usprawiedliwieniu żywota (Rzym. 5:12, 18). Z powodu zastosowania zasługi ofiary Chrystusa do wszystkich ludzi, Bóg będzie sprawiedliwym, gdy wzbudzi świat ze śmierci i da wszystkim możliwość osiągnięcia usprawiedliwienia do doskonałego żywota. Ten wolny dar Boży przez Chrystusa nie gwarantuje wiecznego życia każdemu, lecz zależy od specyficznych warunków. Musimy więc powiedzieć, że korzyści z Nowego Przymierza będą się stosować do każdego w sensie ograniczonym. Gdyby Bóg przewidział, że nikt nie skorzysta z tego zarządzenia, wtedy bez wątpienia zmieniłby Swój Plan. Na początku Nowego Wieku wszystkie rachunki z ludzkością zostaną skasowane przez Boską sprawiedliwość a ludzkość będzie oddana Pośrednikowi; gdyby ona bowiem pozostawała nadal pod Boską sprawiedliwością, byłaby znowu potępioną z powodu swej niezdolności postępowania w sposób doskonały. Dlatego Ojciec nie będzie się zajmował grzesznikami. Przez tysiąc lat będą oni pozostawieni pod miłosiernymi zarządzeniami Nowego Przymierza. Ci, którzy posłusznie będą się starać jak najlepiej postępować, otrzymają wszystkie błogosławieństwa królestwa. Ci zaś, którzy nie będą posłuszni w tych warunkach pójdą na Wtórą Śmierć w wieku lat 100, jako przeklęci grzesznicy z Izaj. 65:20. W czasie Dyspensacji Ewangelii jedynymi, którzy mogą popełnić grzech na śmierć (1Jana 5:16), bluźnierstwo przeciw Duchowi Św. (Mat. 12:31, 32), są ci, którzy byli oświeceni przez Ducha Św. Ap. Paweł mówi: „Albowiem niemożebne jest, aby ci, którzy są raz oświeceni, i skosztowali daru niebieskiego i uczestnikami się stali Ducha Świętego; skosztowali też dobrego słowa Bożego, i mocy przyszłego wieku, gdyby odpadli, aby się zaś odnowili ku pokucie” (Żyd. 6:4-6). Grzech takich osób będzie grzechem dobrowolnym, będzie zatem „bluźnierstwem przeciwko Duchowi Świętemu”.
Dlatego obecnie tylko Kościół jest na próbie. My, którzy zostaliśmy spłodzeni z Ducha Świętego, jesteśmy na próbie życia lub wiecznej śmierci. Ci, którzy obecnie umierają Wtórą Śmiercią, nie mają nadziei na przyszłość (Przyp. 21:16). Jeżeli obecnie spłodzeni z Ducha Świętego będą wierni, otrzymają przywilej stania się członkami uwielbionej Oblubienicy Chrystusowej. Ci zaś ze spłodzonych z Ducha, którzy nie osiągną miejsca w klasie Oblubienicy, jeśli zwyciężą, otrzymają życie na niższym poziomie. Będą oni należeć do Wielkiego Grona, do panien, które służą Oblubienicy (Psalm 45:15, 16). Jeśli jednak nie osiągną żadnego z tych miejsc, jedyną rzeczą, która im zostanie, będzie Wtóra Śmierć. Co się tyczy świata, to Dzień jego Sądu jako jednostek nie przyszedł jeszcze w całości. Wszyscy oni wciąż jeszcze są pod potępieniem z powodu ojca Adama, a jako tacy nie są uważani za posiadających