Teraźniejsza Prawda nr 204 – 1962 – str. 118
śmierci zyskuje on go faktycznie na Boskim poziomie. Ci, którzy okazali taką wiarę otrzymali przywilej wejścia w Przymierze Sary; to zaś uczyniło ich należącymi do klasy nasienia. Lecz jeżeli ktoś nie wierzy Synowi t. tzn. nie wierzy tak całkowicie żeby się poświęcić, to nie ma on żywota; nie uzyskał go w tym Wieku, nie otrzymał przywileju wejścia do Wysokiego Powołania, lecz gniew Boży jest nad nim — gniew, który przeszedł na niego z Adama, a jeśli jest Żydem to i dodatkowy gniew, który przeszedł na niego przez Przymierze Mojżeszowe oraz z powodu wszystkich zaopatrzeń tego Przymierza. Ci, którzy byli Izraelitami w czasie Wieku Ewangelii i pozostali nimi, mieli gniew Boży pozostający nad nimi jako takimi, a dodatkowy gniew jaki ciążył na nich z powodu wołania ich ojców „Krew Jego na nas i na syny nasze”. Oni nie mają wiecznego żywota, ponieważ nie wierzą w Jezusa, ani nie wchodzą w pozafiguralne obrzezanie; nie przechodzą ze śmierci do żywota; czynią to tylko wierni poświęceni. Ci ostatni przeszli ze śmierci do żywota, ponieważ weszli w Przymierze Sary i zostali przez nie ubłogosławieni.
Innym dowodem, że usprawiedliwienie z wiary jest rzeczą poprzedzającą wejście w Przymierze Sary jest Ew. Jana 5:24. Jezus uroczyście zapewnia nas w tym miejscu „Zaprawdę, zaprawdę [tj. Amen i Amen] powiadam wam: kto słowa mego słucha [rozumie je i słucha go] i wierzy onemu [wierzy w Tego], który mię posłał, ma żywot wieczny, i nie przyjdzie na sąd, ale przeszedł ze śmierci do żywota. „Jezus pokazuje nam tutaj, jak można otrzymać życie. Człowiek może uzyskać życie, gdy wierzy Jego nauce i uprawia ją oraz wierzy, że Bóg posłał Jezusa ażeby był Pełnomocnikiem Bożym a także Jego przedstawicielem i nauczycielem ludu na ziemi. Taki ma żywot wieczny. Żywot ten ma on najpierw poczytalnie w sposób przypisany w tym życiu a otrzyma go na wieki przy zmartwychwstaniu do natury Boskiej, do chwały czci i nieśmiertelności, stając się nieskazitelnym i nieśmiertelnym. Człowiek taki nie będzie podpadał pod potępienie. Bóg nie potępia tych. co są wiernymi, lecz przechodzą oni ze śmierci do życia — ze śmierci, którą odziedziczyli z Adama. Żydzi, gdy przyjmują Chrystusa również przechodzą ze śmierci do żywota – ze śmierci Adamowej oraz ze śmierci, pod którą popadli w Przymierzu Mojżeszowym i pod pośredniczeniem Mojżesza od czasu Święta Przejścia w Egipcie, aż do czasu gdy wszedł on na górę Fazga i znikł z oczu Izraela. A więc tym, którzy niegdyś byli umarłymi w upadkach i grzechach będzie dany żywot wieczny — Małemu Stadku żywot w nieśmiertelności i nieskazitelności; Wielkie Grono, Starożytni i Młodociani Godni będą mieli udział w tej obietnicy, tak jak już wyjaśniliśmy w innym miejscu a mianowicie: Wielkie Grono otrzyma nieskazitelność lecz nie nieśmiertelność, Starożytni i Młodociani Godni przy zmianie natury w końcu Tysiąclecia również otrzymają nieskazitelność ale nie nieśmiertelność. Nie wiemy jednak na razie jaka to będzie
kol. 2
natura, ponieważ Pismo Święte dotąd tego nie objawiło.
Następny dowód na to znajdujemy w 1Jana 5:12: „Kto ma Syna ma żywot, kto nie ma Syna Bożego nie ma żywota”. Ten tekst podobny jest do tekstu Ew. Jana 3:36 już zbadanego. Nikt nie może otrzymać żywota wiecznego i nikt go nie otrzymał, kto nie przyjmie Syna za swego Zbawiciela. Ci. którzy nie mają Syna nie otrzymają żywota i to ani w tym Wieku ani w Tysiącleciu, jeśli nie zastosują się do wskazówek Słowa Bożego, by zbliżyć się do Syna oraz uzyskać pomoc i zbawienie od Niego.
Obecnie będziemy zastanawiali się nad celem rzeczy poprzedzającej Przymierze Sary. Celem usprawiedliwienia z wiary jest uzyskanie wszystkich błogosławieństw Nowego Przymierza dla nasienia przez wiarę. W tej sprawie zacytujemy list do Żydów 10:14-13: „Albowiem jedną ofiarą [nasz Pan] doskonałymi uczynił [ożywił usprawiedliwionych] na wieki tych, którzy bywają poświęceni [Kościół]. A świadczy nam to i sam Duch Święty; albowiem powiedziawszy pierwej: Toć jest przymierze, które postanowię z nimi po onych dniach [po Wieku Ewangelii, gdy się on skończy], mówi Pan: Dam prawa moje do serca ich [Bóg napisze prawa sprawiedliwości (obowiązkowej miłości) i bezinteresownej miłości w ich sercach] a na myślach ich napiszę je [tak, iż będą mieć w tej sprawie całkowitą znajomość Prawdy]. A grzechów ich i nieprawości ich nie wspomnę więcej. Gdzieć jest odpuszczenie ich. jużci więcej ofiary nie potrzeba za grzech [nikt z rodzaju Adama nie ma drugiej sposobności; jest tylko jedna sposobność dana każdemu. Ktokolwiek otrzymuje przebaczenie w tym życiu, nie otrzymuje już innego przebaczenia później; kto zaś nie otrzymuje tego przebaczenia tutaj, otrzyma je w Wieku Tysiąclecia. Nie będzie już więcej ofiary za grzech, a zatem nasienie nie jest pod Nowym Przymierzem]”.
Zastanowimy się teraz nad nagrodą Przymierza Sary. W pierwszym rzędzie natura tej nagrody zawiera się w 1Moj. 22:17:,. Błogosławiąc błogosławić ci będę, a rozmnażając rozmnożę nasienie twoje, jako gwiazdy niebieskie, i jako piasek, który jest na brzegu morskim; a odziedziczy nasienie twoje bramy nieprzyjaciół swoich”. Widzimy tu, że Bóg w związku z prawdziwym nasieniem obiecał Abrahamowi, iż będzie mu błogosławił [co już samo w sobie jest wielką nagrodą] i uczynię je błogosławieństwem [wszystkie Boże błogosławieństwa będą przyniesione przez to nasienie] a w rozmnażaniu go, rozmnoży jego nasienie jak gwiazdy niebieskie t. tzn. uczyni członków nasienia istotami duchowymi spośród których każda będzie starannie przydzielona do odpowiedniego miejsca w duchowej fazie Królestwa, bo niebiańskie nasienie jest przedstawione w gwiazdach niebieskich; ziemskie zaś nasienie przedstawione jest jako piasek na brzegu morskim. „A odziedziczy nasienie twoje bramy nieprzyjaciół swoich”. Ktokolwiek atakuje miasto, przede wszystkim zdobywa kontrolę nad bramami miejskimi.