Teraźniejsza Prawda nr 204 – 1962 – str. 106
(68) Siódmą czynnością Elizeusza z 2Król. 2:12-14 było przejście przez Jordan. Z faktu, że w obrazie nie jest powiedziane, aby Elizeusz przeszedł po suchym gruncie, jak w przypadku obydwóch proroków podczas pierwsze go uderzenia, można wnioskować, że Wielkie Grono miało ponieść szkodę jako Nowe Stworzenia przez ich uderzenie. Z pewnością szkoda, którą Wielkie Grono ściągnęło na siebie, jako Nowe Stworzenia przez fanatyzm, bezwstyd i przeistoczenie połączone z ich uderzeniem dowodzi, że nie przeszli pozaobrazowego Jordanu po suszy i pokazuje, że dzieło uderzenia nie miało dokonać bez uszkodzenia Nowego Stworzenia, ponieważ Pismo Św. nie mówi, aby Elizeusz szedł po suszy. Całkowite przejście wskazuje, że jego pozaobraz dokończył dzieła uderzenia. Rozumiemy, że „Wielki Ruch”, w którym lud Towarzystwa był zaangażowany od 1 Października 1917 r. do 1 maja 1918 r. jest pozafigurą uderzenia Jordanu przez Elizeusza. F.H. McGee posądza autora o nauczanie, że pozaobraz drugiego uderzenia rozpoczął się 17 lipca; tutaj on także przedstawia błędnie myśl autora. Opublikowanie VII Tomu też nie było uderzeniem Jordanu a on nas błędnie posądza o nauczanie tego. Uderzeniem Jordanu jest opisane wyżej dzieło strofowania i osądzania pewnych klas przez lud Towarzystwa w okresie wymienionych siedmiu miesięcy, jak to autor stale nauczał, od jesieni 1917 a nie od lipca 1917 r. F.H. McGee prawdopodobnie pomieszał część tłumaczenia M, Sturgeona względem tego co się zdarzyło 17 lipca 1917 r. ze zrozumieniem autora dotyczącym początku uderzenia Jordanu. Menta Sturgeon utrzymywał, że pierwsze uderzenie rozpoczęło się w Bethel, w jadalni 17 lipca 1917 r. przez czterech wyrzuconych dyrektorów będących członkami Rady, McGee i autora strofujących i protestujących przeciw przywłaszczeniu władzy. Autor nigdy nie był w stanie potwierdzić poglądu M. Sturgeona, dotyczącego tego przedmiotu. F.H. McGee na czwartej stronicy poświęca więcej, aniżeli jedną kolumnę na zbijanie swych własnych pomieszanych poglądów, jakoby poglądów autora, i w ten sposób zbija swoje własne błędne przypuszczenia oświadczając, że autor nauczał o rozpoczęciu drugiego uderzenia 17 lipca 1917 r., co jednak nie jest prawdą.
(69) Z powyższej dyskusji można zauważyć, że J.F. Rutherford i autor zgadzają się, iż praca wykonana od października 1917 r. do maja 1918 r. była uderzeniem Jordanu. Nie zgadzają się jednak w określeniu, które to było uderzenie. J.F. Rutherford twierdzi, że pierwsze a autor, że drugie. Jak moglibyśmy rozstrzygnąć to zagadnienie? Fakty niezaprzeczalne bronią poglądu autora zbijając pogląd Rutherforda. Obraz bowiem wskazuje, że nie było przerwy w pokoju, harmonii i społeczności między pozaobrazowym Eliaszem i Elizeuszem przed ich rozłączeniem a ponieważ pokój, harmonia, przyjaźń i współdziałanie zaczęły się psuć przed 21 czerwca 1917 r., to tym samym pierwsze uderzenie musiało się skończyć jeszcze przed rozpoczęciem rozłączania się. Okoliczności przyczyniające się do rozpoczęcia
kol. 2
rozdzielania były następujące: J.F. Rutherford odmówił prośbie autora dotyczącej jego powrotu do Anglii. Tydzień po tym od mówił także zwołania Rady, w celu ponownego otwarcia sprawy angielskiej i rozważenia jej. Wówczas autor wystąpił z prośbą, którą większość Rady podpisała 13 czerwca, aby J.F. Rutherford zwołał posiedzenie Rady w celu zastanowienia się nad pracą w Anglii. Na skutek tego w Radzie wybuchła burza osiągając szczyt 20 czerwca. Nieprzyjaźń mająca mały początek, zaczęła się zwiększać przeciwko autorowi, ze strony J.F. Rutherforda, W.E. Van Amburgha, A.H. MacMillana, W.F. Hudgingsa, R.J. Martina i ich zwolenników. 21 czerwca dokonano pierwszego zamachu polegającego na wprowadzeniu „wozu” między obrońców „obecnego zarządu” i „opozycję” w osobie autora, odmawiając temu ostatniemu pracy w Przybytku a następnie wysyłając z Bethel. „Wóz” dosięgnął go 27 czerwca i rozpoczął oddzielać od pozaobrazowego Elizeusza. Wiadomości z powyższej dysputy zaczęły przenikać do rodziny w Bethel zwiększając dysharmonię. Widzimy więc, że rozdzielenie rozpoczęte 27 czerwca było krokiem zrywającym pokój pomiędzy Eliaszem i Elizeuszem. Dzieło rozdzielania postępowało i rozprzestrzeniało się na całym świecie przed rozpoczęciem się „Wielkiego Ruchu” w październiku 1917 r. W konsekwencji „Wielki Ruch”, mający wówczas swój początek, nastąpił po przeszło trzech miesiącach od momentu będącego początkiem rozłączenia i stanowił drugie uderzenie Jordanu. Pierwsze musiało być dokonane na jakiś czas przed rozpoczęciem rozdzielania się tych dwóch klas. Tak więc fakty dowodzą, że „Wielki Ruch” był drugim uderzeniem Jordanu, gorliwie dokonywanym przez większość ofiarowanego ludu Pańskiego, jak to wykazał „On Sługa” dowodząc, że Wielkie Grono miało stanowić większość w Kościele. Z tego powodu drugie uderzenie Jordanu odbyło się na większą skalę niż pierwsze, jednakże pierwsze pod każdym względem było ważniejsze. Następujące argumenty zdają się wskazywać, że stronnicy Towarzystwa są pozaobrazowym Elizeuszem. Jak w figurze po rozdzieleniu płaszcz był w posiadaniu Elizeusza, tak i w pozafigurze po rozdzieleniu Elizeusz miał płaszcz. Fakty zdają się wskazywać, że zapoczątkowane 27 czerwca 1917 r. rozdzielanie osiągnęło w październiku stan zaawansowany. Od tego czasu, poprzez następne lata, zwolennicy Towarzystwa jako pozafiguralny Elizeusz – członkowie Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych – posiadali płaszcz.
(70) W 2Król. 2:12-14 pytanie postawione przez Elizeusza w czasie uderzenia wód: „Gdzież jest Pan, Bóg Eliaszowy?” powinno być przetłumaczone następująco „Gdzież jest Jehowa?. On jest również Bogiem Eliasza”. Porównaj American Revised Version (poprawne tłumaczenie) i odnośniki. Wierzymy, że wyrażenie to wskazuje, iż Elizeusz znajdował się pod pewnym złudzeniem, pod wpływem którego miał cierpieć w czasie swego uderzenia. Przypomnijmy sobie jak przyjaciele Towarzystwa twierdzili, że Jehowa stoi po ich