Russella i brata Johnsona, które by nadawały się do bieżących warunków itd.)”

      A więc zdaje się, że Pan poczynił dostateczne przygotowania przez Swych Posłanników Parusji i Epifanii dla naszej nauki co do czasu i natury tej specjalnej służby, którą my, jako wierniejsi słudzy Prawdy mamy rozpocząć w jesieni 1954, a która ma poświadczyć nasze oczyszczenie. Podczas gdy zdajemy sobie sprawę z tego, że jeszcze mamy przywilej wzbudzać wiarę poświęcającą i miłość w osobach tymczasowo usprawiedliwionych zapraszając je do poświęcenia i wstąpienia na Dziedziniec Epifaniczny, to jednak rozumiemy również, że po październiku 1954 nie będzie już więcej możebne zapraszać na Dziedziniec Epifaniczny, albowiem członkostwo w klasie Młodocianych Godnych będzie uzupełnione. Lecz będziemy mogli od tego czasu zapraszać wierzących Pogan i Żydów do Obozu Epifanii; a ci z nich, którzy się poświęcą staną się poświęconymi Obozowcami Epifanii (klasą królowej z Saby) i otrzymają wyższe stanowisko aniżeli drudzy w Obozie. Ma się rozumieć iż klasa Młodocianych Godnych będzie dopomagać w tej obszernej pracy w pozyskiwaniu ludzi do Obozu,
kol. 2
jak również w przyprowadzaniu wielu członków Wielkiego Grona i klasy Młodocianych Godnych z Babilonu do sfery Prawdy i jej Ducha. Faktem jest, że w przyszłych latach główny ciężar służby spocznie na ich barkach, a pod kierownictwem oczyszczonego Wielkiego Grona możliwe iż będą oni musieli wykonać większą część, a może i wszystką pracę nawrócenia Izraela podczas ucisku Jakubowego i przy jego końcu.

      Jak piękną pracę Pan łaskawie nam poruczył! Mamy powiedziane, że Wielkie Grono przedstawione w pozafiguralnej Marii „będzie w pozafiguralnej podróży (do Faran – Królestwa) i między innymi, będzie gromadziło wierzących Pogan i Żydów do Obozu Epifanicznego, jako część ostatniej podróży, tj. ostatni wzrost w łasce, znajomości i służbie Wieku Ewangelii” (T. P. 1952,26; 1952, 91). Uzupełnijmy natychmiast swe oczyszczenie ze wszystkich naleciałości, które by uczyniły nas niezdatnymi do tej służby! Oddajmy wszelką cześć i chwałę naszemu Wielkiemu Ojcu Niebiańskiemu, któremu się one właściwie należą! Amen!
(T.P. 1954, 71; P.’54, 54)

kol. 1

RÓŻNE BOSKIE PRZYMIERZA

(Ciąg dalszy z T.P. 1962, 72)

      Obietnica, że nasienie zniszczy i zwycięży „tych wrogów oznacza, że wierny lud Boży będzie użyty przez Pana do usunięcia wszystkiego co złe i nie święte do jego wymazania i wykorzenienia. Biblia poucza, że nie będzie więcej grzechu, a „wszelka nieprawość zatka usta swe” (Ps. 107:42). Sprawdzi się wtedy to co jest powiedziane w Piśmie Św.: „Gdzież jest, o śmierci! bodziec twój? Gdzież jest grobie zwycięstwo twoje? Lecz bodziec śmierci jest grzech”, (1Kor. 15:55, 56). Ten okrzyk triumfu wskazuje, że nie będzie więcej grzechu, błędu i śmierci, że będą one zniszczone całkowicie. Możemy więc przez wierne użycie Ducha, Słowa i opatrzności Bożych, pragnąć i spodziewać się, że wzniesiemy się na taki poziom, na którym przezwyciężymy samą klątwę oraz każdego wroga dobrobytu i szczęścia ludzkiego. Ten zarys obietnicy całkowicie stosuje się do przyszłego Wieku.

      Trzecia z obietnic Przymierza Sary, naszej matki, jest dana w słowach: „Błogosławione będą w nasieniu twojem wszystkie narody ziemi”. Obietnica ta obejmuje siedem odrębnych pozytywnych błogosławieństw (dobrych darów) dla ludzkości, podczas gdy poprzednia obietnica w swej ostatniej fazie ukazuje negatywne błogosławieństwa – uwolnienie od zła. Pięć z tych błogosławieństw, to błogosławieństwa bezwarunkowe, zaś dwa – nie w ich zaofiarowaniu, lecz w korzystaniu z nich – są warunkowe. Błogosławieństwa te są następujące (1) Ludzie zostaną uwolnieni od kary Adamowej, a więc wzbudzeni zostaną zmarli (Rzym. 5:18, 19). (2) Ludzie będą mieli pełną znajomość Prawdy (Jan 1:9; 1Tym. 2:4). (3) Będą oni żyli w warunkach sprzyjających sprawiedliwości, podczas gdy obecne warunki, wprost przeciwnie, sprzyjają grzechowi (Łuk. 2:10; Izaj. 35:1-10).
kol. 2
(4) Umysły i serca ludzkie będą do tego stopnia urobione, iż zostaną pociągnięte do Chrystusa (Jan 12:32, 33). (5) Ludzie będą tak przekonani o dobrym dziele dokonywanym wówczas, iż z własnej woli uznają oni Jezusa jako władcę i skłonią się przed Jego autorytetem (Filip. 2:9-11).

      Dwa inne pozytywne błogosławieństwa są bezwarunkowe, jeśli chodzi o osoby którym będą dane; lecz czy ludzie przyjmą te błogosławieństwa zależeć będzie od Lego jaki zrobią z nich użytek, choć błogosławieństwa te będą zaofiarowane wszystkim. Chrystus i Ciało) zaofiaruje wszystkim jako z tych warunkowych błogosławieństw przywileje „drogi świętej” (Izaj. 35:8-10). warunek korzystania z tych przywilejów, będzie od nich wymagane poświęcenie się Panu. Wszyscy jednak będą mieli błogosławieństwo, gdy otrzymają sposobność wejścia na „drogę świętą”. Drugim darem jest dar Ducha Świętego (Joel 2:28, 29). Chrystus zaofiaruje każdemu przywilej otrzymania Ducha Świętego, ale jego uzyskanie będzie możliwe tylko przez posłuszeństwo (Dz. 5:32). Widzimy więc, że pięć części tej obietnicy jest bezwarunkowych pod względem błogosławieństw zaofiarowanych i osób którym są one zaproponowane, podczas gdy dwa inne są bezwarunkowe, jeśli chodzi o osoby, którym są zaofiarowane, lecz aby uzyskać z nich korzyść ludzie będą musieli wypełnić pewne warunki. Możemy więc pragnąć i oczekiwać przez wierne użycie Ducha, Słowa i Bożych opatrzności, że zostaniemy wyniesieni do pozycji, w której będziemy mogli błogosławić całemu światu ludzkości w sposobności uzyskania życia wiecznego. Możemy także pragnąć i oczekiwać, że Bóg użyje nas jako Swych pomocników w podnoszeniu wszystkich posłusznych

poprzednia strona – następna strona