Teraźniejsza Prawda nr 203 – 1962 – str. 92
chętnie dawali posłuch poselstwu Wielkiego Grona, które przez swą służbę nawróci nie tylko Izraela (Pieśń 5:8-6:1), lecz miliony Pogan (Obj. 19:6). Oni będą mieli bardzo owocną służbę, gdy jako przedstawiciele Jezusa zgromadzą lud do stanu Obozu Epifanii (4Moj. 8:9). Lecz aby mieli powodzenie w tej pracy muszą oni wpierw poddać się wpływowi Prawdy Epifanii, wyjawień Epifanii i oczyszczeń Epifanii (4Moj. 8:7)”. A zatem zdaje się, że obecnie jest tylko jedna grupa spośród 60 grup Lewitów tj. dobrzy Lewici, którzy są wystarczająco pouczeni i oczyszczeni jako grupa aby dać inteligentny początek tej służbie poświadczającej; a jeżeli inne grupy mają być dostatecznie pouczone i oczyszczone, i wziąć udział w tej pracy, to zdaje się być rozumnym, że praca ta dowodząca o naszym oczyszczeniu powinna się rozpocząć przy końcu 80 lat, tj. w październiku 1954. Bo ażeby pracy tej dać sposobność do rozpędu potrzebny jest czas wystarczający na przygotowanie innych grup lewickich, które przyłączyłyby się do niej zwłaszcza gdy Armagedon przyczyni się do tego, iż będzie wiele głodnych serc do nasycenia – o wiele więcej aniżeli sami dobrzy Lewici będą mogli podołać temu lub dosięgnąć ich. Gdyby służba poświadczająca nie rozpoczęła się w 1954 roku, ale była odłożona aż po Armagedonie, to wydaje się, że bylibyśmy na pewno nie przygotowani do podjęcia rozległej pracy, która by nastręczała się.
OBÓZ EPIFANII – POGANIE I ŻYDZI
Z tych siedmiu powyższych rozważań, jak też i na podstawie innych wierzymy, iż jest wolą Bożą aby Jego Epifanią oświeceni członkowie Wielkiego Grona i Jego członkowie klasy Młodocianych Godnych stowarzyszeni z Wielkim Gronem jako pomocnicy w tej pracy, rozpoczęli służbę poświadczającą tej jesieni. Ponieważ praca ta ma być wykonywana na dowód naszego oczyszczenia oraz ma mieć związek z budową Obozu Epifanii i ponieważ do tej pracy przyłączą się inne grupy lewickie, wynikiem tego będzie (1) nawrócenie ludzi z Chrześcijaństwa po zniszczeniu Babilonu, którzy będą żyli pomiędzy rewolucją a anarchią do uwierzenia w Prawdę, tak jak jest ona przedstawiona w pierwszym tomie i (2) nawrócenie Izraela do Jezusa jako Mesjasza… łącznie z uciskiem Jakubowym i przy jego końcu (P.’30, 15; E. tom 4, 31). W związku z tym zdawałoby się logicznym, że służba poświadczająca w czasie naznaczonym od Boga, tj. w październiku 1954, przy końcu pozafiguralnych 80 dni, powinna rozpocząć się pracą do ludzi z Chrześcijaństwa i do cielesnego Izraela.
Brat Johnson odwoływał się do tej dwojakiej pracy w różnych miejscach swych pism. Na przykład w T. P. 1952, 25 czytamy, że: „…Maria połączyła się z ludem w podróżowaniu co jest figurą na to, że Wielkie Grono zwłaszcza w swych wodzach będzie wykonywało czystą pracę po swym oczyszczeniu. Ta praca będzie się składała najpierw z budowania Obozu Epifanicznego spomiędzy wyznawców nominalnego kościoła po jego zniszczeniu (co miało się stać przed 1954 rokiem według zrozumienia
kol. 2
brata Johnsona w czasie pisania tego artykułu) i drugie, spomiędzy cielesnego Izraela i tych, którzy patrzeć będą na tego, którego przebodli i płakać będą nad nim (Zach. 12:10).” (zob. także T.P. 1952, 91). W E. tomie 11, 713 brat Johnson pisze, że oczyszczone Wielkie Grono w Prawdzie powinno „stać się czynnym w tej części ich misji, która ma za swój cel rozwinięcie żydowskiej części Obozu Epifanii”. Jego wzmianka o pracy w kierunku „żydowskiej części” daje do zrozumienia, że druga część tej pracy będzie prowadzona w kierunku innej grupy, która jest częścią pogańską, jak to rozumiemy z innych cytatów.
Patrząc naprzód z radością do tej podwójnej pracy, brat Johnson pisał (P.’43, 12): „Wszyscy będziemy się radowali gdy nieprzyjaźń panująca pomiędzy ludem Bożym będzie połknięta przez pokój i pojednanie, po czym nastąpi chwalebna praca nawracania Żydów i Pogan, przez co będzie zbudowany Obóz Epifanii, który z czasem zostanie zmieniony na tysiącletnie pokolenia Judy. Chwalmy naszego Boga!” Tu znów widzimy, że naszą pracą poświadczającą jest, abyśmy podali rękę Żydom i Poganom w budowaniu tego Obozu.
W jednym z ostatnich swoich pism na ten temat (E. tom 14, 266) brat Johnson znowu mówił, że brat Russell „poznał łączność pomiędzy jego pracą ze Syjonizmem (1Kron. 22:1), a świątynią Epifanii, ponieważ wiedział, że nawrócenie Izraela przygotuje jedną z głównych części Obozu Epifanii; a więc z tej przyczyny (w. 2) on wykonał pracę przygotowawczą pomiędzy ludem Bożym w celu zbudowania tego Obozu tj. odciął pozafiguralnych Izraelitów od Obozowców („zgromadzono cudzoziemców”), co było uczynione przez pierwsze uderzenie Jordanu i przez przygotowania do drugiego uderzenia. Tak więc pracą ku Syjonizmowi (2Sam. 24; 1Kron. 21) i rozdzieleniem cudzoziemców od prawdziwych pozafiguralnych Izraelczyków, on rozpoczął rozwijanie pokolenia Judy z Obozu Epifanii czyli spośród cielesnego Izraela wierzącego w Przymierze i wiernych usprawiedliwionych z wiary”. W tym cytacie, jak i w poprzednim brat Johnson wykazuje, że nasza praca w budowaniu Obozu Epifanii ma być prowadzona do Żydów i Pogan.
Ponieważ brat Russell założył w ten sposób podczas Paruzji fundament i „czynił pomiędzy ludem Bożym pracę przygotowawczą do zbudowania tego Obozu”, wierzymy że jest wolą Bożą abyśmy zajęli się pracą w tym samym kierunku; albowiem (E. tom 10, 672) „Obóz Epifanii, który będzie się składał z wiernych usprawiedliwionych i nawróconych Żydów, zostanie zbudowany przez głoszenie świadectwa o Królestwie… ponieważ metody tej pracy (jak Biblia przedstawia w obrazach, wykłady z Planu Wieków, praca kolporterska, ochotnicza, pasterska i do rodzin zmarłych osób, badania bereańskie, wykłady publiczne itd. (i literatura) tomy, broszury, artykuły, gazetki itd. (wprowadzenie przez naszego Pastora, będą głównie używane) (głównie lecz nie wyłącznie; np. E. tom 16, E. tomy: 1, 2, 4. 5, 12 i 15 będą także użyte gdy tego zajdzie potrzeba, razem z odpowiednimi pismami brata