Teraźniejsza Prawda nr 49 – 1930 – str. 98
jedyne prawo do zadecydowania, co zbory mają otrzymać do rozdawaniu, rozszerzania i głoszenia, jest silnym papieskim twierdzeniem, którego żaden papież względem nauk o przewodzie nie twierdził. Jest to wiec obowiązkiem zborów nie rozszerzać żadnej literatury Towarzystwa, oprócz Strażnicy i tych rzeczy, które brat Russell napisał. A starsi i inni członkowie zboru są obowiązani sprzeciwiać się temu aż do końca, w zebraniach i po zebraniach zborowych papieskiej absolucji i lewickiej rewolucji, w których Towarzystwo brat Rutherford – jest winnym na tym punkcie. Jakie wielkie odstępstwo zostało dokonane od wolności Chrystusowej, (Gal. 5:1) i od prawa Kościoła, aby doświadczyć i próbować wszystkie nauki i dzieła (1Jana 4:1; 1Tes. 5:21) musiało wtargnąć się, że nasi drodzy bracia w Towarzystwie pozwalają na takie papieskie roszczenia.
Pytanie: Czy Towarzystwo ma prawo zmieniać Cienie Przybytku?
Odpowiedź: Oprócz Strażnicy, Towarzystwo nie ma prawa wydawać żadnych innych Pism, oprócz tych, co wydał brat Russell, a to znaczy, że nie ma prawa przekręcać jego Pisma, jak czyniło z Cieniami Przybytku. Ma się rozumieć, że „on zły sługa”, ten „głupi” i „niepożyteczny pasterz” jest odpowiedzialnym za te zmiany w Cieniach Przybytku; ponieważ tylko „zły sługa”, który „je i pije z pijanicami” i który jest „głupim i niepożytecznym pasterzem”, którego „prawe oko zaciemnia się”, taki człowiek może być tylko winien takiej nieprawości, głupstwa i niepożyteczności. A Sąd Boży będzie na pewno palić się – nawet już się pali – przeciwko niemu za takie nieprawości.
Pytanie: Jak mamy rozumieć podanie z 3Moj. 16:6 „ofiaruje za się i za dom swój”.
Odpowiedź: W Strażnicy (angielskiej) z 15 lipca 1922 jest podane wyjaśnienie, jako jedno z wypracowań brata Rutherforda na Cienie Przybytku, że wyrażenie „za się” wyobraża Aarona jako jednostkę, a nie jako w jego ciele reprezentującego jego synów, i że wyrażenie „dom jego” znaczy za jego synów, a nie za pokolenie Lewiego. Na szczęście Pan wyjaśnił nam wyrażenie „za się” w 3Moj. 16:6 za co Aaron ofiarował, nie było za osobistego (samego) Aarona, ale za jego synów w jego ciele. To wyjaśnienie znajduje się w liście Żyd. 7:27, gdzie różne roczne ofiary dwóch obrazowych ofiar są przeciwstawione jedną ofiarą dwóch pozaobrazowych ofiar i gdzie to. co Najwyższy Kapłan świata w Jego Głowie uczynił za Jego grzechy Jego Ciała, Kościoła – i gdzie to, co On w Jego Głowie i Ciele później raz uczynił „za grzechy ludu” są podane jako pozaobrazy tego, co obrazowi figuralni Najwyżsi Kapłani często czynili dla ich grzechów i często za grzechy ludu. Wyrażenie „ofiarował” i „za Siebie” w tym wierszu: „to raz uczyniwszy ofiarował samego siebie” – „najprzód za Swoje własne a potem za grzech ludu” (Żyd. 7:27) nie odnosi się do samego Jezusa – Najwyższego Kapłana Kościoła – ponieważ to uczyniłoby z Jezusa grzesznika. To podanie odnosi się bez wątpienia do Najwyższego Kapłana świata, za którego ciało-Kościoła grzechy, pierwsza ofiara była złożoną. Z tej przyczyny każdy obrazowy Najwyższy Kapłan przy ofiarowaniu pierwszej ofiary musiał uczynić ubłaganie nie za siebie jako jednostkę, lecz za łych, którzy w tym dniu reprezentowali jego ciało – za podkapłanów. Innymi słowy, brat Rutherford w tej sprawie utracił światło faktu, że w dzień pojednania obrazowy Najwyższy Kapłan stojący dla całego obrazowego kapłaństwa – jego głowa (przygotowana dla drugiej i w drugiej ofierze) dla jego najwyższego kapłana, jego ciało dla jego podkapłanów wyobraża Najwyższego Kapłana Świata, Głowę i Ciało. Podczas obrazowego dnia Pojednania podkapłani nie są czynnymi w obrazie jako jednostki, ponieważ jako ciało przedstawieni są w ciele Aarona (przygotowani dla drugiej i w drugiej ofierze); a wyrażenie „za się” za co Aaron uczynił w tym dniu ubłagania, nie był Aaron jako jednostka, który w przygotowanym Planie, jako jednostka w tym dniu był przedstawiony w jego głowie, lecz wyrażenie „za się” byli podkapłani. którzy w tym dniu (w przygotowaniu dla drugiej i w drugiej ofierze) byli przedstawieni w ciele Aarona. Sprzeciwia to się jedno drugiemu, jeżeli się mówi, że Aaron uczynił ofiarę (ubłaganie) za się jako za jednostkę; ponieważ gdyby on jako jednostka potrzebował obrazowego ubłagania, to musiałby być obrazowo grzesznym, i dlatego pod obrazowym przekleństwem. Dlatego nie mógł by ofiarować przyjemnej ofiary, i przez to nie mógł by dać ubłaganie. Ktoś inny obrazowo bezgrzeszny musiał by uczynić ubłaganie za niego. Dlatego widzimy, że wyrażenie „za się”, za co ubłaganie uczynił, nie było za indywidualnego Aarona, który był najwyższym kapłanem kapłaństwa, lecz za jego synów którzy (będąc przygotowani dla drugiej ofiary i w drugiej ofierze) byli przedstawieni w ciele Aarona.
Przeciwnie do złączonych w harmonię nauk Biblijnych, brat Rutherford twierdzi w tej samej łączności, że umywanie w 3Moj. 16:24 stosuje się do samego Jezusa, a potem uczy, że uczynił „ubłaganie za siebie”, i że to znaczy to samo co umywanie – czystość i niepokalaność od grzechu. Słowo ubłaganie w 3Moj. 16:6 nie może mieć takie podobne znaczenie; ponieważ znaczyłoby to, że jest to samo, co dla „jego domu”, ponieważ takie samo
kol. 2
pojednanie, jakie uczynił „za się”, uczynił też za „dom swój”, a to w pozafigurze zabierało by dzielność, zadawalniającą sprawiedliwość przez krew pozaobrazowego cielca, ponieważ krew cielca nie dała ubłagania jak to, co równało się „za niego i dom swój”. Brat Rutherford w obronie jego błędów na tych punktach bawi się z ogniem. Twierdzi, że wyrażenie „dom swój” w 3Moj. 16:6 musi odnosić się do familii Aarona i dlatego nie może odnosić się do pokolenia Lewiego, ponieważ „on twierdzi, że to wyrażenie wyobraża głowę w ojcostwie. Temu zaprzeczamy. Mojżesz nie” był dowódca (głową) Izraela lub Lewiego, a jednak Izrael i Lewi są nazwani „domem jego” (Mojżesza). (Żyd. 3:2, 3) Jezus nie jest Ojcem maluczkiego stadka, a jednak Maluczkie, Stadko jest nazywane „Jego własnym domem” i „domownictwem wiary” (Żyd. 3:6; Mat. 24:45; 24:45; Łuk 12:42). Byli takimi dlatego, ponieważ zostali głowami (lecz, nie jako ojcowie) tych domów. Dowództwo (głowa) – nie koniecznie ojcostwo. wstawia kogoś nad domem i czyni, że dom staje się „jego domem”. Tak samo z punktu widzenia figury kapłaństwa. Aaron był jako głowa pokolenia Lewiego (4Moj. 7:2-8). Dlatego też właściwie nazwane jest pokolenie Lewiego „jego domem”.
Fakty pozaobrazu muszą zadecydować nasze wyrozumienie typu; a pozaobraz dowodzi, że pozaobrazowy cielec czyni ubłaganie za pozaobrazowych Kapłanów Maluczkie Stadko – i za pozaobrazowych Lewitów – Wielkie Grono. Dlatego wyrażenie „za dom swój (3Moj. 16:6) odnosi się pierwsze „za się” do synów Aarona, a drugie „za dom swój” do Lewitów, tak jak dla poświęcenia tych ostatnich, cielec również był ofiarowanym dla nich jako ofiara za grzech. (4 Moj. 8:12). Brat Rutherford twierdzi, że fakt, iż kapłani byli poświęceni przed Lewitami, dowodzi, że przed poświęceniem ostatnich (to jest Lewitów) nie było żadnych lewitów i dlatego ostatni nie mogą być typem na poczytalnie usprawiedliwionych. Przeciwnie potomkowie Lewiego mieli lewickie święte stanowisko, jakiego inne pokolenia nie mieli (3 Moj. 10:4, 5; 2Moj. 38:21) przed poświęceniem kapłanów, od czasu, gdy zbierali się na wołanie Mojżesza: „Kto jest po stronie Pana” (2 Moj. 32:26 – 29, zobacz margines i inne tłumaczenia 29 wierszu) a i od tego czasu byli specjalnie poświęceni Panu nad inne poświęcenia i z tej przyczyny otrzymali od Pana specjalne błogosławieństwa, tak jak kapłani mieli kapłańskie stanowisko przed Panem długo przed ich, poświęceniem do kapłaństwa. (2 Mój 19:21 – 24; 38:21). Fakt, że lewici mieli i takie specjalne stanowisko nad inne pokolenia przed Panem, przed kapłanami i przed poświęceniem, zbija brata Rutherforda twierdzenie na tym punkcie, i dowodzi twierdzenie naszego drogiego brata Russella, że lewici wyobrażają także poczytalnie usprawiedliwionych. Z tego możemy jasno widzieć, że br. Rutherforda „prawe oko”, na ten cały przedmiot coraz więcej i więcej się zaciemnia.
Pytanie: Jeżeli kto błądzi w doktrynie (w nauce), a serce jego znajduje się w sprawiedliwym sianie, czy taki jest wyłączony z maluczkiego stadka?
Odpowiedź: Myślimy, że nie. Niektórzy z Koryntian i Tesaloniczan błądzili w nauce (1Kor. 15:12, 33, 34, 57, 53; 2Tes. 2:1-3, 5, 13-17) jednak Apostoł upewnia nas, że ci zostali w Chrystusie. Dlatego, że błąd ich nie był od serca, lecz od głowy. Podczas Ciemnych Wieków i okresu Reformacji wszyscy wierni mniej i więcej błądzili w nauce; nawet nasz drogi brat Russell w niektórych małych szczegółach, naprzykład, że Nowe Przymierze działało podczas wieku Ewangelii. Wierzymy, że wiele członków maluczkiego stadka, będąc między wielkim gronem, błądzą w obecnym czasie. Lecz, jak dawniej tak i teraz, gdy będą gotowi, Pan da im prawdę na czasie (Filip. 3:15, 16). Jednakowoż są pewne doktrynalne błędy, które doprowadzą do utraty członkostwa w ciele Chrystusowym, jak odrzucenie okupu i udziału w ofierze za grzech. Lecz my nie wierzymy, ażeby wierni we właściwym stanie serca, mieli odrzucić te fundamentalne nauki lub doktryny. Jeżeli serca nasze są wierne, szata sprawiedliwości Chrystusowej zakryje wszystkie nasze nieuniknione słabości, lecz ta szata nie pokryje rozmyślnych grzechów. Drodzy bracia i siostry, starajmy się trzymać „serca nasze w dobrym stanie, ponieważ z niego żywot pochodzi”. Możemy radować się z takiego Pańskiego zarządzenia, dlatego chwalmy Jego Święte Imię, że zna nasze słabości i wie, że jesteśmy prochem!
Pytanie: Czy bracia Wielkiego Grona są latoroślami winnej Macicy, czy są odciętymi?
Odpowiedź: Wielkie Grono jako takie nie jest wcale przedstawione: w tym obrazie Winnej Macicy i latorośli. Wiemy, że utraciciele koron przez cały wiek byli przez Boga liczeni jako zarodki Chrystusa, aż w jesieni 1916 Pan zaczął prowadzić ich od Miejsca Świętego na dziedziniec. Z tego samego stanowiska byli oni w winnej Macicy jako latorośle podczas wieku Ewangelii. Dlatego nie są oni tymi latoroślami, które zostały odcięte i spalone. Tymi jest klasa Wtórej Śmierci, których Wtóra Śmierć symbolizowana jest przez ogień i zniszczenie odciętych latorośli (gałęzi).
Pytanie: Ponieważ nie jesteś w stanie powiedzieć na pewno, kogo Hazael i jego Syryjczycy wyobrażają, możesz udzielić myśli, kogo Benadad i jego Syryjczycy, z którymi Joram, król Izraelski walczył, reprezentują?