Teraźniejsza Prawda nr 199 – 1961 – str. 126
przez to usposobienie Swego Ducha (2Kor. 1:22); ktokolwiek więc ma tę pieczęć, jest w posiadaniu dowodu, że jest synem Bożym, Synowie Boży, tak jak Jezus mają być bez skazy, nie szkodzący nikomu i nie zasługujący na naganę. Jeżeli ktoś wzrósł w podobieństwo Chrystusowe do tego stopnia, iż jest bez skazy, nie szkodzący nikomu i nie zasługujący na naganę w Duchu Jezusowym, widząc to w sobie ma dowód synostwa Bożego (Filip. 2:15). Tak więc to podobieństwo w nas do Chrystusa jest świadectwem Ducha, że jesteśmy synami Bożymi. Wtedy wiemy, że Chrystus mieszka w nas i że jesteśmy synami Bożymi przez ducha podobieństwa do Chrystusa, którego dał nam Bóg (1Jana 3:24). Mieszkanie Chrystusa w nas jest cechą czwartego świadectwa Ducha – podobieństwem Chrystusowym. Jeżeli ktoś ma miłość Boga udoskonaloną w sobie, wie on, że Chrystus jest w Nim a więc jest on synem Bożym, potwierdzonym jako taki przez Ducha (1Jana 2:5). Wyrażenie „tak chodzić jak On chodził” znaczy podobieństwo Chrystusowe i dowodzi, że ten kto tak czyni jest w Nim; a więc Duch świadczy, że jest on synem Bożym (1Jana 2:6). Miłość braci jest częściowo podobieństwem Chrystusowym i dowodem., że przeszliśmy ze śmierci do żywota, a to czyni nas synami Bożymi i jest świadectwem Ducha, że należymy do synostwa Bożego. Ponieważ ci, którzy mieszkają w Nim a On w nich, są synami Bożymi i ponieważ oni wiedzą o tych dwu rzeczach z Ducha, podobieństwo Chrystusowe, które On im daje (1Jana 4:13) a zatem oni mieszkają w Nim, a On w nich, co jest dowodem ich synostwa Bożego i częścią czwartego świadectwa Ducha. Tak jak poprzednie trzy świadectwa Ducha, tak i to, jest jasnym i pewnym świadectwem w wiernych i mieszka w nich pomimo wszelkich przeciwnych doświadczeń; jest ono lak pewne i niewzruszone, jak ciężka kotwica leżąca na dnie morza, która pozostaje nieruchoma, choć burza szaleje i miota okrętem.
Prześladowanie za wierność Prawdzie i sprawiedliwości, lub jeśli to wyrazimy słowami Pisma Św., prześladowanie za Chrystusa, jest piątym świadectwem. Prześladowanie jest to złe traktowanie ludzi z powodu ich opinii, praktyk i przynależności religijnych. Czasami przyjmuje ono formę złego traktowania innych za ich stowarzyszeniowe, społeczne, narodowe lub rasowe pokrewieństwo. Lecz zazwyczaj przybiera ono formę złego traktowania za religijne przekonania, praktyki i przynależność. Prześladowanie za Chrystusa jest to złe traktowanie ludzi za trzymanie się przez nich i wyznawanie Boskiej Prawdy, jej zarządzeń i praktyk, oraz za związki z tymi, którzy podobnie trzymają się i wyznają tę samą Prawdę, jej zarządzenia i praktyki. Prześladowanie przybiera różne formy, jak np.: nienawiści, zazdrości, podejrzliwości, urągań, zniewag, ośmieszania, oczerniania, bojkotu, ostracyzmu socjalnego, religijnego wykluczenia, wyjęcia spod prawa, skazania na banicję, krzywd fizycznych i umysłowych, w formie tortur, okaleczeń i męczeństwa, a wszystko to z powodu wiary, religijnej
kol. 2
przynależności oraz wspomagania sług Bożych i ludu Bożego. Źródłem takiego prześladowania jest nienawiść w prześladowcach oraz sprzeciwianie się Bogu, Chrystusowi i Ich sprawie. Strata poniesiona z powodu naszych własnych win nie jest prześladowaniem; ale gdy cierpimy jednym z wyżej wymienionych sposobów z powodu naszej wierności Bogu, Chrystusowi i Ich sprawie, która jest sprawą prawdy, sprawiedliwości i świętości, wtedy możemy się słusznie uważać za prześladowanych. Jeżeli więc nasza miłość, zapał i oddanie się Bogu, Chrystusowi i Ich sprawie ściąga na nas prześladowanie ze strony wrogów tychże, to cierpimy prześladowanie za prawdę, sprawiedliwość i świętość. Najgłębszym źródłem prześladowania jest Szatan oraz jego duchowi i ludzcy wspólnicy, którzy chcą owładnąć innymi dla swych celów. Z uwagi na to sprzeciwiają się każdemu i każdej rzeczy, która nie służy ich celom, lecz celom przeciwnym. Sprawa prawdy, sprawiedliwości i świętości znajduje się w przeciwieństwie do celów Szatana i jego wspólników. Dlatego też, nie mogąc odciągnąć wiernych od sprawy Boga omamieniem i pokusami, starają się oni odciągnąć ich siłą i prześladowaniem. Lecz te prześladowania są tylko cierpieniami za Chrystusa i dają nam zapewnienie synostwa Bożego.
Zwróćmy uwagę w jaki sposób Pismo Święte dowodzi, że źli prześladują sprawiedliwych i że takie prześladowanie jest jednym ze świadectw Ducha – świadectwem piątym. Jako typ słownego prześladowania Jezusa, a także wielkiego i małego Józefa, w 1Moj. 49:23 są przedstawione obelgi rzucane na Józefa. Jako typ prześladowań Posłannika Epifanii występują prześladowania ze strony Szatana skierowane przeciw Ijobowi i jego czterem przyjaciołom (Ijob 1:9; 2:4, 5 itd.). Źli są prześladowcami sprawiedliwych (Psalm 11:2; 37:32). Jest to prześladowanie dla Pana (Psalm 44:16 19, 23) i występuje ono stale (Psalm 56.6). Jego częścią są drwiny (Psalm 69:11-13). Od czasu do czasu źli prześladują cały lud Boży (Psalm 74:7, 8; 94: 5), czyniąc to z nienawiści (Przyp. 29:10, 27). Oni czynią to, sprzeciwiając się głoszeniu Prawdy przez lud Boży (Izaj. 29:21). Sprawiedliwi są prześladowani nie za zło lecz za dobro (Jer. 11:19; 15:10). Prześladowanie to czyni wiernych godnymi dziedziczenia Królestwa, które jest udziałem synów Bożych. Zatem jest to świadectwo synostwa Bożego (Mat. 5:10-12), gdy prześladowanie bywa godnie znoszone i dowodzi ono, że prześladowani są dziećmi Bożymi, czyli jest częścią dowodu ich synostwa (Mat. 5:44, 45). Takie prześladowanie wiernie znoszone prowadzi do zbawienia, jest doświadczeniem synów Bożych, a więc – świadectwem Ducha (Mar. 13:9, 11-13). Pochodzi ono z nienawiści świata względem Jezusa oraz Jego ludu i świadczy o synostwie Bożym (Jan 15:18, 19). Wierni znoszą prześladowanie, uważając je za służbę Bogu (Jan 16:2). Oni je znoszą z radością dla Chrystusa, co dowodzi iż są synami Bożymi (Dz.Ap. 5:40, 41; 1Piotra 4:14, 16, 19). Im wierniej i skuteczniej służą oni Bogu, tym bardziej są prześladowani, a to coraz więcej dowodzi,