symbolicznie upiły (zachwiały błędem – 1Moj. 19:30-38) pozafiguralnego Lota (nieczystych członków Wielkiego Grona). Jak więc starannymi i pilnymi powinniśmy być, aby utrzymać się w czystości lub oczyścić się z takiego grzechu! Proroctwo naszego Pana (Łuk. 13:24-27) wypełnia się od ponad 35 lat w tym, że tak wielu nie spłodzonych z Ducha (w. Łuk. 13:24) stara się na próżno wejść do Wysokiego Powołania pomimo tego, że drzwi są zamknięte (w. Łuk. 13:25) i pomimo ich roszczeń, że są badaczami słów Jezusa, oraz że Jego nauki są w zgodzie z ich drogami (ulicami – w. Łuk. 13:26, 27). Pan mówi im, że nigdy ich nie uznał jako członków Ciała (w. Łuk. 13:25, 27), a mówi im to w miłości przez podane powyżej, jak i inne dowody, że żęcie skończyło się w październiku 1914 a pokłosie na Wielkanoc 1916. Pan rozkazuje teraz wszystkim takim, aby zaniechali wszelkich pretensji co do Wysokiego Powołania (nie twierdźcie z zarozumiałością, że jesteście Moją Oblubienicą). „Odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy czynicie nieprawość”. Wyrażenie to w postaci jak jest tutaj przetłumaczone, jest zbyt ostre. Według oryginalnego greckiego tekstu, powinno się to czytać: „którzy czynicie zło” (zob. dosłowny przekład Diaglotta) a nie „którzy czynicie nieprawość”. Tym sposobem Pan mówi do wszystkich, którzy czynią zło, aby odstąpili od ich zarozumiałych pretensji, i rzeczywiście są oni zarozumiali, ponieważ karmili się błędem w przeciwieństwie do Słowa Pańskiego, które obszernie pokazuje, że Wysokie Powołanie jest już od pewnego czasu skończone.

kol. 2

      Pomimo tych przedstawionych wyżej trzydziestu dowodów biblijnych, że żęcie jest skończone i że pełna liczba członków Oblubienicy jest uzupełniona, oraz pomimo wielu innych dowodów biblijnych nie włączonych do powyższego artykułu, duża liczba takich, „którzy czynią zło” w tym względzie, w dalszym ciągu będzie zwalczać i sprzeciwiać się Panu w Jego powstaniu i zamknięciu drzwi. Wszyscy, którzy tym sposobem odrzucają Słowo Boże i wmawia]ą w siebie albo w drugich, że jeszcze jest czas na wejście do Wysokiego Powołania, nie tylko że są skazani na zawód (Przyp. 20:17), lecz nie pilnując siebie albo doktryny (1Tym. 4:16), nie znają czasu swego nawiedzenia (Łuk. 19:44) a może dobrowolnie ignorują ten przedmiot (2Piotr 3:4, 5), a nawet w pewnych wypadkach nienawidzą nauki i zarzucają Słowa Boże za siebie (Psalm 50:16, 17), oraz w „kłamstwie serca swego” prorokują „fałszywe widzenie” (Jer. 14:14). Tacy podtrzymują fałszywe nadzieje, sprowadzając tym sposobem zgorszenie na wielu, powodując potykania się braci i sióstr o swoje właściwe stanowiska jakie zajmują przed Panem i tracąc przez to swoje nagrody, które mogliby osiągnąć gdyby byli wierni w tym co maja (Łuk. 17:1, 2). Są oni związani aby zebrali gniew Boży przychodzący na synów nieposłusznych, którzy zwodzą próżnymi mowami (Efez. 5:6). Chodźmy więc ostrożnie drodzy bracia (Efez. 5:15), bo stoimy na ziemi świętej (Dz. 7:33)!
(T. P. 1953, 74 – 80)

kol. 1

TRĄBY I MARSZE WIEKU EWANGELII

(4 Moj. roz. W; E. tom8, roz. 10)

DWIE TRĄBY WIEKU EWANGELII. ICH UŻYWANIE. UŻYWAJĄCY ICH. MARSZE WIEKU EWANGELII. PYTANIA BEREAŃSKIE.

      Myślowa łączność pomiędzy obecnym a poprzednim rozdziałem jest następująca: Zarówno pozafiguralny słup obłoku i ognia, jak i dwie trąby z 4Mojżesza 10:1-10 odnoszą się do Słowa Bożego, chociaż z odmiennych punktów zastosowania. Słup obłoku i ognia przedstawia Słowo i Ducha Bożego z punktu widzenia prowadzenia ludu Bożego, trąby zaś – z punktu obwieszczania tegoż Słowa pobudzającego ludzi do pewnych działalności. Obydwa jednak obrazy symbolizują dobre Słowo Boże. W symbolice Pisma Św., trąba jest użyta do przedstawienia Bożego poselstwa; trąbienie zaś symbolizuje ogłaszanie tego poselstwa. Że zaś te dwie trąby z 4Moj. 10:1-10 są symboliczne, wynika z faktu, iż stanowią one część Zakonu i zarządzeń Przybytku, które także są symboliczne (Żyd. 9:1-28; 10:1). Wielka ilość tekstów Pisma Św. wskazuje na to, że trąba symbolizuje poselstwo, a trąbienie ogłaszanie poselstwa. I tak, trąba, której głos długo się rozlegał (2Moj. 19:13, 16, 19) przy nadaniu Prawa Przymierza, przedstawia proklamację Prawdy siódmej trąby związanej z inauguracją Nowego Przymierza. Zatrąbienie w trąbę Jubileuszową (3Moj. 25:9) ogłaszające
kol. 2
wolność dla ziemi i jej mieszkańców, pięknie przedstawia proklamację poselstwa restytucji, dokonaną przez Kapłanów w latach od 1874 do 1914. Siedmiu kapłanów trąbiących w trąby przy obchodzeniu Jerycha (Jozue 6:4-9, 13, 16, 20) przedstawia to Tamo co siedmiu aniołów z trąbami z Obj. 8:2-6; zaś ich trąbienie przedstawia to samo, co trąbienie w trąby przez siedmiu aniołów, które jak wiemy, reprezentuje proklamację poselstwa siedmiu aniołów. Gedeon trąbiący w swą trąbę (Sędziów 6:34), przedstawia naszego Pana ogłaszającego poselstwo Ewangelii poprzez ten Wiek. Zaś on i jego 300 mężów trąbiących w trąby podczas pierwszej bitwy (Sędz. 7:16, 18-22), przedstawiają naszego Pana i wierne Małe Stadko ogłaszających poselstwo przeciwko Boskiemu prawu władców, duchowieństwa i arystokracji w latach 1914-1916. Następujące teksty są niektórymi z wielu wyrażających tę samą myśl: Psalm 47:5-7; 81:2-5; 150:3; Izaj. 18:3 (por. z w. 2-7); 27:12, 13; Jer. 6:16, 17; 51:27; Ezech. 7:14; Ozeasz 8:1; Joel 2:1, 15; Sof. 1:14-18; Zach. 9:14; Mat 24:31; 1Kor. 15:52; Obj. 1:10; 4:1. Hymn nr 24 wypowiada tę symboliczną myśl, pięknie wyjaśniając symbol. Możemy ten

poprzednia strona – następna strona