Teraźniejsza Prawda nr 197 – 1961 – str. 91
że poprzednio całe Małe Stadko zostało wybawione z Babilonu, tzn. zżęte (zob. Jer. 8:20).
(22) Czterdziestodniowa służba naszego Pana poprzedzająca Jego Wniebowstąpienie, a świadcząca o rzeczach Królestwa (Dz. 1:3), przedstawia 40 lat służby Kościoła w żęciu z poselstwem Królestwa, która to praca skończyła się dla Małego Stadka w roku 1914, ponieważ natychmiast potem, zamiast głosić poselstwo Królestwa, jako poselstwo żęcia, pozostawili oni to poselstwo Wielkiemu Gronu i klasie Młodocianych Godnych. Te dwie klasy dokonały tej pracy w pokłosiu, podczas gdy Małe Stadko zaczęło uderzać Jordan, wyznawać grzechy Chrześcijaństwa nad Kozłem Azazela, wykonywać sąd zapisany, tj., ogłaszać wyrok zniszczenia Chrześcijaństwa, oraz prowadzić walkę w Pierwszej Pozafiguralnej Walce Gedeona. Stąd koniec czterdziestodniowej służby naszego Pana przed Wniebowstąpieniem, przedstawia koniec pracy Kościoła w żęciu w roku 1914.
(23) Fakt, że pokłosie było dokonywane przez Wielkie Grono („ubogiego”; Wielkie Grono jest takim z powodu pozbawienia go bogactw Wysokiego Powołania) i przez klasę Młodocianych Godnych („przychodnia”; Młodociani Godni są takimi z powodu nienależenia do Duchowego Izraela – nie są Nowymi Stworzeniami – 3Moj. 19:9, 10), podczas gdy Małe Stadko czyniło inne prace wymienione w §22 od jesieni 1914 do jesieni 1916 dowodzi, iż żęcie, jako odrębne od pokłosia trwało 40 lat i skończyło się w jesieni 1914.
(24) Równoległości Żniw od roku 29 do roku 69 po Chrystusie i od roku 1874 do 1914 dowodzą, że żęcie jako odrębne od pokłosia było skończone w październiku 1914. Żęcie rozpoczęło się w latach 29 oraz 1874 po Chrystusie. Jezus jako pierwsze ziarno pszenicy (Jan 12:24) był zżęty na jesieni roku 29 po Chrystusie; krótko potem (Jan 4:34-38) Jezus mówił, że nie tylko byli w czasie Żniwa, lecz, że uczniowie dokonali już pewnego żęcia: „Jam was posłał, żąć to, około czegoście wy nie pracowali; insić pracowali, a wyście weszli w pracę ich”, 1335 dni Daniela (Daniel 12:12), jak wiemy, skończyło się w październiku 1874. Od tego czasu sierp Prawdy, według tego ustępu, nader błogosławił Wiernych oświeceniem radującym ich serca, gdy ich żął. W październiku 1874 brat Russell zaczął zrozumiewać Sposób Powrotu naszego Pana; z tą i innymi doktrynami jako sierpem, natychmiast zaczai pracę żęcia. Zatem 1335 dni Daniela oraz ich wypełnione fakty dowodzą, że żęcie rozpoczęło się w październiku 1874, gdy Ukoronowany Żniwiarz zaczai zapuszczać Swój sierp i żąć (Obj. 14:14-16). Po 40 latach żęcia Żniwo Wieku Żydowskiego skończyło się, gdy bracia (Łuk. 21:20-22) uciekli z Judei i Jeruzalemu w październiku roku 69 po Chrystusie. Były dwa oblężenia Jeruzalemu: (1) z daleka, przez które Rzymianie wzięli w posiadłość obszar w promieniu około 30 mil od Jeruzalemu jesienią roku 69, co pozostawiło wystarczającą ilość przejść dla Chrześcijan, aby mogli uciec na góry Pełła, po drugiej stronie Jordanu, oraz (2) na wiosnę roku 70, które w małej odległości od miasta było tak szczelne,
kol. 2
że uniemożliwiało ucieczkę. Równoległość 40 lat żęcia Żniwa Wieku Ewangelii, która rozpoczęła się na jesieni 1874, skończyła się zatem na jesieni 1914, tj. w datę równoległości roku 69 po Chrystusie.
(25) 40 dni oczyszczenia matki po urodzeniu syna (3Moj. 12:2-4) przedstawiają 40 lat (od 1874 – 1914). podczas których Prawda rozwijająca Małe Stadko i słudzy Prawdy, którzy stosowali ją do Małego Stadka, zostali oczyszczeni. To oczyszczenie rozpoczęło się w październiku 1874, przez oczyszczenie pierwszej Prawdy Żniwa i brata Russella – pierwszego ziarna pszenicy, z błędu o Wtórym Przyjściu Chrystusa w ciele, w wyniku dania mu zrozumienia odnośnie sposobu Powrotu naszego Pana. To dowodzi, że żęcie rozpoczęło się w roku 1874 a skończyło w roku 1914.
(26) 40 dni leżenia Ezechiela na boku za dom Judzki (Ezech. 4:6) symbolizuje 40 – letnie oblężenie Protestantyzmu przez prawdziwy Kościół, tak jak 390 dni leżenia na drugim boku za dom Izraelski symbolizuje poprzednie oblężenie Rzymianizmu przez prawdziwy Kościół podczas 390 lat. Te 40 dni („dzień za rok”) przedstawiają czas żęcia, podczas którego, przez oblężenie Protestantyzmu prawdziwy Kościół (Ezechiel) pozyskał z niego zżętych braci (jako odrębnych od tych, którzy byli zebrani w pokłosiu). Oblężenie rozpoczęło się przez przeciwstawienie Protestantyzmowi pierwszej Prawdy Żniwa odnośnie sposobu Powrotu naszego Pana, która stała się jasna naszemu Pastorowi w październiku 1874. Z tą chwilą rozpoczął on natychmiast używać jej (jako cześć sierpa Żniwa) przeciwko Wtórem u Przyjściu naszego Pana w ciele, jak tego nauczał Protestantyzm. To dowodzi, że wspomniane 40 lat oblężenia czyli żęcia, skończyły się w roku 1914.
(27) Według Obj. 6:9-11, wszyscy święci mieli być pobici pod ołtarzem (poświęceni w Chrystusie ich Głowie) zanim pomsta miała przyjść na Chrześcijaństwo. Lecz pomsta rozpoczęła się wojną okopową 21 września 1914. Stąd przed 21 września 1914, wszyscy z klasy Chrystusa byli poświęceni i spłodzeni z Ducha Św., co zakończyło żęcie, jako odrębne od pokłosia. Zatem około 21 września 1914, wszyscy święci byli pobici przed ołtarzem w zupełnej i całkowitej liczbie.
(28) Pierwszy pobyt Mojżesza przez 40 dni na górze Synaj, przedstawia 40-letnie posiadanie przez Chrystusa władzy Królestwa, którą otrzymał tuż przed Swym Wtórym Przyjściem (Ps. 45:3-6). Zejście Mojżesza na dół przy końcu 40 dni przedstawia, jak Chrystus przez wojnę okopową jako początek gniewu rozpoczął osłabiać Chrześcijaństwo aż do zupełnego zniszczenia. Lecz żęcie (jako odrębne od pokłosia) miało się skończyć przed rozpoczęciem gniewu. W związku z tym przed 21 września 1914, gdy wojna okopowa rozpoczęła się, żęcie było skończone.
(29) 40-dniowa podróż Eliasza do Góry Bożej (1Król. 19:5-8) po drugim przebudzeniu i jedzeniu, figuruje 40 lat żęcia (jako odrębne od pokłosia) sięgając czasu, gdy ostatni członek został spłodzony z Ducha Św., a tym sposobem