Teraźniejsza Prawda nr 197 – 1961 – str. 90
(12) Zamknięta brama widziana u Ezechiela 44:1, 2 Przedstawia ożywione usprawiedliwienie, którego doświadczali tylko ci, którzy mieli być spłodzeni z Ducha Św. Wieczne zamknięcie tej bramy przedstawia koniec spłodzenia z Ducha Św., dla celów Wysokiego Powołania. Ponieważ ostatni raz „on Sługa” (mąż z laską ku rozmierzaniu) ponownie podjął przedmiot o ożywionym usprawiedliwieniu na początku roku 1916 i trwało to prawie do jego śmierci (zob. Wstęp do Tomu 6), jakiś czas przedtem, zanim sposobność spłodzenia z Ducha Św., które jest poprzedzone przez ożywione usprawiedliwienie, ustała, tj. gdy brama symbolizująca wejście do ożywionego usprawiedliwienia została zamknięta. „Ta brama zamkniona będzie, nie będzie otworzona [pomimo rozpaczliwych wysiłków ze strony niektórych aby ją otworzyć], a żaden nie wnijdzie [odtąd] przez nią [dlaczego?]; bo Pan Bóg izraelski przeszedł [w Swoim skompletowanym Chrystusie – Głowie i Ciele] przez nią przetoż będzie zamkniona”.
(13) Jako wódz klasy („my” klasy z Obj. 7:3) przedstawiony przez męża z kałamarzem pisarskim (Ezech 9:2-5, 11), nasz Pastor w scenie z togą 30 października 1916, rozpoczął sprawozdanie tego symbolicznego męża pokazując, że jego praca była skończona, tj. pomazując symbolicznym atramentem wszystkich tych, którzy wzdychali i narzekali w mieście pieczętując Wybranych, zżynając ich wszystkich. Zatem przed 30 października 1916, żęcie i pokłosie skończyło się.
(14) Ogłoszenie Wielkiego Grona o skończonym żęciu (Obj. 16:17) 27 marca 1918 roku wraz z poprzedzającymi wypadkami dowodzi, że żęcie zostało dokonane przed jesienią 1916.
(15) Praca Wielkiego Grona opisana w Objawieniu 19:1, 2, która rozpoczęła się w roku 1917 przez Tom 7 itd. dowodzi, że jakiś czas przedtem całe Małe Stadko zostało zżęte.
(16) Pierwsza walka Pozafiguralnego Gedeona, po skompletowanym wyborze i spłodzeniu z Ducha jego 300 (ostatnich członków Małego Stadka) i wydaleniu ostatniego członka Chrystusa do Wielkiego Grona na skutek niepomyślnej próby (Sędziów 7:6, 7), rozpoczęła się w roku 1914 przy końcu pozafiguralnych siedmiu lat (Sędziów 6:1) Czasów Pogan i skończyła się jesienią 1916. Tym sposobem wszyscy prawdziwi Wybrańcy byli spłodzeni z Ducha Św. do jesieni 1914 i otrzymali Prawdę umożliwiającą im branie udziału w Pierwszej Walce Gedeona do października 1916.
(17) Pozafiguralni Meraryci i Gersonici (przedstawiając różne grupy ludu w Prawdzie – 4Moj 7:1-8) otrzymali sześć symbolicznych wozów (organizacji), które rozpoczęto im dawać w roku 1917. Pozafiguralny Przybytek musiał być więc poprzednio ukończony i pomazany (w. 1), a przeto drzwi były zamknięte.
(18) Czas żęcia w szerszym znaczeniu tego słowa, które 'obejmuje również pracę pokłosia, jest opisany jako „godzina” (Obj. 14:15 – Diaglott; Mat. 24:36; 25: 13); jest to więc 1/24 część dnia 1000 – letniego, tj. 41 lat i 8 miesięcy, co dowodzi,
kol. 2
że do końca wiosny 1916 żęcie zostało skończone.
(19) Podobnie „godzina pokuszenia” (próby – Obj. 3: 10 – Diaglott), od której Filadelfijski okres Kościoła, który skończył się w roku 1874, został zachowany, trwała 41 i ⅔ lat. Ta godzina rozpoczęła się na Wielkanoc 1878 pierwszym przesiewaniem Żniwa a skończyła się w grudniu 1919, podczas którego to czasu wszyscy przeszli przez szczególną próbę; stąd żęcie i pokłosie były skończone jakiś czas przedtem.
BOSKA ODPOWIEDŹ DLA ABRAHAMA
(20) 1Moj. 15:7-21 daje nam dowód czasu, który pokazuje 18 kwietnia 1916, tj. 15 Nisan, pierwszy dzień Święta Przejścia, jako datę popieczętowania na czole ostatniego członka klasy Chrystusowej. Według Strażnicy (zob. Przedruki Strażnic, sfer. 3957 i Komentarz Bereański odnośnie w. 9), dni lat ofiarowanych zwierząt i ptaków przez Abrahama wynosiły 3960 i przedstawiają tę liczbę lat. Przymierze było uczynione z Abrahamem 15 Nisan, 2045 lat przed Chrystusem, dokładnie 430 lat co do dnia przed wyjściem Izraela z Egiptu (2Moj. 12:41), które nastąpiło 15 Nisan 1615 roku przed Chrystusem. To było 2044 lat 8 ½ miesiąca do pierwszego stycznia Roku Pańskiego 1. Różnica między 3960 latami a 2044 i 8½ miesiąca wynosi 1915 lat i 3½ miesiąca, które licząc od 1 stycznia 1 Roku Pańskiego, skończyłyby się (według czasu księżycowego) 18 kwietnia 1916 roku (a nie 1915, jak to Clayton Woodworth pokazuje w Komentarzu Bereańskim). Zatem 3960 pełnych lat od 15 Nisan 2045 przed Chrystusem, skończyłoby się 15 Nisan 1916. W 1Moj. 15:8 Abraham nie pytał się co do tego, kiedy odziedziczyłby ziemię, lecz, po czemże poznam, iż ją odziedziczę?” – on pragnął pewnego upewnienia. Bóg dając mu to zapewnienie, niewątpliwie wskazał na Nasienie obietnicy. Przeto gdy ostatni członek klasy Chrystusa byłby znaleziony i położony na ołtarzu ofiarniczym, i dowiódłby, że ofiarę tę złożył prawdziwie przez opuszczenie symbolicznego Egiptu w czwartym symbolicznym pokoleniu [tj. (1) Wiek Patriarchalny, (2) Wiek Żydowski, (3) Wiek Ewangelii, (4) Wiek Tysiąclecia, w którym jesteśmy od roku 1874, jak to jest pokazane w w. 13-16], wtedy podstawa zapewnienia byłaby zupełną, gdyż Nasienie byłoby wytworzone, które dałoby Abrahamowi i innym, którzy są mu podobni dziedzictwo (Dz. 7:5). Ustęp ten dowodzi zatem, iż w Dniu Przejścia, tj. 18 kwietnia 1916 ostatni członek klasy Chrystusa dowiódł, że jego człowieczeństwo było ofiarowane przez opuszczenie symbolicznego Egiptu, czyli przez posiadanie wystarczającej ilości Prawdy (popieczętowany na czole) aby odłączyć się od tego obecnego złego świata.
(21) Fakt, że symboliczny czas zimy ucisku rozpoczął się w roku 1914, obejmując częściowo, aż w roku 1916 objął całe Chrześcijaństwo, dał znać, iż wówczas tylko utratnicy koron nie byli jeszcze wybawieni z błędu i dowodzi,