Teraźniejsza Prawda nr 197 – 1961 – str. 83
wśród doświadczenia, które dozwolił aby na nas przyszło (5Moj. 13:3; 32:29; 33:25; Efez. 6:13). Wszyscy, którzy wiernie postępują w świetle i właściwie używają błogosławioną Prawdę Epifanii daną nam przez naszego drogiego Pana za pośrednictwem Jego Posłannika Epifanii, będą ochronieni od błędów Szatana, jakie przedstawiane są w fałszywych pretensjach przeglądanych przez nas, którymi chce on jeszcze z innego punktu przeszkodzić pracy Pańskiej w ogłaszaniu poselstwa Obj. 19:5-9 przez wszystkich Jego sług, tak małych jak i wielkich (Wielkie Grono i Młodocianych Godnych). Zauważmy kilka punktów, które będą nam pomocne w tej sprawie:
(1) Z wiersza 7 widzimy, że kiedy to poselstwo miało być ogłoszone w pełni, to Wesele Barankowe (Pierwsze Zmartwychwstanie) już miało być uzupełnione i Małe Stadko (Jego Małżonka) miało być gotowe, po zakończeniu swego biegu z radością Nawet ci, którzy są przeciwni Prawdzie przyznają, że ta sprawa jest podana w czasie przeszłym, co wskazuje, że przygotowanie się Oblubienicy i Wesele są faktami dokonanymi w chwili, gdy poselstwo to jest ogłoszone w pełności przez wiernych sług Bożych. W Diaglocie Nowego Testamentu tłumaczenie podane jest w następujący sposób: „Wesele Barankowe przyszło, a Jego Małżonka nagotowała się”. Powszechne tłumaczenie oraz inne tłumaczenia podają podobną myśl, że Wesele i przygotowanie się Oblubienicy są dokonanymi faktami w chwili, kiedy poselstwo miało być dane w jego pełni. Jest to zatem dodatkowa wskazówką biblijną, że gdy Posłannik Epifanii mówił nam, iż czas na ogłoszenie tego poselstwa miał być po jego śmierci, wiedział on z Pism, że po jego odejściu nie będzie już więcej członków Małego Stadka na ziemi. Wiersz 7 jest podany w czasie przeszłym, co wskazuje, że Wesele i przygotowanie Oblubienicy są faktami dokonanymi i dowodzi, że już nie ma więcej członków Małego Stadka na ziemi, którzy czyniliby przygotowania do przyszłego Wesela. Pierwsze Zmartwychwstanie należy już zatem do przeszłości.
(2) Brat Russell także wykazuje (Tom 3, 212), że przed ogłoszeniem poselstwa Obj. 19:7 przez Wielkie Grono, Wesele będzie rzeczą dokonana, a przygotowanie Oblubienicy będzie ukończone: Kościół… jako Nowe Stworzenia zostanie we właściwym czasie odziany w Boskie szaty Jego Boskiej natury – „Jej szaty [po wywyższeniu Kościoła] są bramowane złotem” (złoto jest symbolem Boskiej natury). „W odzieniu haftowanym przywiodę ją do króla” – w pojedynczej białej szacie, dostarczonej przez Pana, w szacie sprawiedliwości, na której będzie obramowanie chrześcijańskich łask. A wielka radość będzie na ziemi i w niebie, kiedy Oblubienica wejdzie do Królewskiego pałacu (2Piotr 1:5-8, 11); wiele ludzi (Wielkie Grono z Obj. 19:6) będzie mówić: „Weselmy się i radujmy się, a dajmy mu chwałę; bo przyszło Wesele Barankowe a małżonka jego nagotowała się”. Jej przygotowanie się miało miejsce w czasie, gdy znajdowała się ona jeszcze w ciele (Tom 6, 754, par. 2; Tom 3, 218).
kol. 2
Brat Russell (w Przedruku Strażnic, str. 148, par. 4) wykazuje także, że kiedy wierni członkowie Wielkiego Grona ogłoszą poselstwo Obj19:5-9, oni „rozpoznają, że królowanie się zaczęło, że Oblubienica została zabrana i że zostali oni wyłączeni z Małego Stadka. Lecz Plan Boży zaczyna się przed nimi otwierać; oni dowiedzą się, że Pan jest o wiele więcej miłującym i łaskawym aniżeli się tego spodziewali”.
Wierni oczyszczeni Lewici nie pozwolą aby pycha, żądza stanowiska, samowola, lub cokolwiek innego, przeszkodziło im w zrozumieniu tego, „że Oblubienica jest zabrana i że oni są wyłączeni z Małego Stadka”, tak jak to wykazuje brat Russell. Jest prawdą, iż na to potrzeba będzie pokory oraz lojalności względem Boga i Jego Słowa, lecz Bóg „daje łaskę pokornym”. „Weselmy się i radujmy się, a dajmy mu chwałę: bo przyszło „Wesele Barankowe, a małżonka jego nagotowała się”. Ci, którzy obecnie odrzucają prawdę w tej sprawie, jaką Pan dał nam przez Swych Posłanników Paruzji i Epifanii, będą mieli Jemu wiele do wytłumaczenia. Jeżeli on tak surowo potępił Żydów dlatego, że nie poznali czasu nawiedzenia (Łuk. 19:44), to co powie tym, których tak hojnie darzył prawdami Paruzji i Epifanii, dając im wiele dowodów z Pisma Św., że Posłannik Epifanii miał być ostatnim członkiem Oblubienicy, zabranym do chwały, że przez niego powiedział im, iż poselstwo z Obj. 19: 5-9 miało być ogłoszone po jego śmierci, że klasa Jana na górze Patmos, która miała napisać (ogłosić) to poselstwo, miała składać się z Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych, oraz, że wszyscy słudzy jego, którzy się go boją, zarówno mali jak i wielcy – to bracia Wielkiego Grona jak i klasy Młodocianych Godnych „pozostawieni na ziemi po mojej śmierci” (T P. 1951, 19); jeżeli oni pomimo tak wielu dowodów danych przez Boga stają się ślepymi względem czasu ich nawiedzenia, to co Pan im na to powie? On nie pozostawia żadnej wymówki tym, którzy pomimo tak wielu dowodów z Jego Słowa wykazującego przeciwnie do ich rozumowań i wbrew ostatniemu tłumaczeniu Obj. 19:5-9 przez Jego Posłannika, jeszcze ośmielają się dowodzić, że są kapłanami tu na ziemi, usiłując wcisnąć się pomiędzy tych, którzy obecnie boją się (czczą) Boga, nawet bez ogłaszania w pełności poselstwa z Obj. 19:6-9!
(3) Zbadajmy teraz wiersz 8 jako część poselstwa, które ma być teraz ogłaszane (po śmierci brata Johnsona jako ostatniego członka Małego Stadka T.P. 1951, 19; 1950, 27; E. tom 10, 610, 665) przez wszystkich sług Bożych pozostających na ziemi, którzy Go czczą i którzy udają się do Niego nie spolegając, na własnym zrozumieniu: „I dano jej aby się oblekła w bisiór czysty i świetny, albowiem bisiór przedstawia sprawiedliwe uczynki świętych” (Diaglott). Tutaj znowu jest użyty czas przeszły; albowiem wtedy, gdy wszyscy słudzy, wszyscy którzy Go czczą (Wielkie Grono i Młodociani Godni, ponieważ Małego Stadka już nie ma na ziemi) mieli ogłaszać to poselstwo (po śmierci ostatniego członka gwiazdy jako