Teraźniejsza Prawda nr 197 – 1961 – str. 77
zupełnie usprawiedliwiają nas aby podjąć dyskusję nad tym przedmiotem, oraz wzywają do tego. Zgodnie z tym nastąpi szczegółowe wyjaśnienie wraz z odpowiedziami na ich zarzuty, które będą zbijać ich poglądy. Uczynimy to w duchu miłości dla błogosławieństwa wszystkiego ludu Pana.
(2) Zanim przystąpimy do szczegółów, podamy kilka wstępnych uwag, które okażą się nam potrzebne. Ponieważ przedmiot ten ma charakter biblijny, obrazowy i prorocki, będzie dla nas w badaniu korzystne gdy zapamiętamy pewne zasady.
(3) Po pierwsze – Żadne Pismo nie może być zrozumiane wcześniej, aż przyjdzie na to właściwy czas. Bez względu na to, jak wysoce uczonym, poświęconym lub wielce uprzywilejowanym w służbie od Pana ktoś by nie był, to jednak nie jest dla niego możliwą rzeczą zrozumieć jakiekolwiek Pismo przed właściwym czasem, ponieważ Pan otwiera pieczęci tegoż (Obj. 5:2-7; 6:1, itd.).
(4) Po drugie – Proroctwa i obrazy nie są zwykle jasno zrozumiane przed ich wypełnieniem się.
(5) Po trzecie – Proroctwo albo obraz połączone z próbą charakteru nie mogą być zrozumiane prędzej, aż taka próba nadejdzie.
(6) Przyczyna takiego stanu rzeczy jest bardzo oczywista. Jeżeli jasne zrozumienie jakiegoś proroctwa albo obrazu, byłoby udzielone przed wypełnieniem się go, to przeszkadzałoby to Pańskiemu zamiarowi uczynienia z tego doświadczenia przez próbę. Właśnie z tego powodu Pan nie zezwolił, aby „On Sługa” jasno zrozumiał pozaobrazowe szczegóły ostatnich spokrewnionych doświadczeń Eliasza i Elizeusza. Że nie rozumiał on tego jasno, widać z jego pism i kazań w tym przedmiocie, jak np.: Z. 1915, 285; 1916, 3, 38, 263. We wszystkich tych artykułach wyraża się on jasno, lecz w trybie przypuszczającym, odnośnie różnych części omawianego przedmiotu, ponieważ często wyrażał on swoje przekonanie, że szczegóły tegoż nie mogą być zrozumiane przed ich wypełnieniem; lecz Pan używał go aby dostarczył wystarczającą ilość światła na ten temat w ogóle. Dlatego to co otrzymaliśmy od niego w tym przedmiocie jest dostatecznie jasnym dla nas, aby widzieć wypełnione szczegóły, które nie mogły być widoczne przed wypełnieniem się i połączoną z tym próbą. Nie jest to poniżającym dla naszego umiłowanego Pastora, iż nie był on w stanie widzieć tych wszystkich nie wypełnionych jeszcze szczegółów. Raczej dziwi nas to, że był on w stanie tyle widzieć przed próbą połączoną z ich wypełnieniem się, aby pokornych, którzy przyjmują jego myśli, zasady i objaśnienia, uzdolnić do wglądnięcia w jasne szczegóły od czasu ich wypełnienia się. Wierzymy, że za pomocą „onego Sługi”, Pan dał nam zrozumienie odnośnie teraz wypełnionych szczegółów i z tego powodu mamy przyjemność przedstawić to drogim braciom i siostrom w związku z nadesłanymi do nas prośbami, a także w obliczu ataków uczynionych przez J. F. Rutherforda i F. H. McGee, jako szczególnych przedstawicieli dwóch grup braci.
kol. 2
To jest także wskazówką, aby poglądy te obecnie wyszły z druku j były przedstawione przed Kościół.
(7) Zaczniemy od uderzenia Jordanu. Zgodnie z naszym zrozumieniem pozaobrazowe pierwsze uderzenie Jordanu odbyło się między jesienią 1914 a jesienią 1916 roku. Jest to w harmonii z oświadczeniem „onego Sługi” w Z. 1916, 39, kol. 2, gdzie czytamy: „Czy myślisz, że to [uderzenie Jordanu] jeszcze nie nastąpiło?” mógłby ktoś pomyśleć. Myślimy, że to jeszcze nie nastąpiło w swej zupełności. „Czy myślisz, że Fotodrama Stworzenia miała w tym swój dział? Nie wiemy, ale myślimy, że będzie cośkolwiek więcej; nie mówimy tego stanowczo”. Z powyższej cytaty widzimy, że „on Sługa” około Nowego Roku 1916 wierzył i pisał, że uderzenie Jordanu już w tym czasie postępowało, a także myślał, iż może się ono jeszcze powiększyć. Fakt, że pierwsze uderzenie Jordanu było w toku od jesieni 1914, jest wyraźnie pokazany w Z. 1915, 286, kol. 2, par. 4 (por. z par. 3): , Nie zniechęceni Badacze Pisma Św. postępują dalej, tak jak Eliasz z Elizeuszem szli po przejściu Jordanu. Oni nie byli kierowani do jakiejś szczególnej daty, a nawet Eliasz nie był skierowany aby pójść do jakiegoś innego miejsca”. Uważnie porównajmy obraz i wydarzenia tego okresu, a zobaczymy czy nie harmonizują się stosownie do naszej myśli.
(8) Zgodnie z myślą „onego Sługi”, Jordan wyobraża narody ulegające wyrokowi potępienia, ponieważ słowo Jordan znaczy „osądzony” lub potępiony”, a wody w symbolach biblijnych wyobrażają narody w ich zorganizowanym stanie (Obj. 17:15). Umyślnie mówimy „narody w ich zorganizowanych stanowiskach”, bo jest to właściwe znaczenie słowa „narody” w liczbie mnogiej. Dlatego rozumiemy, że ustęp ten odnosi się do narodów z punktu widzenia ich politycznych, religijnych, finansowych i przemysłowych aspektów A więc przez słowo „Jordan” należy rozumieć: władców, duchowieństwo, arystokrację, wodzów pracy i ich obrońców. Narody zorganizowane w tych czterech pokrewieństwach miały być srogo strofowane i poddane wyrokowi potępienia przez pozaobrazowego Eliasza; strofowanie to jest pierwszą, a wyrok drugą i ostatnią częścią tego, co oznacza uderzenie Jordanu. Ufamy, że w dalszym ciągu stanie się to jaśniejszym.
(9) Dla wzmocnienia myśli „onego Sługi”, że płaszcz Eliasza był godłem jego władzy, jako Boskiego Proroka do Izraela cytujemy fakt, że słowo przetłumaczone na płaszcz (adareth – różni się od słowa oznaczającego szatę) nadaje myśl o insygniach czci, władzy i wspaniałości. Według objaśnienia pozaobrazu przez brata Russella, płaszcz reprezentuje Boską władzę pozaobrazowego Eliasza, nadającą mu prawo aby był mówczym narzędziem Pana do pozaobrazowego Duchowego Izraela; jest to dokładne objaśnienie. W rozbiorze niektórych elementów tej władzy, między innymi pokazał nam on, że to obejmowało sobą: upoważnienie, Prawdę i władzę finansową. Gdy rozważamy wyrażenie „władzę nadającą prawo aby być Prorokiem Bożym” to znajdujemy, że władza