istotom ludzkim, np. Abrahamowi, Sarze, Lotowi, Jakubowi, Gedeonowi, rodzicom Samsona, Dawidowi, Zachariaszowi i Marii, tzn. przez utworzenie sobie, czyli zmaterializowanie ludzkiego ciała dla zamierzonego celu; bo ciała, w których aniołowie zjawiali się tym osobom, me były ich własnymi ciałami, lecz ciałami stworzonymi na miejscu w celu ukazania się i udzielenia pewnych informacji tym osobom, gdyż aniołowie ci, będąc duchami, mieli ciała duchowe i dlatego niewidzialne. Upadli aniołowie na spirytystycznych posiedzeniach, mając zwodnicze zamiary, materializują się w podobny sposób w ciała ludzkie, udając, że są naszymi przyjaciółmi lub krewnymi. W ten więc sposób, gdy Jezus zjawił się uczniom Swoim, tworzył Sobie ciała, w których im się ukazywał, a gdy chciał zniknąć, po prostu rozpuszczał te ciała. Wiemy, że to jest prawda, bo nigdy nie ukazywał się dwukrotnie w tym samym ciele, przynajmniej w pierwszych stadiach różnych pojawień się po Swym zmartwychwstaniu. Inna uwaga zwrócona w tym kierunku również potwierdza tę myśl, mianowicie szaty, w których się zjawiał. Skąd Jezus brał szaty, w których zjawiał się po zmartwychwstaniu? Wiemy, iż żołnierze zabrali Jego szaty w czasie ukrzyżowania (Mat. 27:35), oraz że przy zmartwychwstaniu zostawił prześcieradła, w które był owinięty i chustkę w grobie (Jan 20:5). Widocznie Jezus stworzył Sobie szaty, które nosił przy tych rozmaitych pojawieniach, albowiem Marii ukazał się w ubraniu ogrodnika, dwom uczniom na drodze do Emaus w szatach podróżnika itd. Jeśli stwarzał różne szaty stosownie do różnych ukazywań, jest oczywiście proste, że czynił to samo z rozmaitymi ciałami, w których ukazywał się uczniom.

      Marii Magdalenie ukazał się naprzód jako ogrodnik i nie był przez nią poznany, aż uczynił
kol. 2
pewne zmiany w tonie Swej mowy i prawdopodobnie w ciele, w którym się pojawił (Jan. 20:14-18). Dwom uczniom na drodze do Emaus (Łuk. 24:13-31) zjawił się jako obcy i podróżny, a według świadectwa Marka w innej formie (Mar 16:12). Oni też Go nie poznali podczas gdy do nich mówił przez kilka godzin, aż przy łamaniu chleba prawdopodobnie uczynił pewne zmiany w Swym wyglądzie, co umożliwiło im poznanie Go, gdyż uprzednio oczy ich były „zatrzymane”, ponieważ przedtem był „w innej formie”.

      Dziesięciu uczni było zgromadzonych w górnej sali, gdy im się Pan ukazał w odmiennej formie niż ta, jaka była im znana, bo inaczej nie byliby Go wzięli za ducha (Łuk. 24:37). Wszedł minio zamkniętych drzwi (Jan. 20:19), które nie stanowiły przeszkody do wejścia istoty duchowej. Gdyby byli mniej podnieceni, nie byliby wzięli materialnego ciała z mięsa i kości, które ujrzeli za ducha, ponieważ „duch nie ma ciała i kości”, jak to, które im pokazywał. Ciało to posiadało pozytywny dowód, że nie było Jego zmartwychwstałym ciałem, lecz ciałem, które stworzył celem ukazania się po wejściu do sali, ponieważ tam powiedział, że „duch nie ma ciała ani kości”, a św. Paweł mówi, że Jezus po Swym zmartwychwstaniu „stał się w ducha ożywiającego” (Łuk. 24:39; 1Kor. 15:45); stąd ciało Jego po zmartwychwstaniu nie miało mięsa i kości, a to w którym im się ukazał, mające mięso i kości było wówczas stworzone w celu udzielenia im pewnych informacji, ale nie było Jego ciałem zmartwychwstałym. Według Ew. Łukasza 24:39 Jezus nie dodał słowa „krwi” do słów „duch nie ma ciała ani kości” ponieważ dotykając się ciała, które im pokazywał, oni mogli widzieć, że posiadało mięso i kości, ale czy posiadało krew, tego nie mogli widzieć.

      (Ciąg dalszy nastąpi)

KRÓLESTWO BOŻE

(E. tom 17, rozdział 5)

WYRAZ „KRÓLESTWO” UŻYTY W BIBLII, ZARODEK KRÓLESTWA. KRÓLESTWO PANUJĄCE. UTWORZENIE KRÓLESTWA. JEGO NIEWIDZIALNOŚĆ. JEGO ZIEMSCY PRZEDSTAWICIELE DWIE FAZY KRÓLESTWA. JEGO WIDZIALNA ZIEMSKA FAZA. JEGO CELE. JEGO PODDANI WYNIKI JEGO RZĄDÓW.

      Ustanowienie Królestwa Bożego po całej ziemi jest głównym, celem Powrotu naszego Pana. W tym artykule podamy więcej szczegółów połączonych z tym przedmiotem. Królestwo Boże jest tematem o wyjątkowym znaczeniu w Piśmie Świętym i to zarówno w Starym jak i w Nowym Testamencie; wyrażenia „Królestwo Boże i Królestwo Niebieskie” w samym Nowym Testamencie powtarzają się 150 razy. Ważność Królestwa Bożego w Piśmie Świętym jest dowodem jego znaczenia w Planie Bożym. Tak, tak ważnym jest miejsce Królestwa Bożego w programie Boga, że każda część tego programu wiąże się z Królestwem Bożym w sposób najbardziej ścisły.
kol. 2
Z tych też powodów badanie tego przedmiotu jest rzeczą bardzo wskazaną i to z tych wszystkich punktów widzenia, z których nakazuje nam je Pismo Święte. Zaraz na początku tego badania zauważmy, że słowo królestwo używane w Biblii posiada dodatkowe znaczenia oprócz tych znaczeń, jakie to słowo posiada we współczesnym języku polskim. Słowo polskie królestwo zgodnie z jego potocznym użyciem oznacza terytorium, państwo, lub naród pod władzą króla lub królowej. W Biblii poza tym znaczeniem, królestwo oznacza także królewskiego władcę, albo władzę na podstawie której on rządzi. Że wyraz królestwo w Biblii oznacza władzę na podstawie której rządzi

poprzednia strona – następna strona