Miller zmarł 20 grudnia 1849 r. i został pochowany na małym cmentarzu w pobliżu swojego starego domu. Na jego nagrobkowym kamieniu wygrawerowano słowa: „czasu naznaczonego koniec będzie”. Ruch rozpoczęty przez Millera później rozwinął się w Kościół Adwentystów, który z kolei, podzielił się na kilka sekt.

      Odnośniki
C:84-92, 118–120
E3:35-37, 172 E8:142, 207, 208, 264, 439, 695, 696, 728
E9:33, 485, 509-511
E10:95, 97
E11:48, 49, 54
E12:763
E13:13-19
BS’56:91-95 

    Wyrażamy wdzięczność za wkład, jaki do tej serii wnieśli bracia z naszego brytyjskiego oddziału. Następna część będzie omówieniem siódmego i ostatniego okresu, Laodycejskiego.

SPRAWOZDANIE Z WIELKIEJ  BRYTANII ^*

H. W.Roberts, Przedstawiciel w Wielkiej Brytanii

STYCZEŃ 2001

      Drogi Bracie Hedman: Łaska Ci i pokój w drogim imieniu Jezusa! Przesyłamy Ci pozdrowienia i słowa zachęty z Wielkiej Brytanii!

      W tym pierwszym miesiącu nowego roku spoglądamy wstecz na stary rok z dziękczynieniem i radujemy się otrzymanymi błogosławieństwami. Na wydarzenia roku 2000 można teraz patrzeć z pewnej perspektywy, pozostawiają one, być może, niektórych z nas doświadczonymi, zdającymi sobie sprawę L tego, że mogliśmy postępować lepiej, lecz wszyscy jesteśmy wdzięczni, radośni, zadowoleni i ufni w Pańską opatrzność i kierownictwo. Jakkolwiek dobry, zły, czy obojętny był ostatni rok, jeśli będziemy mądrzy, mocno postanowimy uczynić ten rok duchowo lepszym. Przyszłe dni otwierają się przed nami jak czyste kartki kalendarza. Przeżywając je poczynimy zapis w większości kształtowany przez nasze własne wybory i decyzje. Dlatego wraz ze świtem każdego dnia niech słowa Jozuego będą dla nas wskazówką: „(…) obierzcie sobie dziś komubyście służyli (…) aleć ja i dom mój będziemy służyli PANU” (Jozue 24:15).

      Bracia w Wielkiej Brytanii analizując znaki czasu dostrzegają, iż wpływ kościołów nominalnych na sprawy narodu brytyjskiego gwałtownie zmniejsza się, a ich siła słabnie. Właściwie znaki dostrzegalne w świecie świeckim wydają się obecnie ważniejsze i bardziej znaczące, jeżeli chodzi o badanie Biblii, niż rzeczy dziejące się w świecie religijnym. Z tego powodu większa część niniejszego sprawozdania będzie dotyczyła spraw świeckich i przedstawiała spojrzenie na wydarzenia w Wielkiej Brytanii osadzone w religijnym kontekście świata znajdującego się pod sądem Bożym.

WYDARZENIA W KRAJU

      W roku 2000 wciąż postępujący spadek poziomu moralnego życia narodu stał się jeszcze bardziej dostrzegalny. Pomimo kilku pięknych pojedynczych przykładów heroizmu, bezinteresowności i innych godnych ludzkich cech, w ogólności opisywane tendencje prowadzą do upadku prawie pod każdym względem.

      Ostatnio podróżowanie w tym kraju zostało dotknięte przez wiele problemów, a zakłócenie zarówno ruchu drogowego, jak i kolejowego doprowadziło do powszechnego gniewu i demonstracji przeciwko rządowi i kolei. Nagłówki prasowe regularnie ogłaszają skargi sfrustrowanych i zdenerwowanych podróżnych i użytkowników przemysłowych. Przepełnione drogi, opóźnienia w transporcie kolejowym, stan komunikacji publicznej, koszt paliwa, liczba wypadków i podobne sprawy stają się poważnymi zagadnieniami politycznymi. W pewnym momencie nastąpiło poważne zachwianie w rządzie, gdy pojawiła się nagła, nieoczekiwana i niemal spontaniczna ogólnonarodowa demonstracja sprzeciwiająca się kosztom paliwa. Była ona prowadzona przez kierowców ciężarówek i rolników, a popierała ją wojowniczo nastawiona część społeczeństwa (szczególnie na terenach wiejskich) i w ciągu kilku dni niemal doprowadziła do wstrzymania dostaw paliwa, a cały kraj do katastrofalnego zastoju.

____________________
^* Nazwa „Brytania” określa Anglię, Szkocję i Walię. Termin „Wielka Brytania” właściwie odnosi się do tych krain oraz przyległych wysp. Te dwa terminy mają raczej zastosowanie geograficzne. Termin polityczny „Zjednoczone Królestwo” oznacza Anglię, Szkocję i Irlandię Północną. Ze względów praktycznych te trzy określenia są dziś używane zamiennie. W sprawozdaniu brata Johna Scalea w następnym artykule na temat pracy internetowej w Zjednoczonym Królestwie przyjęto skrót U.K., który odzwierciedla użycie przyrostka zwykle dodawanego do adresów stron internetowych w Wielkiej Brytanii: .co.uk

poprzednia strona – następna strona