CZŁONKOWIE GWIEZDNI FILADELFII

      Niniejszy artykuł jest kontynuacją naszej serii o Członkach Gwiezdnych z numeru wrzesień październik 2001. Do tej pory omówiliśmy okres Efeski, Smyrneński, Pergameński, Tiatyrski i Sardyjski. Niniejszy odcinek dotyczy Filadelfii, okresu, który składał się z 12 członków gwiezdnych, a jego księciem był Jan Wessel. (Miche. 5:5; E9:33, par. (29), od początku do ostatniej linijki).

FILADELFIA (LATA 1479-1874)

JAN WESSELL (1420-1489)

      Nie licząc apostoła Jana, Pan użył Jana Wessela do podania najważniejszych prawd okresu między żniwami. Są to następujące fundamentalne doktryny:

      1. Biblia jest wyłącznym źródłem oraz regułą wiary i praktyki,

      2. Wyłącznie Jezus jest głową Kościoła,

      3. Usprawiedliwienie jest tylko z wiary,

      4. Tylko prawdziwie poświęceni są kapłanami Boga,

      5. Chleb i wino w wieczerzy Pańskiej symbolizują człowieczeństwo oraz życie Chrystusa, głowy i ciała, oddane na śmierć za świat,

      6. Niewybraną część rodzaju ludzkiego czeka próba w przyszłości;

      7. Nadzieją Kościoła jest współdziedzictwo z Chrystusem w Królestwie.

      Miejscem urodzenia Wessela jest Groningen w Holandii. Chodził on do szkoły w Zwolle, gdzie spotkał Tomasza a Kempis (O naśladowaniu Chrystusa) z sąsiedniego klasztoru na górze Św. Agnieszki. Opowiada się historię, że kiedy Tomasz wskazał mu na Najświętszą Panią, Wessel odpowiedział: „Ojcze, dlaczego raczej nie wskazałeś mi na Chrystusa, który wzywa do siebie wszystkich obciążonych?”

      Wessel był jednym z najzdolniejszych uczonych okresu między żniwami, a jego charakter był pełen miłości i pokornej uprzejmości. Kiedy papież Sykstus IV, jego były uczeń, pragnął zrobić mu prezent, Wessel poprosił o hebrajski lub grecki manuskrypt Biblii z Watykanu. Papież zaśmiał się szyderczo i powiedział: „Dlaczego nie poprosiłeś o biskupstwo, ty głupcze?” Wessel odpowiedział: „Ponieważ go nie potrzebuję.” Zdolności Wessela w harmonizowaniu pozornych sprzeczności w Biblii zyskały mu przydomek „mistrza sprzeczności”, a jego bliscy znajomi nazywali go „światłością świata”.

      Jego służba przez pisma, kazania, nauczanie i rozmowy nie miały sobie równych za jego dni. Kiedy Luter sam stał się znanym na cały świat reformatorem, przyznawał, że między nim a Wesselem istnieje takie duchowe pokrewieństwo, że wydawało mu się, iż świat na pewno będzie przypuszczał, że jego własne poglądy miały swój początek u Wessela. Jego szacunek dla Wessela był tak wielki, iż był pierwszym, który wydał zbiór jego pism.

      Chociaż nie był tego świadomy, Wessel stał u progu reformacji. Inkwizycja, zawsze gorliwie wyszukująca reformatorów, usiłowała pozbawić go życia, gdy nauczał w Bazylei w Szwajcarii, tak więc musiał uciekać do Holandii, gdzie w poczuciu bezpieczeństwa owocnie spędził swoje ostatnie lata. Tam, w miejscu swych narodzin, Wessel został pochowany. Jego ostanie słowa brzmiały: „Nie znam nikogo oprócz Jezusa, Ukrzyżowanego”.

      Odnośniki
E3:26
E5:197
Historia Kościoła Chrześcijańskiego autorstwa Filipa Schaffa
E8:673, 714
E9:33, 48-50
P’35: 110
E10:86, 473, xxii
E13:838

poprzednia strona – następna strona