Teraźniejsza Prawda nr 196 – 1961 – str. 55
Ci, którzy zasiadali w sądach i badali dowody dotyczące postępowania w przeszłości nie byli tylko zwykłymi ludźmi, lecz byli to przez Boga naznaczeni pomocnicy i wyswobodziciele ludu. Na przykład czytamy w księdze Sędziów 3:7-11, że izraelici zgrzeszyli przeciw Panu, który za karę wydał ich w ręce okrutnych nieprzyjaciół; lecz gdy Izraelici odpokutowali, Bóg sam powołał Otoniela aby był ich wybawicielem, a ten sądził ich, czyli sprawował rządy nad nimi. On właśnie poprowadził ich do walki z wrogiem, który został pobity, a w ten sposób uwolnił ich i przywrócił im dawną wielką pomyślność. Opis przebiegu tych zdarzeń ma nie tylko historyczne znaczenie, 'lecz w dodatku jest przykładem i prototypem, rozumianym przez nas następująco: Podobnie jak Izraelici, którzy zanim zgrzeszyli znajdowali się w łasce u Boga, rodzaj ludzki w Raju był w łasce u Boga zanim Adam i Ewa popełnili grzech. Następnie tak jak Izrael, gdy zgrzeszył został wydany w ręce ciemięzców, tak i rodzaj ludzki gdy zgrzeszył Adam, został wydany arcyciemiężcom przedstawionym przez grzech, błąd, śmierć i grób. Ale jak Izrael, który dzięki cierpieniom poniesionym z rąk nieprzyjaciół, zrozumiał swój błąd i odpokutował go, tak niezliczone rzesze rodzaju ludzkiego przez cierpienia wynikające z przekleństwa oprzytomnieją i odpokutują swe grzechy. I tak jak Bóg powołał Otoniela (imię to znaczy: potężny człowiek Boży) aby stał się wyswobodzicielem Izraela od jego ciemięzców, tak Bóg powołał Chrystusa (Głowę i Ciało) potężnego Wysłannika Bożego, aby wyzwolił ludzkość od grzechu, błędu, śmierci i grobu. Tak jak Otoniel, będąc sędzia (władcą) Izraela powiódł go na wojnę i wyzwolił od wrogów dając pokój i dobrobyt, tak Chrystus (Głowa i Ciało) jako Sędzia czyli Władca świata poprowadzi całą ludzkość na wojnę i wyzwoli ją od wrogów: grzechu, błędu, śmierci i grobu, dając ludziom wieczysty pokój i pomyślność. W ten sposób przez figury biblijne nasz Ojciec Niebieski ukazał naszym umysłom co On rozumie przez Dzień Sądu, jego Sędziów, ich prace w tym Dniu i ich rezultaty.
WYNIKI DNIA SĄDNEGO
W Ew. Mateusza 25:31-46 jest podany opis rezultatów procesu Sądu. Wiersz 31 pokazuje nam Wtóre Przyjście naszego Pana z Jego Wiernymi aniołami albo posłańcami; a następny wiersz podaje, jak Pan zgromadzi wszystkie narody przed Swój Tysiącletni Tron, czyniąc je Swymi poddanymi jako ich Król. Potem jest przedstawione pokrótce dzieło rozdzielania ich na dwie klasy. Ci, którzy w ciągu tysiąca lat uczynią reformę pod względem serca i życia, wyrzucając z siebie zło i napełniając się miłością do Boga i ludzi, będą coraz więcej w ciągu tych lat pozyskiwać Jego łaskę, to znaczy będą postawieni po Jego prawicy czyli po stronie łaski; podczas gdy ci, którzy będą
kol. 2
zaniedbywać wyrzucanie zła z serc i życia, co należałoby czynić coraz więcej z biegiem, lat, będą postawieni w stan niełaski, to znaczy po Jego lewicy (wiersz 33). Ci, którzy całym sercem się poprawią, są odpowiednio przedstawieni jako owce skłonne do nauki, ci zaś którzy nie zechcą się naprawić są przedstawieni jako uparte kozły. Ci, którzy pozostaną pokorni jak owce w stosunku do Pasterza – Króla otrzymają ziemię jako ich królestwo i dziedzictwo (w. 34), ci zaś, którzy pozostaną uparci jak kozły względem Pasterza – Króla będą zniszczeni we Wtórej Śmierci, która jest obrazowo przedstawiona w przypowieści jako ogień (w. 41, 46); ponieważ ogień jest żywiołem niszczącym, więc Bóg używa tego obrazu do przedstawienia zniszczenia we Wtórej Śmierci (Obj. 20:14; 21:8). Symboliczne owce dowiedzą się, że otrzymają nagrodę za dobre uczynki, gdyż Król – Pasterz uważa, iż to co uczynili dla najmniejszych Jego braci (Wybrani są Jego największymi braćmi, aniołowie Jego mniejszymi braćmi, a nie wybrani najmniejszymi braćmi) uczynili dla Niego. Gdy Jego najmniejsi bracia będą łaknąć i pragnąć chleba i wody żywota i gdy im oni tego dostarczą, to będzie uważane, że uczynili to Jezusowi. Gdy Jego najmniejsi bracia będą gośćmi (obcymi) ludowi Bożemu, nagimi odnośnie sprawiedliwości, chorymi z grzechu, lub w więzieniu grobu, i gdy oni pokażą tym Jego najmniejszym braciom, jak mogą stać się częściami ludu Bożego, wtedy dopomogą im, w przyodzianiu ich nagości w szaty sprawiedliwości i zbawienia, nawiedzą ich w chorobie grzechu, przywrócą ich do zdrowia fizycznego, umysłowego, moralnego i religijnego, odwiedzą ich w więzieniu grobów, i będą się modlić do Pana o ich powrót z grobów, wtedy to co uczynią dla tych Jego najmniejszych braci, uczynią to Panu. Innymi słowy, ci, którzy pod koniec Tysiąclecia będą po prawicy Pana, w Jego pełnej łasce, wykorzystają sposobność Tysiąclecia, by wypełnić serca Bożą miłością, a życie napełnić uczynkami wypływającymi z miłości Boga, pomagając bliźnim w przezwyciężaniu skutków przekleństwa. A Pan oceni te ich uczynki jakby je oni czynili dla Niego samego. Stad ich wielka nagroda. Lecz postępowanie i powodzenie tych, którzy nie wypełnią swych serc miłością, a życia swego służbą miłości dla Boga i bliźnich, jako symbolicznych kozłów, będzie odmienne. Oni nie udzielą chleba i wody żywota głodnym i spragnionym; nie dadzą swego czasu, by dopomóc tym, którzy są obcymi Bogu by mogli stać się Jego ludem; nie okryją nagości szatami pozbawionych sprawiedliwości zbawienia, nie nawiedzą chorych od grzechu, nie starając się ich leczyć, lekami znajdującymi się w Słowie Bożym, ani nie będą ofiarowywać swych modłów pełnych wiary o wyjście zmarłych z grobów. Tacy chociaż zmuszeni do unikania otwartego grzechu, spędzą tysiąc lat w samolubstwie, a ponieważ nie będą robić postępu w zmianie swego życia, będą coraz więcej tracić łaskę Chrystusową, co jest przedstawione w przypowieści pod formą przebywania po Jego lewicy. Ich losem będzie Wtóra Śmierć,