Teraźniejsza Prawda nr 476 – 2001 – str. 35
będzie zdolniejszy, niż wszyscy pozostali w niesieniu światu chwalebnej Ewangelii Królestwa. Płomienna gorliwość, która rozpaliła jego wrogość, płonęła obecnie dla Chrystusa, rzucając takie światło ze Słowa Bożego, które miało obudzić tłumy i rozgrzać je Jego miłością, miłosierdziem i prawdą.
Od tego czasu trud Pawła ponoszony dla Chrystusa przynosił mu wielkie cierpienia (2Kor. 11:23-30):
„… razach nad miarą, w więzieniach obficiej, w śmierciach częstokroć. Od Żydów wziąłem pięćkroć po czterdzieści plag bez jednej. Trzykrociem był bity rózgami; razem był kamionowany; trzykroć się ze mną okręt rozbił, dzień i noc byłem w głębokości morskiej… W pracy i w utrudzeniu, w niedosypianiu często, w głodzie, i w pragnieniu, w postach często, w zimnie, i w nagości… Jeśli się mam chlubić, z krewkości moich chlubić się będę.” W trakcie wszystkich swoich cierpień Paweł oświadczał: „wszakże nie ja, ale łaska Boża, która jest ze mną” (1Kor. 15:10). Niezwykłe jest to, że znosząc prześladowanie Apostoł radował się, iż został policzony z tymi, którzy uprzednio byli jego ofiarami.
Naturalne umysłowe uzdolnienia Pawła były najwyższego rzędu. Miał on szerokie poglądy, niezwykłą zdolność rozumowania oraz zdolność wyrażania swoich myśli przekonywającymi i stosownymi słowami. Do tych zalet trzeba dodać wpływ Ducha Świętego, który natchnął jego pisma i w zgodzie z pełnomocnictwem, jakie Paweł otrzymał, nadał im status wyroczni Bożych. Apostoł Piotr, pisząc także pod natchnieniem, mówi o listach Pawła jako o Piśmie Świętym w takim samym znaczeniu jak o pismach Starego Testamentu (2Piotra 3:15, 16). Paweł, kiedy jego ziemski bieg prawie się już zakończył, miał pewność, iż walczył dobry bój i zachował wiarą. „Zatem, ” – pisze Paweł – „odłożona mi jest korona sprawiedliwości, którą mi odda w on dzień Pan, sędzia sprawiedliwy, a nic tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali sławne przyjście jego” (2Tym 4:7, 8).
Odnośniki
E6; 172, 207-210
E9:47, 52
E12:74, 75, 367, 598, 599, 659-662
P’41:194
P’45:127
Kilka użytecznych tekstów:
1Tym. 2:7; Rzym. 1:1, 5; 1Kor. 9:1, 2; 15:9 – ustanowiony Apostołem
Rzym. 11:13 – Apostoł pogan
2Kor. 11:5; 12:11 – nie ustępował najgłówniejszym Apostołom
Dz. 23:6; 26:5; Filip. 3:5 – faryzeusz
PIOTR (około 1. r. p.n.e. – 67. r. n.e.)
Piotr, możliwe, iż najstarszy z Apostołów, był synem Jonasza, lub Jony (Jan 21:15). Miał na imię Szymon, lub Symeon i często jest nazywany tym imieniem
| Co dwie głowy to nie jedna…
Apostołowie zostali rozesłani parami (Mar. 6:7). Jezus wybrawszy te osoby, które chciał, prawdopodobnie dobrał je tak, by tworzyły parę, a także, aby osobowość jednej z nich uzupełniała osobowość drugiej. Pary (w oparciu o Mat. 10:1-4; por. Mar. 3:13-19) |
w Piśmie Świętym (Mat. 4:18). Mieszkał w Kapernaum ze swoją żoną i teściową. Razem ze swoim ojcem i bratem Andrzejem był rybakiem na Morzu Galilejskim. Prawdopodobnie, tak jak Andrzej, był uczniem Jana Chrzciciela (Jana 1:35-41).
Jezus po przyjęciu go za ucznia nadał mu imię Szymon, pod którym jest obecnie powszechnie znany: „Tyś jest Szymon, syn Jonasza; ty będziesz nazwany Kiefas, co się wykłada Piotr” (Jan 1:42). Kiefas jest hebrajską formą słowa Piotr (greckie petros. skała lub kamień); tym samym nasz Pan wskazał na swoje oczekiwanie wielkiego rozwoju charakteru tego ucznia. Ta myśl została potwierdzona trochę później, kiedy Piotr po raz pierwszy wyraził swoje przekonanie, iż Jezus naprawdę jest obiecanym Mesjaszem (Mat. 16:17, 18):
„Błogosławiony jesteś Szymonie, synu Jonaszowy!
bo tego ciało i krew nie objawiły tobie,
ale Ojciec mój, który jest w niebiesiech.
A Ja ci też powiadam, żeś ty jest Piotr;
a na tej opoce zbuduję kościół mój,
a bramy piekielne nie przemogą go.”
Fundamentalna prawda, w swej naturze jak skała, została powierzona uczniowi, którego impulsywny i zmienny charakter z czasem został tak przemieniony, iż stał się on „żywym kamieniem” w chwalebnej Świątyni przyszłości, jak sam później wyjaśniał (1Piotra 2:3-5).
Jezus obiecując mu klucze Królestwa Niebiańskiego wskazał, iż szczególnym przywilejem Piotra będzie głoszenie Słowa (1) Żydom – na przykład w dniu Pięćdziesiątnicy, tym sposobem otwierając