Teraźniejsza Prawda nr 195 – 1961 – str. 46
W przedruku ang. Strażnicy str. 5341, par. 7, brat Russell pisze: „Rozkaz „pijcie z niego wszyscy” miał dwojakie znaczenie: (1) kielich musiał być wypity przed końcem Wieku Ewangelii i (2) wszyscy, którzy byliby członkami Jego Ciała, muszą z niego pić. Św. Piotr mówił o cierpieniach Chrystusowych, Głowy i Ciała… i o chwale przyszłej (1Piotr 1:8-12; 4:1; 5:1). Zaraz po przejściu ostatniego członka do stanu niebiańskiego, wszystkie cierpienia Chrystusa (Głowy i Ciała) będą skończone, i nikt inny nie będzie miał przywileju uczestniczenia w Jego chwale i stania się Oblubienicą, Małżonką Baranka”.
Pytanie: Czy W związku z faktem, że całe Małe Stadko znajduje się już poza Zasłoną, Najwyższy Kapłan Świata jest jeszcze w szatach ofiarniczych, czy też w szatach chwały i ozdoby?
Odpowiedź: Pierwszą myślą jaką można by podać w odpowiedzi jest ta, iż Najwyższy Kapłan Świata jest teraz w szatach chwały i ozdoby; ponieważ zdawałoby się, że gdy nie jest on już w stanie ofiarniczym i cierpiącym, nie może już więcej być w szatach ofiarniczych (lnianych). Lecz gdy pilnie przypatrzymy się tej sprawie to zauważymy, że niekoniecznie taka konkluzja musi wypływać. W Cieniach Przybytku (E) na str. 32, par. 1 czytamy: „Aaron, figuralny Najwyższy Kapłan wyobrażał Jezusa, Głowę i Kościół jako członki Ciała tego wielkiego i pozafiguralnego Najwyższego Kapłana”; a na stronie 83 w dalszym, ciągu znajdujemy: „W ciągu odprawowania ofiary za grzech, Najwyższy Kapłan nosił tylko białe szaty lniane. Po ofiarowaniu zwykle nosił odzienie ozdobne, które przedstawiało sławę i cześć jaką otrzymał. Podczas odprawiania ofiar za grzech w ciągu Wieku Ewangelii ofiarujący Kapłani nie mogą otrzymywać ani sobie przywłaszczać jakichkolwiek honorów lub czci; dopiero przy końcu tego Wieku ofiar, gdy Bóg okaże zewnętrzny znak uznania i przyjęcie ich, wtedy nadana im będzie cześć i chwała, która będzie objawiona w błogosławieniu wszystkich narodów, za których grzechy oni czynili ofiary, w celu pojednania ich z Bogiem”. To jest jasno pokazane w 3Moj. 16, gdzie mamy podane, że Najwyższy Kapłan miał do czynienia z Cielcem, Kozłem Pańskim (w. 14, 15) i Kozłem Azazela (w. 20, 22) gdy był w szatach lnianych, po czym przywdziewał szaty chwały i ozdoby (w. 23, 24).
W Cieniach Przybytku w Nocie II, str. 130, odnoszącej się w ang. do str. 50 a w polskim do str. 56 (E) brat Johnson mówi: „Ta część usługi Dnia Pojednania, która była wykonana przez Aarona usługującego w lnianych szatach ofiarniczych, wyobraża tę część usługi pozafiguralnego Dnia Pojednania, która należy do Wieku Ewangelii; a ta część usługi Dnia Pojednania, która była wykonana gdy Aaron był w szatach chwały i ozdoby przedstawia tę część usługi pozafiguralnego Dnia Pojednania, która należy do Wieku Tysiąclecia”. Tym sposobem, cała działalność
kol. 2
Najwyższego Kapłana Świata połączona z ofiarowaniem człowieczeństwa Jezusowego (Cielca) i człowieczeństwa Kościoła (Kozła Pańskiego), oraz zastosowaniem zasługi Okupu (kropienia Ubłagalni ich krwią), jak również rozprawieniem się z człowieczeństwem Wielkiego Grona (Kozłem Azazela), jest dokonana w pozafiguralnych szatach ofiarniczych, ponieważ wszystkie te czynności należą do pracy Najwyższego Kapłana w czasie Wieku Ewangelii; podczas gdy dzieło dokonywane w Wieku Tysiąclecia, tj. zmartwychwstanie Starożytnych i Młodocianych Godnych, przebudzenie i zmartwychwstanie świata, oraz obdarzenie ich błogosławieństwami restytucyjnymi, zostanie uskutecznione przez Najwyższego Kapłana Świata w pozafiguralnych szatach chwały i ozdoby. Stąd widzimy, że Najwyższy Kapłan pozostanie w szatach ofiarniczych tak długo, aż praca Wieku Ewangelii zupełnie się skończy.
Te uwagi jasno pokazują, że gdy Jezus jako Głowa i Przewodnik (Żyd. 6:20) Najwyższego Kapłana Świata przeszedł poza Zasłonę przeszło 19 stuleci temu, to On nie przywdział na siebie szaty chwały i ozdoby. Brat Russell potwierdza tę myśl w przedrukach Strażnicy na str. 4602, gdzie czytamy: „Najwyższy Kapłan prowadzi pracę ofiarniczą przez cały Wiek Ewangelii; a było to nie tylko wtedy, gdy ofiarował samego siebie, lecz podczas całego tego Wieku on w dalszym ciągu sprawuje urząd ofiarnego Kapłana, a chociaż przeszedł poza Zasłonę nosi On jeszcze lniane szaty ofiarnicze; jego wtóra ofiara, składająca się z pozafiguralnego kozła, będzie także uskuteczniona w szatach lnianych, gdy On wejdzie poza Zasłonę i przedstawi krew Ciała (Kościoła) przy końcu (ofiarniczej części) pozafiguralnego Dnia Pojednania, gdy Kościół uzupełni swą część ofiary Chrystusowej”. Powyższe uwagi pokazują także, że Najwyższy Kapłan nie zmienił szat w 1878 roku, gdy śpiący święci – większość? członków Jego Ciała, powstała po drugiej stronie Zasłony w Boskiej naturze. Ani nie stało się to, gdy pozafiguralny Zacharyjasz (Mat. 23:35), ostatni członek Ciała, przeszedł poza Zasłonę 22 paźdz. 1950.
Musimy mieć na uwadze, że Najwyższy Kapłan w obrazie nie tylko że ofiarował Cielca i Kozła Pańskiego, lecz także pokropił Ubłagalnię krwią Kozła przed zmienieniem szat. Tak samo rzecz się ma w pozafigurze. Pokropienie Ubłagalni krwią; pozafiguralnego Kozła musi poprzedzić zmienienie szat. To jest przedstawione w przedrukach Strażnicy str. 80, par. 5: „Gdy cierpienia Kościoła będą skończone a ich śmierć przyjęta przez Ojca (przyjęcie pokropionej krwi pozafiguralnego Kozła za świat), nasz Najwyższy Kapłan zmieni szaty Swego Ciała”.
Czy to przyjęcie i zastosowanie krwi pozafiguralnego Kozła zostało już uskutecznione? Nie. Gdyby tak się stało, wtedy wszyscy którzy mają udział w przypisanej zasłudze – utraciliby swoje stanowisko przed Bogiem. Stąd musi to nastąpić w przyszłości, jak mamy podane w E. tomie 15, 252: „To zastosowanie, które Bóg dokona, będzie rzeczą natychmiastową