Teraźniejsza Prawda nr 474 – 2001 – str. 4
Te dwie doktryny wypływają z Okupu – ofiary Pana Jezusa i podstawy Boskiego Planu. Bez Okupu, zbawienie członków rodu Adamowego na jakimkolwiek poziomie istnienia jest niemożliwe. Te dwie doktryny także zapowiadała Pieśń Mojżesza (Restytucja) i Pieśń Baranka (Wysokie Powołanie) (Obj. 15:3).
RESTYTUCJA – PIEŚŃ MOJŻESZA
Pierwsza trąba
Doktryna o Restytucji streszczona w Dz. 3:19-21 oznacza:
1. Pierwotne stworzenie człowieka w doskonałości;
2. Jego próbę do życia;
3. Jego upadek w grzech i śmierć; oraz
4. Jego doświadczenie ze złem.
Ponadto, ona oznacza potrzebę pokuty człowieka jako dowodu, że on szczerze pragnie zbawienia. Co jest demonstrowane przez doświadczenia pogan – pozostawionych samym sobie bez pomocy – i przez Żydów – wspomaganych przez przymierze Zakonu i sprzyjające opatrzności – upadły człowiek nie może się zbawić i dlatego jest zależny od Boskiej zbawczej mocy.
Zbawienie przez restytucją w typie jest pokazane przez pierwszą trąbę w 4Moj. rozdział 10. Musimy zapamiętać, że zbawienie przez restytucję nie wyklucza pokuty. Łaska Boża dostarczyła Zbawiciela, który jest zdolny zadowolić wymagania sprawiedliwości skierowane przeciw pokutującemu wierzącemu grzesznikowi, dostarczając usprawiedliwienia. Właśnie to usprawiedliwienie przez wiarę ma dwa wymiary: poczytane i rzeczywiste.
Podczas wieku wiary wierzący wstępował na drogę poprawy wobec Boga, według zdolności jego lub jej, jak najlepiej potrafili, i serdecznej ufności, przyswajając sobie i działając zgodnie z obietnicą Bożą, dzięki zasłudze Jezusa na odpuszczenie grzechów, przypisanie sprawiedliwości Chrystusowej i przyjęcie do społeczności z Bogiem i Chrystusem jako przyjaciela. Tak więc wierzący otrzymuje poczytane usprawiedliwienie lub, wyrażając to w inny sposób, poczytaną restytucję. W następnym Wieku – Wieku Tysiąclecia – wierzący otrzyma rzeczywistą restytucję.
WYSOKIE POWOŁANIE – PIEŚŃ BARANKOWA
Druga trąba
Boskie zbawienie jest podsumowaniem Nowego Testamentu. Tak jak ze zbawieniem restytucyjnym, ta doktryna ma wiele zastosowań:
1. Że Chrystus stał się dla tych, którzy ją przyjmują Mądrością i w tym On uczy ich wszystkiego, co oni powinni wiedzieć w tym celu, aby byli pomyślnymi uczestnikami Wysokiego Powołania (1Kor. 1:24);
2. Że On ożywia – doprowadza do życia – ich przypisane usprawiedliwienie, aby ich przystosować jako kandydatów do Wysokiego Powołania:
3. Że Chrystus uświęca człowieczeństwo i Nowe Stworzenie w Wysokim Powołaniu. Jeśli chodzi o człowieczeństwo, to On pomaga wierzącym w podtrzymywaniu martwoty wobec siebie i świata a ożywieniu wobec Boga podczas kładzenia ofiarniczo człowieczeństwa na śmierć – to jest cel dobrego antytypicznego kapłana. W odniesieniu do Nowych Stworzeń On je przeprowadza przez siedem stopni, począwszy (I) od spłodzenia z Ducha, po czym następują (II) ożywienie, (III) wzrost, (IV) wzmocnienie, (V) zrównoważenie, (VI) krystalizacja i (VII)narodzenie duchowe.
4. W wyzwoleniu On wybawia Nowe Stworzenie z grzechu, błędu, samolubstwa, światowości, szatana i śmierci.
Następne elementy w życiu Nowego Stworzenia (indywidualnie i kolektywnie) są przedstawione przez drugą trąbę w 4Moj. 10:
Predestynacja (w sensie wyboru na członka ciała)
Organizacja (w sensie Ciała tego Kościoła);
Porządek (w znaczeniu zarządzeń Kościoła);
Dyscyplina (bez tej nie można rozwinąć podobieństwa Chrystusowego);
Prawo (miłości);
Odpoczynek (szabat, odpoczynek w dokończonym dziele Jezusa);
Próba (wypróbowanie usposobienia charakteru);
Chrzest (w śmierć Chrystusową);
PANUJĄCE KRÓLESTWO BOŻE
W Testamentach, Starym i Nowym, występują różne zarysy myśli, które należą do posłannictw tych obu trąb, w zależności od ich zastosowania.
Na przykład, Królestwo Boże, rozważane z punktu widzenia panowania nad ludzkością i błogosławię nią jej, należy do Pieśni Mojżesza. Ale rozważane z punktu widzenia chwalebnych przywilejów Chrystusa, należy do Pieśni Baranka.
Podobnie z Wtórym przyjściem w jego związku z obaleniem imperium szatana i błogosławieniem ludzkości, należy do Pieśni Mojżesza. Natomiast w swym odniesieniu do żęcia świętych, ich wyzwalania i gloryfikacji, ono należy do Pieśni Baranka.