Teraźniejsza Prawda nr 195 – 1961 – str. 30
w sobie” i „żywota wiecznego”. „Żywot w sobie” odnosi się do nieśmiertelności. Jedynie tym, którzy figuralnie jedzą ciało Jezusa i piją Jego krew jako członkowie jednego „ciała Chrystusowego”, Małego Stadka – 144000, którzy zostali wybrani podczas Wieku Ewangelii, jest dana nieśmiertelność i Boska natura (1Kor. 15:53, 54; 2Piotr 1:4), w Pierwszym (głównym) Zmartwychwstaniu (Obj. 20:4, 6). Nad nimi Wtóra Śmierć mocy nie ma; są oni odporni na śmierć i mają wrodzone życie, „żywot w sobie” jak to określa nasz tekst. Jako członkowie Jego Ciała, oni „dopełniają ostatków ucisków Chrystusowych na ciele moim za ciało jego, które jest kościół” (Kol. 1:24) i wiernie cierpią z Nim, a przez to są przygotowani do panowania z Nim (2Tym. 2:12; Rzym. 8:17; Obj. 2:10; 5:10).
Z wyjątkiem Małego Stadka inni nie zdobędą „żywota w sobie” – nieśmiertelności, tak jak to pokazuje w. 53 , lecz uzyskają „żywot wieczny”, który obiecany jest w w. 54. Oświadczenia naszego Pana w licznych wypadkach są tak rozległe, że obejmują nie tylko Małe Stadko, lecz także Wielkie Grono i innych a przez to pokazują one Jego wielką mądrość. W w. 54 nasz Pan nie mówi „ma żywot wieczny w sobie”, albowiem spośród tych, którzy podczas Wieku Ewangelii uczynili przymierze ofiary aby umrzeć z Chrystusem jako członkowie Jego Ciała, niektórzy nie osiągną wrodzonego życia w Boskiej naturze. Oni będą należeli do Wielkiego Grona, które przejdzie przez wielki ucisk i osiągnie żywot wieczny na niższym poziomie duchowym od tego, jaki posiadać będzie Małe Stadko (Obj. 7:9, 14). Członkowie Wielkiego Grona będą posiadali żywot wieczny, lecz nie nieśmiertelność. Identycznie przedstawiać się będzie sprawa ze wszystkimi członkami klasy Starożytnych Godnych (od Abla aż do Jana Chrzciciela) i z wszystkimi nie spłodzonymi z Ducha Św. wiernymi Wybrańcami Bożymi, którzy poświęcili się przy końcu Wieku Ewangelii.
Po ustanowieniu ziemskiej fazy Królestwa cały nie wybrany rodzaj ludzki w ogólności, będzie najpierw przyprowadzony do znajomości Pana i Jego Prawdy (1Tym. 2:3-6; Izaj. 11:9; Jer. 31:34), do wielkiej ofiary, którą On uczynił na korzyść Adama i jego rodzaju, do usprawiedliwienia i restytucji, które zostały zabezpieczone przez Jezusa. W wyniku jedzenia ciała Syna człowieczego i picia Jego krwi, tj. przyswajania sobie Jego doskonałego człowieczeństwa, życia, prawa do życia i związanych z nim praw życiowych, rodzaj ludzki
kol. 2
także będzie w stanie zdobyć żywot wieczny (Mat. 25:46; Rzym. 5:21; 6:23). Mówi o tym również nasz tekst (Jan 6:51): „jeśliby kto jadł z tego chleba, żyć będzie na wieki” i (w. 57) „tak kto mnie pożywa i on żyć będzie przez mię” – tzn. będzie posiadał niezależne (a nie wrodzone w sobie) życie. Takie życie będzie dane wszystkim, którzy posłusznie spolegają na Chrystusie – Życiodawcy, aby je otrzymać. Chrystus Głowa i Ciało, mając nieśmiertelność – życie wrodzone, będzie jako Wtóry Adam i Wtóra Ewa (1Kor. 15:45-49) źródłem zaopatrzenia w życie dla świata, które otrzyma od nich i w wyniku tego będzie żył.
„JA GO WZBUDZĘ W OSTATECZNY DZIEŃ”
W końcowych słowach naszego tekstu (por. w. 39, 40, 44), Jezus daje błogosławioną dającą sercu otuchę obietnicę dla wszystkich, którzy figuralnie jedzą Jego ciało i piją Jego krew. Oni będą posiadali żywot wieczny, nie z powodu posiadania duszy nieśmiertelnej (ludzka dusza nie jest nieśmiertelna według Biblii; zob. np. Ezech. 18:4, 20), lecz z powodu błogosławionego zapewnienia zmartwychwstania umarłych; bez tego wszyscy zginęliby całkowicie w śmierci (1Kor. 15:18). Ale z powodu Chrystusowego dzieła odkupienia, śmierć jest stanem snu, z którego Jezus w słusznym czasie obudzi wszystkich (Jan 5:28, 29). Czas na wzbudzenie zmarłych jest „ostatecznym! dniem”, tj. ostatnim z siedmiu dni tysiącletnich, w którym – według chronologii biblijnej – już żyjemy. Małe Stadko Oblubienica Chrystusowa, jest najpierw wzbudzone w Pierwszym (głównym) Zmartwychwstaniu i otrzymuje chwałę, zaszczyt oraz nieśmiertelność na najwyższym duchowym poziomie, tj. poziomie Boskim. Wielkie Grono – druhny, również ma udział w zmartwychwstaniu na poziomie duchowym, lecz będzie miało naturę niższą od Boskiej. Starożytni i Młodociani Godni powstaną na poziomie ludzkim, z doskonałymi władzami i szybko dojdą do doskonałości charakteru. Rodzaj ludzki po wzbudzeniu go od umarłych w bardzo podobnym stanie w jakim umarł, będzie podniesiony do ludzkiej doskonałości stopniowo podczas Tysiąclecia. Wszyscy, którzy odmówią czynienia postępu będą zniszczeni po stuletniej próbie (Izaj. 65:20) a ci, którzy będą posłuszni tylko zewnętrznie zostaną zniszczeni przy końcu Tysiąclecia (Dz.Ap. 3:23; Obj. 20:7-9).
Gdy rozważamy nad tymi wspaniałymi błogosławieństwami, jakie wynikną z ofiary Okupu Jezusa, to niewątpliwie możemy powiedzieć, że Jego ciało naprawdę jest pokarmem, a Jego krew naprawdę – napojem! Niechaj Bóg dopomaga nam w dalszym jedzeniu i piciu – przyswajaniu sobie, tych wspaniałych błogosławieństw!