Teraźniejsza Prawda nr 194 – 1961 – str. 16
z wyraźnym zamiarem zbawienia ich w późniejszym czasie (Rzym 11:30-32). Musimy przyznać, że otworzenie takiej możliwości jest słuszne, zgodne z Bożymi przymiotami i wynika z Miłości Bożej, śmierci Chrystusa i dzieła Ducha Św. względem wszystkich ludzi dla ich zbawienia. W ten sposób spełni się szóste zamierzenie Tysiąclecia, otwierając wszystkim ludziom możliwość zbawienia poprzez Miłość Boską, śmierć Chrystusa i działanie Ducha Św. Nadzieja stoi przed nami otworem.
Powyższy ustęp wykazał nam, że takie urządzenie jak Tysiąclecie jest konieczne w celu udostępnienia wszystkim okazji do osiągnięcia zbawienia, przewidzianego przez Miłość Bożą, śmierć Chrystusa i działanie Ducha Św. Obecnie przystępujemy do rozważań nad siódmym celem Tysiąclecia, a mianowicie takim porządkiem rzeczy w tym okresie, który da rzeczywiście każdemu okazję zbawienia, kto w tym życiu był wykluczony ze sposobności uzyskania zbawienia z wyboru – jedynej dostępnej obecnie sposobności. Uprzednio podaliśmy dziesięć dowodów popartych licznymi ustępami Biblii na potwierdzenie tezy, że w Tysiącleciu otwiera się nadzieja dla tych spośród zmarłych nie zbawionych, którzy za życia nie mieli sposobności uzyskania zbawieni a w drodze wyboru. Szczegóły znajdą nasi czytelnicy w tych rozważaniach. Tutaj damy tylko krótkie wytyczne bez komentarzy, dołączając w każdym punkcie odnośne dowody biblijne: (1) Wiążące obietnice, które Bóg dał pod przysięgą (1Mojż. 12:3; 18:18; 22:18; Izaj. 60:14,15; 29:18, 24; Łuk. 2:10, 34); (2) Odkupienie (Jan 1:29; 12:32, 33: Rzym 5:18, 19; 14:9; Filip. 2:6-11: 1Tym. 2:4-6); (3) Akt w którym wszystkie grzechy z wyjątkiem nieprzebaczalnych, które nie zostały odpuszczone, w tym życiu, będą odpuszczone w przyszłym (Mar 3:28, 29; Mat. 12:32, 33);. (4) Doskonałość Boża w porównaniu że zdolnością człowieka do poprawy w warunkach bardziej sprzyjających niż panują obecnie (Obj. 15:3, 4); (5) Cel wyboru Kościoła (Rzym. 11:25-33; Dz.Ap. 15:14-18; Gal. 3:8, 16, 29); (6) Nauka Biblii o dwojakim doświadczeniu ludzi, którzy nie należą do Wybranych: jednym w tym życiu, w zetknięciu ze złem, drugim w życiu przyszłym, w zetknięciu z dobrem (Rzym. 8:20, 21; 11:32; Psalm 90:11-17); (7) Fakty przepowiedziane przez Pismo Św., (Ezech. 16:46-63); (8) Oficjalne nazwy odnoszące się do Jezusa i Kościoła (Abd 21; Obj. 20:6; Psalm 22:31, 32; 5Moj. 18:15-18; Izaj. 9:6; 66:10-14; Rzym. 8:23; 1Moj. 22:18); (9) Nauka Biblii o tym, co stanowi okazję do zbawienia dostępną dla wszystkich (Rzym. 5:19; 1Tym 2:4; Jan 12:32; Filip. 2:9-11; Joel 2:28; Izaj. 35:8); i (10) Zdjęcie w Tysiącleciu klątwy (Obj. 21:3-5; 22:1-21; Ozeasz 13:14; 1Kor. 15:24-26, 54-57). W angielskim czasopiśmie „Herald of the Epiphany”, `20, 28, 29, podaliśmy dwa dalsze uzasadnienia tej samej myśli: (1) Cel powrotu Pana na ziemię (Dz.Ap. 3:19-21; 15:14-17) i (2) Cel Jego panowania (Dan. 7:13, 14, 18, 22, 27; Psalm 72:1-19; 22:28-30).
kol. 2
Dodamy tu pokrótce dziewięć nowych przesłanek tej samej prawdy. Biblia uczy, że wielu z tych, którzy nie posiadali sposobności zbawienia w drodze wyboru, przyjmą zbawienie zaofiarowane im w Tysiącleciu. Mówi o tym wyraźnie Izajasz 35:5, 9, 10, jak również Ezech. 16:46-63. W ten sposób znajdujemy, iż wielu spośród zmarłych podda się warunkom Królestwa, gdy zapanują one na ziemi (Psalm 22:28-30; 1Kor. 15:21-26; Rzym. 14:9; Izaj. 45:22, 23; Filip. 2:8-11; Psalm 86:9). Podobnie Biblia dowodzi, że Tysiąclecie i Sąd Ostateczny są jednym i tym samym okresem, gdyż podczas Sądu Ostatecznego zostanie dokonane tylko to, co ma być dokonane w Tysiącleciu. Prawdziwość tej myśli pokazują następujące cytaty: 2Tym. 4:1; Łuk. 22:29, 30; Mat. 19:28; Abd. 21; Jer. 23:5, 6; 33:14-16; Izaj. 32:1; Psalm 72:1-4. Jak wiemy wszyscy zmarli wstaną z martwych w zaraniu Sądnego Dnia (Jan 5:28, 29; 11:24; Obj. 20:11, 12). Wobec tego wszyscy zmarli będą wzbudzeni z początkiem Tysiąclecia. W Tysiącleciu wszystkim udzielona będzie pomoc ku zbawieniu, lub mówiąc inaczej otrzymają ją w Dniu Sądu. Prawda ta jest widoczna również z biblijnej nauki, że przez słowo „zmartwychwstanie” w odniesieniu do ludzi, rozumiemy dźwigniecie się z upadku ku doskonałości na obraz i podobieństwo Boże (Dz.Ap. 26:23, 24; Łuk. 20:31-37; Filip. 3:11, 7-10; Dz.Ap. 24:15; 23:6; 26:6-8). Oznacza to możliwość zbawienia w Tysiącleciu również i dla niesprawiedliwych. Św. Paweł powiada, że nie tylko sprawiedliwi zmartwychwstaną – dostania doskonałości – lecz również i niesprawiedliwi (Dz.Ap. 24:15). Tej samej doktryny dowodzi nauka Biblii o dwóch drogach zbawienia: jednej dla Wybranych, zwanej wąską ścieżką (Mat. 7:13, 14) i drugiej publicznej dla tych, którzy nie zostali wybrani, zwanej drogą świętą (Izaj. 35:8). Zestawienie tekstów (Izaj. 35:5, 9, 10) wykazuje, iż droga ta będzie służyć niektórym zmarłym, którzy nie dostąpili zbawienia. Zaś cały rozdział potwierdza, że chodzi tu o Tysiąclecie. Biblia dowodzi tej samej myśli przez naukę o doświadczeniach poczynionych przez ludzkość w zakresie istoty i skutków zła, które sprawią w warunkach doświadczeń przeciwnych, tzn. gdy ludzkość pozna dobro i .tego skutki, że grzech stanie się dla niej odstraszający (Rzym. 8:19-22; 11:30-32; Psalm 90:11-17). Doktryna o restytucji – tj. o powrocie ludzkości do pierwotnej doskonałości Adamowej, co nastąpi w Tysiącleciu, pokazuje, iż Tysiąclecie ma na celu obdarzenie łaską nie wybranych i udzielenie im możności uzyskania zbawienia (Dz.Ap. 3:19-21; Obj. 21:3-5; 22:1-3). W dalszym ciągu Biblia wykazuje to również gdy mówi o dostępności zbawienia przez łaskę z chwilą, gdy zbawienie z wyboru zostanie zakończone (Dz.Ap. 15:14-16; 3:19-21; Jan 17:21-23; Rzym. 8:19-23), a okres działania Tysiąclecia następuje właśnie po Wieku Ewangelii, w którym dokonywa się zbawienie z wyboru. I ostatecznie Biblia udowadnia to ucząc, że w końcu wszystkie dzieła Boskie będą służyły Jego chwale (4Moj. 14:21; Psalm 76:11; Obj. 5:13). To może nastąpić tylko wtedy, gdy