jeden przewodził w każdym z pierwszych sześciu Kościołów, a dwóch przewodziło w siódmym Kościele. Książętami byli: Paweł dla okresu efeskiego, Jan dla okresu smyrneńskiego, Ariusz dla okresu pergameńskiego, Klaudiusz z Turynu dla okresu tiatyrskiego, Marsyliusz dla okresu sardyjskiego, Jan Wessel dla okresu filadelfijskiego, oraz dwóch książąt dla okresu laodycejskiego Kościoła: siódmym księciem był Charles T. Russell, Posłannik Paruzji, a ósmym księciem był Paweł S.L. Johnson, Posłannik Epifanii, spod pióra każdego z nich wyszły cenne i liczne pisma; przez nich, w okresach, w których służyli, Pan objawił wiele Prawdy na czasie.

      Książęta przyjmowali na siebie główne uderzenie ataku Asyryjczyka na Prawdę i jej Ducha i oni bardziej niż którykolwiek z pozostałych członków gwiezdnych ogołocili (wypaśli, w. 6) nauki i ducha (ziemię) owych grabieżców (Asyryjską), a zwłaszcza te najważniejsze i najbardziej publiczne (w ich granicach). To przez tych siedmiu pasterzy i ośmiu książąt (w ten sposób) Pan wybawił Swój lud od antytypicznego Asyryjczyka.

SIEDEM ZBORÓW

      OBJAWIENIE KSIĘGĄ SYMBOLI – SIEDEM KOLEJNYCH OKRESÓW W HISTORII CHRZEŚCIJAŃSKIEGO KOŚCIOŁA, SYMBOLIZOWANYCH PRZEZ „SIEDEM ZBORÓW, KTÓRE SĄ W AZJI” – NAZWY KOŚCIOŁÓW PODAJĄ ICH CHARAKTERYSTYKĘ – WIELKIE ODSTĘPSTWO – PRAWDZIWY KOŚCIÓŁ NAZWANY „ZWYCIĘZCAMI” – POWRÓT PANA PODCZAS LAODYCEJSKIEGO OKRESU HISTORII KOŚCIOŁA

      Chociaż posłannictwa dane siedmiu zborom wyszczególnionym w Objawieniu bez wątpienia stosowały się do nich, one właściwie mają szersze zastosowanie do całego Kościoła Ewangelicznego, liczba siedem przedstawia zupełność.

      Księga Objawienia jest księgą symboli, którą nasz Pan „oznajmił [opowiedział w znakach i symbolach] i posłał przez Anioła swojego słudze swemu Janowi” (Obj. 1:1). Badacze Biblii wiedzą, iż księga ta obfituje w symbole, czy też znaki. Jesteśmy zadowoleni, że one są regułą, a rzeczy, które należy rozumieć dosłownie, są wyjątkiem i są używane jedynie wtedy, kiedy nie da się ich uniknąć. A zatem „Siedem zborów, które są w Azji”, by były w harmonii z resztą księgi, muszą być symboliczne, a ponieważ ta księga jest głównie historią wcześniej napisaną, muszą one symbolizować siedem następujących po sobie okresów w historii Chrześcijańskiego Kościoła i obejmować okres pomiędzy Pierwszym i Wtórym Przyjściem Chrystusa. To zostało przedstawione niemal takimi samymi słowami w rozdziale 1:20 (porównaj z w. 11). Dodatkowo ich wypełnienie się także dowodzi prawdziwości takiego stanowiska.

      W pierwszym rozdziale mamy opis kogoś „podobnego Synowi człowieczemu” (w. 13), tak jak to widział w wizji Ap. Jan. Czasem jedna lub więcej z cech tego opisu wydają się szczególnie stosowne do każdego z kolejnych okresów Kościoła, a w prawie każdym przypadku Ten, który podaje to posłannictwo jest w ten sposób opisywany.

      Ostatnia część każdego posłannictwa jest obietnicą dla „zwycięzców” i jest także dostosowana do różnych okresów historii Kościoła. Aby przekazać z lotu ptaka to uporządkowanie, zwróćmy uwagę na ich chronologiczne położenie.

      Efez: okres życia Apostołów

      Smyrna: okres pogańskich prześladowań sięgający do około 313-325 r. n.e. i Soboru Nicejskiego;

      Pergamon: okres przejściowy, w czasie którego powstało Papiestwo.

      Tiatyra: okres, podczas którego prawdziwy Kościół znajdował się na „puszczy”, a Kościół odstępczy siedział jako królowa prowadząc rozkoszne życie z królami ziemi – władzami świeckimi.

      Sardes: krótka przerwa tuż przed Reformacją przez grupy i sekty.

      Filadelfia: okres od reformacji do końca XIX wieku.

      Laodycea: okres dzisiejszego kościoła.

      Po kolei zbadamy każde posłannictwo do kościołów. (Odnośniki w nawiasach po każdym tytule odnoszą się do księgi Objawienia.)

1. EFEZ (2:1) [LATA PO  CHR. 33-69]

      Słowo Efez oznacza pierwsze, pożądane. Podczas tego okresu nasz Pan trzymał siedem gwiazd w swojej prawej ręce (porównaj Obj. 1:13, 16, 20). Posłannicy Kościołów – Apostołowie