Teraźniejsza Prawda nr 472 – 2000 – str. 67

pracy, aby przygotować ją do druku. Oprócz lego powierzył nam, jako wodzowi antytypicznego Beniamina (któremu została dana „pełnia Prawdy dotyczącej Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych” – E tom 10, s. 651), pewne manuskrypty potwierdzające mały antytyp Salomona, a także wiele innych tematów i części Pisma Świętego wraz z licznymi zarysami i notatkami wyjaśniającymi Pismo Święte oraz nieco fragmentarycznych pism, wszystko to będzie wymagało znacznego redagowania i uzupełnienia, niektóre z nich będą zależały częściowo od przyszłych wydarzeń i wypełnień – ponieważ wszystkie proroctwa związane z niektórymi pismami, o których mówimy, jeszcze się nie wypełniły, np. pewne proroctwa z Księgi Objawienia, na które br. Johnson wskazywał, iż wypełnią się zanim zostanie podane wyjaśnienie tej księgi jako całości. Potrzeba jeszcze wiele dodatkowej pracy, by nadać tym wyjaśnieniom kształt nadający się do opublikowania, dlatego też, i z tego powodu, wiele z nich jeszcze nie ukazało się w druku. Wierzymy, iż wszystko to jest opatrznościowe, gdyż jest oczywiste, że Pan pragnął, aby pewne wyjaśnienia zostały opublikowane, a inne pozostały niepublikowane, między innymi w tym celu, by poddać próbie i objawić pewnych wodzów Młodocianych Godnych jako tych, którzy przechwytują władzę przez swój rewolucjonizm przeciwko Jego Prawdzie i zarządzeniom w przedstawianiu swoich zaprzeczeń i błędów, spekulacji, fałszywych interpretacji i błędnych zastosowań wersetów Pisma Świętego przeciwko prawdzie na temat tych wersetów już podanych i tych, które zostaną podane. Zaiste, od śmierci br. Johnsona jesteśmy świadkami poddawania próbie zwłaszcza Młodocianych Godnych, a szczególnie tych wybitniejszych i zdolniejszych, dokładnie tak jak grupy Wielkiej Kompanii, specjalnie były próbowane w swoich wodzach podczas jego życia, np. w związku z ich wybieganiem przed Pana i pisaniem na temat Księgi Objawienia (patrz Tom E 7, str. 305, 306).

      Jest oczywiste, iż myśl br. Johnsona, co do liczby tomów epifanicznych, rodzaju treści, tytułów książek, itd. rozwijała się w miarę upływu czasu. W przedmowie do E Tom l. (str. iii, napisanej 12 września 1937 r.) po odniesieniu się do tomów paruzyjnych, br. Johnson stwierdził, że „w Epifanii jest planowana kolejna seria książek przynajmniej o dziesięciu tomach”. Oczywiście mówił on tutaj o Epifanii (nie w jej szerszym znaczeniu, lecz) w jej ograniczonym znaczeniu, czterdziestoletnim okresie kończącym się początkowo w 1954 r., a w 1956 r. kończącym się w sposób zachodzący na następną epokę. Spodziewał się on wtedy, iż przynajmniej dziesięć tomów ukaże się do 1954 – 56 r. W okresie późniejszym (Tom E 8, str. iii; napisane 16 lipca 1938) wskazał on, jeżeli taka będzie wola Boska, dwa tomy zostaną poświęcone wyjaśnieniu księgi Objawienia, i że cała seria, jeżeli taka będzie wola Boska, będzie zawierać przynajmniej 14 tomów, bowiem dostrzegał, iż oprócz tomów E8 i 9 potrzebny będzie dodatkowy tom, by omówić resztę księgi 4 Mojżeszowej. Przed końcem 1940 roku (patrz P ‘40, str. 177, kol. 2, wiersze 12-14) najwyraźniej rozważał dodatkowe książki. W Tomie E10, str. 667 br. Johnson stwierdził, iż jego zamiarem było zawarcie np. wyjaśnienia małego antytypu Salomona w Tomie E10, lecz zmienił zdanie na ten temat z powodu niewypełnionych zarysów w tym małym antytypie i z powodu braku miejsca.

      W 1947 r. br. Johnson napisał do jednego z pielgrzymów o swoim zamiarze napisania jednego z tomów na temat „Kościół”. Oczywiście, to nie jest zupełnie jasne co on miał na myśli, być może zamierzał umieścić w tym tomie swoją wyśmienitą serię rozpraw o Podobieństwie Chrystusowym w Teorii i Praktyce, którą zaczął wydawać w 1949 r. w TERAŹNIEJSZEJ PRAWDZIE. Jednakże w 1948 r. br. Johnson podał w Tomie E11 zrewidowaną listę jeszcze nie wydanych, a proponowanych przez niego książek, chociaż Tom E11 został opóźniony i nie został wydany aż jesienią 1949 roku (P’49, str. 144), w którym to czasie zostały wydane Tomy E 12, 13, i 14. Podczas dwóch ostatnich lat życia, zamiast kontynuować pracę nad tomem 1 Mojżeszowa 3 Mojżeszowa – 5 Mojżeszowa (któremu zamierzał nadać numer Tom E 16), br. Johnson, jak poświadczają pewne artykuły opublikowane w P.T. i H.E., dał pierwszeństwo pracy nad tomami Wykres Boskiego Planu i Tysiąclecie. Najwyraźniej realizował pilniejszą potrzebę tych dwóch książek, mając na uwadze otwieranie się szczególnej pracy na rzecz publiczności (P ‘48, str. 22, kol. 1; P ‘51, str. 75; P ‘56, str. 91, kol. 2). Otwieranie się tego pola pracy poświadcza, np. to, iż w 1950 r. br. Johnson po raz pierwszy nakłaniał braci w Epifanii, by używali Tomu 1. w pracy kolporterskiej i strzeleckiej, (P ‘50, str. 7), podczas gdy uprzednio przez pewien czas nie zachęcał do sprzedawania Tomu 1. osobom