Teraźniejsza Prawda nr 458 – 1998 – str. 36
dwóch wykładów poświęconych ruchom reformacyjnym i Biblii, a także śpiewaliśmy pieśni, wracając myślami do czasów, kiedy bracia kładli życie w obronie świętej wiary.
Mówcy nawiązywali do wpływu nauk Jana Husa, Piotra Waldo i Wicklifa, które stopniowo przygotowały grunt pod reformację luterańską na tych terenach (Śląska, Polski, Czech i Moraw). Pierwszy zbór na Śląsku powstał w Nowym Kościele koło Jawora. Na prośbę zboru Luter osobiście przysłał w 1518 roku kaznodzieję Melchiora Hoffmana do służby ewangelicznej na Śląsku. W krótkim czasie reformacja rozszerzyła się na Śląsk Cieszyński. Powstało wiele zborów. W 1610 roku władze wydały nietolerancyjne zarządzenia wprowadzając kontrreformację. Od 21 marca do 18 kwietnia 1653 roku odebrano reformatorom 50 kościołów ewangelickich prześladując duchownych i wyznawców współpracujących w organizowaniu tajnych nabożeństw w domach i w górskich lasach, m.in. na RÓWNICY. Pod koniec XVI w. stosunek protestantów do katolików wynosił tutaj 6 do 1. Wiek szesnasty nazywano „Złotym Polskim Wiekiem” a Polskę „przytuliskiem heretyków”. W 1558 roku biskup katolicki Hozjusz sprowadził do Polski Jezuitów nasilając prześladowanie protestantów. W XVII w. z 600 zborów ewangelickich pozostało 13. W XVI i XVII w. wydano w Polsce Nowy Testament i trzy Biblie. Protestancką Biblię Brzeską (lub Radziwiłłowską), która ukazała się w 1563 roku (dla porównania – Biblia Króla Jakuba w Anglii w 1611 roku). Protestanci tutejszego rejonu w czasie reformacji liczyli sześćdziesiąt tysięcy wyznawców. Dzisiaj patrzymy na pamiątkowy kamień utrwalający martyrologię ludu Bożego, szczególnie prześladowanych w latach 1654 –1709.
Jezus o swoich naśladowcach, Kościele Chrystusowym Wieku Ewangelii, prorokował: „Tedy was podadzą w udręczenie, i będą was zabijać, i będziecie w nienawiści u wszystkich narodów dla imienia mego” (Ew. Mat. 24:9).
Opuszczaliśmy to miejsce w głębokiej zadumie. Stąd w poszumie sosen wonność modlitw z udręczonych serc wznosiła się przed oblicze Pańskie. Owładnięci wspomnieniami krzyżowych doświadczeń bohaterów wiary powoli wracaliśmy do rzeczywistości i do domów. Pozostało pytanie, czy znowu tu się spotkamy w następną rocznicę?
ZEBRANIA PUBLICZNE I PRACA KOLPORTERSKA
Lud Boży oświecony Prawdą na czasie stopniowo coraz bardziej ocenia wartość i znaczenie Słowa Bożego w rozwoju charakteru i podobieństwa Chrystusowego. A wzrastając w łasce, znajomości i służbie staje się narzędziem Pana w przekazywaniu Prawdy osobom szukającym pomocy w głębszym poznaniu Boga i Jego planu zbawienia przez Jezusa Chrystusa. Nauki nominalnych systemów religijnych, skostniałych od wieków, zawierają prawdy pomieszane z błędami, które zniekształcają obraz Boskiego charakteru i planu. Stąd pragnienia i dążenia osób miłujących Boga nie mogą być w pełni zrealizowane w ich kościołach. Pan zna serca, które są w potrzebie poznania drogi do Niego. Głoszenie Prawdy w sposób publiczny może wywołać u takich osób właściwą reakcję i zainteresowanie się nauką, która spełnia warunki ich zgłodniałych serc przygotowanych przez Pana.
Bracia i siostry rozumieją jak cennym przywilejem jest służba, ponieważ ona prowadzi do wzrostu w łasce i w znajomości oraz do następnego rozszerzania służby, jak mówi Apostoł Paweł: „Przetoż na miejscu Chrystusowym poselstwo sprawujemy …”, „i dał nam usługiwanie tego pojednania …” (2Kor. 5:18–20, Roczne Godło). Tekst Rocznego Godła na 1997 rok zachęca nas: „Głoś Słowo Boże, nalegaj w czas albo nie wczas” (2Tym. 4:2).
Wiele zborów w tym duchu podejmowało różne formy publicznego głoszenia, lecz nie wszystkie nadesłały sprawozdania. Przytaczamy niektóre informacje z otrzymanych relacji:
ZBÓR W POZNANIU
Zorganizował wykład publiczny 3.11.96 r. na temat „Miłujący Bóg i piekło”. Uczestniczyło w nim, oprócz braci i sióstr, 11 osób zainteresowanych (obcych). Wykład ogłosiliśmy w gazecie „Głos Wielkopolski” oraz przez plakaty umieszczone w różnych punktach miasta. Natomiast małe zaproszenia rozdawaliśmy wraz z ulotkami podczas kolportażu na cmentarzu.
– zorganizowaliśmy kolportaż literatury z okazji tzw. Święta Zmarłych i innych okoliczności.
– prowadziliśmy Studia biblijne z osobami zainteresowanymi Prawdą, jak również dyskusje. Urządzaliśmy spotkania z członkami głośnego kościoła MUNA przedstawiając im Prawdę.
– prowadziliśmy wielokrotnie odpowiednią działalność do osób w żałobie i wysłaliśmy około 150 ulotek kwartalnie wraz z listami kondolencyjnymi.
ZBÓR W GLIWICACH
Zorganizował wykład publiczny pod tytułem „ŚWIAT W OGNIU” w dniu 14 czerwca 1997 roku. Wcześniej przeprowadzono akcję propagandową na terenie kilku sąsiednich miast: Knurowa, Pyskowic i Zabrza, w których rozklejono 220 plakatów, łącznie z Gliwicami. Poprzedniego dnia w ruchliwym punkcie wystawiono stolik z literaturą i zaproszeniami. Oprócz tego zaproszenia rozdawano w różnych miejscach, np. za wycieraczkami samochodowymi, w kabinach telefonicznych i wśród znajomych wysyłając do ich domów również załączone do zaproszeń ulotki. W sumie rozprowadzono 800 zaproszeń. Podano również ogłoszenie do dwóch gazet: FUKS (2 razy) i Nowiny Gliwickie. Na zebranie przybyło 20 osób, w tym trzy osoby wyraziły zainteresowanie.
Oprócz tego zbór w Gliwicach stale, prawie co miesiąc, podaje ogłoszenia do lokalnych gazet informując o literaturze Prawdy i działalności religijnej zboru.
ZBÓR W GRUDZIĄDZU
Zorganizował wykład publiczny na temat „Biblijny sens Świąt Wielkanocnych” w Młodzieżowym Domu Kultury w dniu 22 marca 1997 roku. Uczestniczyło