Teraźniejsza Prawda nr 467 – 1999 – str. 94
nimb świętości przez subtelną naukę, że Bóg je ustanowił i dał im wyłączny nadzór nad Swoją prawdą i Swoim ludem, i że one, i tylko one, mają władzę obdarzania i powstrzymywania przywilejów Nieba, i że wszyscy, którzy chcieliby podjąć służbę Ewangelii muszą otrzymać pełnomocnictwo i wyświęcenie od nich. Przeciwnik nadal używa tej fałszywej przesłanki, by utrudniać i niweczyć dzieło służby. On nadal chciałby, byśmy wierzyli, iż pozwolenie i wyświęcenie do nauczania Słowa muszą pochodzić z jakiegoś ludzkiego źródła, czy też organizacji, chcąc w ten sposób zdławić i ograniczyć przywileje służby. A jednak, jak dobrze pamiętamy, iż w ciągu ubiegłych czterdziestu lat uczyniono wiele, by pomóc wiernym zrzucić te okowy błędu i przesądów, i skierować ich umysły na spoglądanie, aby otrzymać pełnomocnictwo do głoszenia Ewangelii, ku Samemu Jehowie, a nie jakiemukolwiek ludzkiemu źródłu czy też instytucji.
W jaśniejszym świetle obecnie świecącym widzimy, iż nasz Pan Jezus otrzymał pomazanie Ducha Świętego, dające Jemu kwalifikacje Głowy, czyli Arcykapłana nad Kościołem, podkapłaństwem. To pomazanie dało Jemu upoważnienie do głoszenia i nauczania w imieniu Ojca. Tam, w czasie Jego chrztu, kiedy Duch Święty zstąpił na Niego w postaci gołębicy, rozpoczęła się Jego służba, jak sam mówi o sobie w kazaniu w synagodze w Nazarecie, gdy odczytywał wersety z Izajasza 61 rozdz. oświadczając, że wypełniły się one tam i wtedy, „Duch Pański nade mną; przeto mię pomazał, abym opowiadał Ewangelię ubogim;” (Łuk. 4:17-21). Podobnie obiecana moc z wysokości zstąpiła na Apostołów w Dzień Pięćdziesiątnicy. Natychmiast zaczęli oni głosić i nauczać, bowiem otrzymali Boskie pomazanie, tak jak je otrzymał Jezus w chwili swego chrztu. Boskie pomazanie nie tylko objęło dwunastu Apostołów, lecz ono podczas Wieku Ewangelii stanowiło błogosławiony dowód uznania przez Ojca i przez Syna wszystkich, którzy je przyjmują. Tak jak w typicznym obrazie, kiedy święty olejek pomazania został wylany na głowę Aarona i ściekał „aż i na podołek szat jego” i wszyscy członkowie jego ciała tym sposobem podlegli temu pomazaniu; Tak też Jezus, Głowa Kościoła, otrzymał pomazanie na początku Swojej służby i od Niego w Dniu Pięćdziesiątnicy, z Boskiego zrządzenia spłynęło ono do dołu na wszystkich członków Jego Kościoła. Każdy otrzymujący pomazanie Ducha Świętego jest wykwalifikowanym ambasadorem Bożym do przemawiania w Jego imieniu. Św. Jan odnosi się do tego samego pomazania, mówiąc: „Ale wy macie pomazanie od onego Świętego i wiecie wszystko.” (1Jana 2:20). I ponownie, „Ale to pomazanie, któreście wy wzięli od niego, zostaje w was.” Tak więc wielce umiłowani, chociaż uznajemy, iż wszystkie ludzkie wyświęcenia są zupełnie niewystarczające, by uczynić z kogoś głosiciela i nauczyciela w Kościele Chrystusowym, mamy oceniać ten fakt, iż każdy spłodzony z Ducha jest w pełni upoważniony i wyświęcony do służby, według swoich sposobności, okoliczności i warunków.
Przypominamy sobie, iż nasz Pan po Swoim zmartwychwstaniu zwrócił się do Piotra mówiąc: „Paśże owce moje”, dobrze wiedząc, że kilka dni później, po pomazaniu Duchem Świętym w Dzień pięćdziesiątnicy, św. Piotr w większym stopniu rozpozna szczególne potrzeby owiec Pańskich i w odpowiedzi na nie pójdzie wypełnić polecenie Swojego Mistrza i zużyć swoje siły w tej działalności. Czy zatem my, którzy doświadczyliśmy tego samego pomazania Duchem Świętym, nie mniej pewnie słyszymy głos naszego Mistrza mówiący, „Paśże owce moje”, kiedy widzimy, że Pańska owczarnia jest rozproszona, a jej potrzeby objawiają się w tak oczywisty sposób? O tak, zaiste poprzez łaskę Bożą czyńmy tak.
Nie ma najmniejszej wątpliwości, że podejmując tę służbę będziemy mieli wrogów i to wielu, lecz ta myśl nie odstrasza nas, ani nie zniechęca w najmniejszym stopniu. Przypominamy sobie, że cały bieg życia Chrystusa w ciele, od dni naszej wielkiej Głowy aż do obecnej krytycznej godziny ustawicznie był znaczony zasadzkami i atakami przeciwnika, I to jest dotąd prawdą o różnych członkach Ciała Chrystusowego, jak było prawdą o ich Głowie, która oświadczyła, że „idzie książę świata tego, a we mnie nic nie ma.” Pamiętając pocieszającą duszę obietnicę Mistrza, „A oto Jam jest z wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata”, czy nie będziemy pełni odwagi mocno opierać się na Nim, i w pełni przekonani, iż „żadne naczynie urobione przeciw tobie nie zdarzy się”? [Żadna broń ukuta przeciwko tobie, nic nie wskóra — BiZTB Nowy Przekład]?
Strony tego czasopisma nie będą używane do angażowania się w jakiekolwiek kontrowersje z tymi, którzy mogą się nam sprzeciwiać, ani do kłócenia się z kimkolwiek. Nie będziemy także mieli czasu ani miejsca na obmawianie, fałszywe przedstawianie i zniesławianie naszych braci, którzy mogą się od nas różnić. Nie będziemy w taki sposób traktować nawet naszych wrogów, gdyż wolimy naśladować przykład naszej Wielkiej Głowy, „któremu gdy złorzeczono, nie odzłorzeczył.” Ufamy, iż nasze serca i ręce znajdą wiele rzeczy do zrobienia w sprawach, o których wspominaliśmy wcześniej, mianowicie, iż naszą misją jest głoszenie Słowa i to w celu pobudzania do miłości i dobrych uczynków.
SZTANDAR BIBLIJNY — SZTANDAREM BOŻYM
Wierzymy, że nazwa wybrana dla tego czasopisma — Sztandar Biblijny i Zwiastun Chrystusowego Królestwa — jest szczególnie stosowna i znacząca w naszych czasach. sztandar biblijny jest sztandarem Bożym. W Jego słowie został nam ukazany Standard, lub inaczej mówiąc wzór doskonałości. W Boskim Planie Wieków znaleźliśmy najbardziej kompletne objawienie Boskiego charakteru i atrybutów. Dostrzegamy, iż Jego Mądrość, Sprawiedliwość, Miłość i Moc zlewają się ze sobą w doskonalszy sposób, i od początku do końca tego objawienia uczymy się zasad prawdy i sprawiedliwości. Jednocześnie uczymy się ważności praktycznego stosowania tych zasad, w tym celu, abyśmy tak dalece, jak jest to możliwe, mogli sprostać tym zasadom w myśli, słowie i czynie. Być może, nigdy wcześniej w historii Kościoła lud Pański nie potrzebował tak bardzo jak obecnie jasnego postawienia sobie przed oczyma zasad prawdy i sprawiedliwości, aby mógł otrzymać pomoc i w pełni ocenić różnicę pomiędzy dobrem a złem, sprawiedliwością a niesprawiedliwością, uczciwością a nieuczciwością, by mógł dzięki temu mieć możliwość regulowania swojego życia w zgodzie z tymi zasadami, które są podstawą Boskiego Rządu, jak jest napisane: „Sprawiedliwość jest podstawą tronu Bożego.” Oby wszyscy, którzy wzywają imienia Chrystusowego mogli jasno ujrzeć prawdę odnośnie Boskiego Charakteru i Planu, uznać wspaniałość i szlachetność Boskich Standardów a przez to być prowadzeni do takiego stanu, w jakim pokazywaliby ich doskonałość we wszystkich sprawach życia!
Podobnie tytuł, Zwiastun Chrystusowego Królestwa, również jest pełen uroczystego znaczenia dla każdego naśladowcy Chrystusa w obecnym czasie. Słowo „zwiastun” daje pojęcie o oficjalnym zwiastunie przekazującym ważne wieści — który ogłasza i proklamuje ważne posłannictwo.