Teraźniejsza Prawda nr 464 – 1999 – str. 39
Żydów nastąpiło wtedy, gdy nasz Pan ogłosił spustoszenie ich domu (Mat. 23:37–39; Łuk. 13:32–35). Lecz łaska dla jednostek, sposobność wyrzeczania się odrzuconego systemu i przyjęcia Mesjasza, była jeszcze przez trzy i pół roku, aż do pełnego końca siedemdziesięciu (symbolicznych) tygodni łaski (Dan. 9:23–27). Proszę zobaczyć Wykłady Pisma Świętego, tom 2, rozdział III. Apostoł wyjaśnia (Rzym. 11:7–31), że chociaż Żydzi byli naturalnymi gałęziami drzewa oliwnego, którego korzeniem była obietnica Abrahamowa a pniem Pan Jezus Chrystus, to jednak nadszedł czas odłamania wszystkich gałęzi nie przynoszących owoców. Odłamana gałąź nie mogła należeć do oliwnego drzewa, tak samo jak gałąź dzika, która nigdy nie była wszczepiona w to drzewo. Zatem od chwili odłamania żaden Żyd nie ma przewagi nad poganinem. Tak więc Żydzi nie mają już przywileju wchodzenia do klasy Chrystusowej łatwiejszą drogą niż poganie.
CHRZEST JANA NIE DLA POGAN
Zauważmy przypadek Apollosa i dwunastu Efezjan, wspomniany w Dziejach Apostolskich (Dz. 18:24–28; 19:1–6). Sam Apollos przez pewien czas nie był dokładnie poinformowany co do różnicy między chrztem Żydów a pogan, więc ochrzcił niektórych pogan chrztem Jana, który był tylko dla Żydów na odpuszczenie grzechów popełnionych przeciwko Przymierzu Zakonu. Lecz Bóg nie chciał uznać tego chrztu dla pogan, ponieważ oni nigdy nie byli z Nim w zależności przymierza. Bóg prawdopodobnie dozwolił na to w tym celu, by wszyscy apostołowie mogli to lepiej zrozumieć, i aby ta prawda dotarła aż do nas. Gdy św. Paweł przybył i stwierdził, że ludzie z Efezu nie mieli darów Ducha powszechnych w tym czasie dla wszystkich wierzących w Chrystusa, zapytał jaki chrzest otrzymali ci Efezjanie. Odpowiedzieli „chrzest Janowy”. Wtedy on zażądał, aby oni ponownie byli ochrzczeni w Pana Jezusa Chrystusa. Wówczas otrzymali Ducha Świętego i byli w pełnym wzajemnym związku z Bogiem, tak jak pozostali uczniowie. Te sprawy pozwalają nam dobrze zrozumieć jak dokładny jest Bóg we wszystkich swoich poczynaniach. Jest tylko jeden sposób, w jaki możemy wejść w pokrewieństwo przymierza z Nim, a On żąda, abyśmy go uznawali.
„Chrzest Jana” został tak nazwany nie tylko dlatego, że był chrztem żydowskim, lecz dlatego, że Jan Chrzciciel jako zwiastun Chrystusa był pierwszym, który praktykował taki chrzest dla szczególnego celu zmycia grzechów. Nie tylko Jan i jego uczniowie praktykowali ten chrzest, lecz Jezus i Jego uczniowie również. On wówczas był nazywany „chrztem Jana”, ponieważ to Jan go zapoczątkował. Ten chrzest nawoływał ludzi do pokuty za grzechy i powrotu do harmonii z Bogiem, aby byli gotowi na przyjęcie Mesjasza. Wszyscy Żydzi, którzy byli ochrzczeni po zesłaniu Ducha Świętego podobnie zostali ochrzczeni tym samym chrztem – chrztem na odpuszczenie grzechów – chociaż byli chrzczeni w imię Chrystusa. To było zupełnie właściwe, że wówczas było użyte imię Jezus, jednakowoż ten chrzest miał przyprowadzić Żydów, którzy usłyszeli Ewangelię, z powrotem do harmonii z Mojżeszem i Przymierzem Zakonu, niemniej jednak w tym samym czasie przenosił ich on z Mojżesza do Chrystusa. Chrzest ten był szczególnie na odpuszczenie im grzechu za ukrzyżowanie Księcia Życia, który ich obciążał. Gdy uświadomili sobie co się stało, uznali to oskarżenie. Zrozumieli, że ich cały naród był winien za to, co zrobił przez swych przywódców – najwyższego kapłana, kapłanów, nauczonych w Piśmie, faryzeuszy i sanhedryn. Gdy Żydzi, którzy mieli skruszone serca poznali swą winę, zostali do głębi poruszeni i to skłoniło ich do zapytania, co powinni uczynić, by uniknąć potępienia ciążącego na ich narodzie. Wtedy św. Piotr powiedział: „wiem, żeście to z nieświadomości uczynili, jako i książęta wasi”; następnie przypomniał im, iż są dziećmi obietnicy, że jako Żydzi mieli szczególne prawo do tego Boskiego zarządzenia i że ich pokuta przyniesie im odpuszczenie grzechów, nie wspominając jednak o zanurzeniu w wodzie jako symbolu zanurzenia w Ciele Chrystusowym, co dotyczy tylko pogan. Poganie nie mogli być przyjmowani w ten sam sposób – przez odpuszczenie grzechów i przywrócenie do Boskiej łaski pod zarządzeniami żydowskiego Zakonu. Ponieważ poganie nigdy nie byli w przymierzu z Bogiem, a więc nigdy nie zgrzeszyli wobec Zakonu Mojżeszowego, nie mogli być traktowani tak jak Żydzi.
Chrzest Jana nie był chrześcijańskim chrztem, lecz jedynie chrztem na odpuszczenie grzechów, tak aby poszczególni Żydzi, którzy zgrzeszyli, mogli ponownie powrócić do pokrewieństwa w przymierzu z Bogiem, jak już wcześniej zauważyliśmy. Nie rozumiemy, by jakikolwiek Żyd potrzebował chrztu wodnego, który symbolizowałby zanurzenie w śmierć Chrystusa. Lecz w przypadku tych, którzy przyjęli Chrystusa, ich chrzest odpowiadał chrztowi chrześcijańskiemu; w ich powrocie przez chrzest do Mojżesza i uznaniu Chrystusa za antytyp Mojżesza był dla nich chrzest chrześcijański. To co było chrztem Jana stało się dla Żyda chrztem chrześcijańskim, gdy tylko Chrystus otworzył drogę wejścia do szczególnej łaski Bożej. Chrzest Jana nigdy nie był otwarty dla kogokolwiek prócz Żydów. Gdyby dwunastu mężów z Efezu było Żydami, ich chrzest nie podlegałby krytyce. Lecz jako poganie nie mogli powrócić do Mojżesza. Oni przez poświęcenie musieli wejść bezpośrednio do Chrystusa.
„WSZCZEPIENI ZAŚ BĘDĄ”
Odłamane gałęzie z narodu żydowskiego zostały na pewien czas odłączone od pokrewieństwa z Bogiem. Lecz Bóg jest w stanie wszczepić ich ponownie. Tak więc w trakcie obecnego wieku Ewangelii każdy Żyd