Teraźniejsza Prawda nr 454 – 1997 – str. 72
części jego głowy, która była jakby ścięta. Zmodyfikował on w duchu Pańskim radę prof. Fowlera następująco: Możesz czynić wszystko czego Bóg pragnie, abyś ty czynił i bądź pewien, że nigdy nie zrezygnujesz z danej sprawy, dopóki jej nie dokończysz. Pod koniec życia br. Russella na jego czaszce, w miejscu przeznaczonym na organ ciągłości rozwinął się guz o około 12 mm., powyżej otaczających go zdolności dowodząc pracowitości w ciągłym rozwijaniu głównego składnika biblijnej cierpliwości. Prawdopodobnie Bóg działał skutecznie na tył głowy br. Russella, aby rozwinąć w nim większą ilość substancji mózgowej, w celu powiększenia jego religijnych organów oraz jego wojowniczych i administracyjnych zdolności, aby tym lepiej przystosować go do pracy.
(15) Przechodzimy obecnie do antytypu opisu Dawida podanego w w. 12. Dawid był „lisowaty”, czyli rumiany, lub opalony, jak podają niektóre tłumaczenia. Biorąc pod uwagę drugie znaczenie, ono odnosiłoby się do opalenizny Dawida wywołanej przez słońce. Stąd antytyp sugerowałby, że brat Russell był próbowany, doświadczany, szczególnie w związku z próbami i pokuszeniami, które przechodził w latach 1868–1871, gdy poszukiwał Bożego objawienia. W tym poglądzie obraz żaru słońca, symbolizującego pokuszenie, próbę, jest właściwy. (Mat. 13:5, 6, 20, 21; Łuk. 8:13). Następnie, biorąc pod uwagę znaczenie słowa rumiany, to przedstawiałoby brata Russella mającego symbolicznie zaróżowione policzki przez Nowy Testament jako symboliczne słońce (Obj. 12:1), tj. jego poglądy odnoszące się do rzeczy głównie z Nowego Testamentu, jako różniące się od spraw mających przewagę w Starym Testamencie. Ponieważ już wskazaliśmy w PT z października 1934 r. i w Ter. Pr.’ 95,66–79, że w czasie, gdy miało się rozpocząć pomazanie br. Russella, on w pełni wierzył w nauki Nowego Testamentu. Obie te myśli są zgodne z faktami i symbolami i z tego względu proponujemy uznać je jako antytyp zarumienienia lub opalenizny Dawida. Dalej dowiedzieliśmy się (w. 12), że Dawid miał piękne oblicze. W symbolice biblijnej twarz zazwyczaj przedstawia wiedzę (1Kor. 13:12; 2Kor. 3:18; Obj. 1:16; 20:11; Dan. 1:15). Stąd piękne oblicze Dawida stanowi typ zrównoważonej symetrycznie wiedzy, którą brat Russell zdobył do czasu swego pomazania. Powyżej opisaliśmy pewne znamienne cechy tej wiedzy. Dawid był piękny na wejrzeniu. To stanowi typ pięknego charakteru, jaki brat Russell rozwinął do osiągnięcia wieku 19 lat, tj. gdy rozpoczęło się jego pomazywanie.
(16) Boże polecenie (w. 12) skierowane do antytypicznego Samuela, działającego w osobach braci George’a Stetsona oraz George’a Storrsa, by pomazać brata Russella (w. 12) było dane im opatrznościowo, a szczególnie bratu Storrsowi, gdy został poproszony i nakłoniony do wysłania bratu Russellowi swego czasopisma pt. The Bible Examiner (Przegląd Biblijny). Gdy dowiedział się o doświadczeniach i potrzebach brata Russella zamieścił w swym czasopiśmie takie artykuły, które szczególnie miały zaspokajać te potrzeby (wziąwszy … róg z oliwą, pomazał go, w. 13). W ten sposób zostało dokonane pomazanie brata Russella przez antytypicznego Samuela, działającego w osobach braci Stetsona i Storrsa nie tyle ustnie, co przez pisma i listy. Zostało ono dokonane „pośród braci” brata Russella (w. 13) w tym znaczeniu, że czasopismo i listy były czytane przez innych członków grupy biblijnej brata Russella, jak również przez niego samego i wszyscy członkowie brali udział w dyskusjach na stosowne tematy, ponieważ, co wykazano powyżej, członkowie tej grupy biblijnej stanowili rozmaitych członków siedmiu wyżej opisanych klas ludu Bożego. W tej grupie biblijnej studiowali oni powyżej wzmiankowane tematy tak jak były one omawiane w The Bible Examiner i, jak świadczy brat Russell (Z ‘16, 170, par. 11–171, 1), wszyscy wzrastali w wiedzy Słowa Bożego. Lecz członkowie tej grupy biblijnej, włączając brata Russella, nie wiele zdawali sobie sprawy z tego co Pan sprawił, aby się dokonało względem brata Russella. Oczywiście, wszyscy oni dostrzegali jego wzrost w wiedzy, którą bracia Stetson i Storrs wylewali na niego, ale zarówno oni, jak i on sam w niewielkim stopniu zdawali sobie sprawę, że w ten sposób został upoważniony do objęcia urzędu zarządcy nad czeladzią Pańską jako specjalny przedstawiciel Jezusa, bo to właśnie oznaczało jego pomazanie. Mamy pamiętać, iż Dawid nie reprezentuje naszego Pastora w pełnieniu obu funkcji urzędu onego Sługi, lecz tylko jedną z nich — jako Pański wykonawca zarządzający jako administrator i główny wojownik — wódz. Inne typy go przedstawiają jako onego Sługę w charakterze opiekuna spichlerza, wydającego pokarm na czas słuszny, np. Jeremiasza, Daniela, dwunastu Apostołów, itd.
(17) I, doprawdy, został Duch Pański nad Dawidem od onegoż dnia i na potem (w. 13). To stało się widoczne w trakcie sprawowania przez niego urzędu rządcy żniwa, jak również przewodzenia w kontrowersjach tego okresu. Jego wierność i rozwaga jako przejawy Ducha Pańskiego są widoczne w zarządzeniach, które opracawał dla różnych działów pracy w Domu Biblijnym w Allegheny, a później w Betel w Brooklynie, dla urzędów filii w różnych krajach, dla publicznych i prywatnych zarysów pracy pielgrzymskiej oraz pracy kolporterskiej, ochotniczej, czasopism, gazet, działalności wydawniczej, Fotodramy, pracy pastoralnej, włączając w to wszelkie stosowne urzędowe i finansowe zarysy tej pracy. Zdrowy osąd, jaki przejawiał w inicjowaniu, wykonywaniu i strzeżeniu tej pracy nie mógł pochodzić skądinąd, jak tylko z Ducha Pańskiego. Rzeczywiście, wskutek pomazania ten Duch Pański zstąpił na niego. Co się tyczy braci Stetsona i Storrsa, którzy w większym stopniu wpłynęli na brata Russella, niż sobie z tego zdawali sprawę, kilka lat później, po pomazaniu przez nich antytypicznego Dawida, śmierć przerwała ich służbę, przy czym drugi z wymienionych prowadził swą pracę wydawniczą do późnej starości (miał on bowiem 78 lat gdy zakończył swój udział w pomazywaniu), do czego zmuszały go wyczerpane władze ciała i umysłu — w czasie przerwy między pomazaniem Dawida i ich śmiercią przebywali oni na wysokim miejscu (Ramata) dobrze rozwiniętego charakteru (w. 13). Zmarli w roku 1879, wierni zwycięzcy, prawdziwi członkowie antytypicznego Samuela. Brat Russell zamieścił, w powyżej przytaczanych odnośnikach do The Tower Reprint, wzruszające wiadomości, przedstawiające ich ostatnie chwile,