EPIFANIA  JEST  WŚRÓD  NAS

       Wszystkim Badaczom Biblii znany jest fakt, że drugi adwent Jezusa postępuje naprzód przez trzy etapy, zaznaczone greckimi słowami Paruzja, Epiphaneia i Apocalypsis. Nie wszyscy jednakże uświadamiają sobie, że mniej więcej w tym czasie kiedy umarł „on sługa” zakończył się etap Paruzja (obecności rozpoczął się okres Epiphaneia (jasnego świecenia), który odtąd  będziemy nazywać jego spolszczonymi nazwami Paruzja i Epifania. Na potwierdzenie tego, nieuprzedzone, wierne dziecko Boże może znaleźć wiele światła. Tak jak Paruzja przyniosła ludowi Pańskiemu dużo światła na temat Kościoła i świata z punktu widzenia Bożego Słowa i Planu, to Epifania, będąc w zgodzie z nim i rozwijając się z niego, dodaje sporo jasnego oświecenia do tego, co dzieci Boże już otrzymały oraz wiele szczegółów, które z słusznych powodów nie mogły być dostrzeżone wcześniej i które najbardziej interesują i zadawalają ducha pokornych.

       Tak dalece jak to dotyczy dzieci Bożych, szczegóły tu wyraźnie odnoszą się raczej do Wielkiej Kompanii niż do Maluczkiego Stadka, chociaż wiedza o nich raczej jest przeznaczona dla Maluczkiego Stadka a nie dla Wielkiej Kompanii i, oczywiście, ci pierwsi otrzymają ją jakiś czas wcześniej niż drudzy. Następnie, pewna część światła epifanicznego dotyczy tych niespłodzonych poświęconych, których ktoś trafnie nazwał „Współczesnymi Godnymi” i którym Bóg da dziedzictwo wraz ze Starożytnymi Godnymi, jeśli będą wierni aż do śmierci. Istnieje też pewne światło dotyczące tych usprawiedliwionych osób, które będą trwać w swej wierze w okup, w nienawiści do nieprawości i w miłości do sprawiedliwości. Obecnie świeci również dodatkowe światło, dotyczące klasy wtórej śmierci. Jeśli chodzi o nominalny lud Boży – związany z polityką, kościelnictwem i arystokracją – Epifania także i tu w coraz większym stopniu dodaje swego światła wskazując na tych, którzy są pokazani w Hazaelu i Jehu – 1 Król. 19:16, 17.

       W okresie Epifanii nie tylko zaznacza się szczególna aktywność wymienionych tu różnych grup, i nie tylko epifaniczna działalność znajdującego się poza zasłoną Chrystusa bardzo wyraźnie ujawnia naturę i rodzaj ich działalności, ale także dzięki rzucaniu szczególnego światła na typy biblijne, symbole i proroctwa odnoszące się do tych klas i ich epifanicznej działalności, Pan kieruje uwagę swego pokornego ludu, szczególnie Maluczkiego Stadka, na pełniejsze znaczenie szczegółów Pisma Świętego dotyczących znaczenia omawianych klas i ich  działalności wynikającej z warunków Epifanii.

       Pan z zadowoleniem podał nam do wiadomości pewną część tego epifanicznego światła, nie przez natchnienie lub przez jakieś specjalnie wielkie talenty, jakich sobie nie przypisujemy, lecz dzięki błogosławieństwu oświecenia wynikającego z podejmowanego w duchu szacunku badania Pisma Świętego oraz rozważania w świetle Biblii aktualnych wydarzeń, jakie mają miejsce w Kościele i poza nim oraz przez opatrznościowe zetknięcia nas z wieloma tego rodzaju wydarzeniami, szczególnie, gdy one dotyczą osób poświęconych. Zazwyczaj takie oświecenie następuje po i widocznie jako nagroda za wierną obronę spraw Maluczkiego Stadka przed uzurpatorskimi ambicjami i wysiłkami, jakie podejmują pewni przywódcy w Prawdzie. Nie sądzimy, aby Pan udzielał nam tej wiedzy wyłącznie dla naszej przyjemności, ale ku radości całego ludu Pańskiego w stopniu w jakim są w stanie ją przyjąć. Dlatego wydaje się, że Pan nam wskazuje co jest pokarmem na czas właściwy i dostarcza koniecznych środków finansowych, dzięki którym będziemy od czasu do czasu publikować go drukiem, aby z niego mogły skorzystać zgłodniałe dzieci Boże. W tym numerze czasopisma podzielonym na kilka tematów przedstawiona została ludowi Pańskiemu niewielka część tego rozwijającego się światła epifanicznego. Naszym celem jest jedynie niesienie pomocy, nie szkodzenie, proponowanie  a nie narzucanie biblijnego sposobu myślenia. Modlimy się gorąco, aby nasz drogi Pan zechciał łaskawie pobłogosławić przedstawiane tu myśli, tak aby wszystkim przyniosły pokrzepienie.

OSTATNIE POKREWNE DOŚWIADCZENIA ELIASZA I ELIZEUSZA

„Elijasz … uderzył … wody … I stało się, gdy oni przecię szli rozmawiając … wóz ognisty, i konie ogniste rozłączyły obydwóch … Elizeusz … podniósł płaszcz Eliaszowy … i uderzył nim wody” – 2Król. 2:8, 11, 12, 14.

       Przez kilka ostatnich lat lud Pański słyszał bardzo dużo na temat ostatnich pokrewnych doświadczeń Proroka Eliasza i Elizeusza. W ciągu ostatnich 16 miesięcy swego życia „on sługa” napisał i powiedział równie wiele na ten, jak i na każdy inny temat. Zarówno przed jak i po jego odejściu lud Pański dyskutował i nadal dyskutuje na ten temat. Jako jeden z nich, autor niniejszego artykułu również wziął udział w tej dyskusji. Podjęto dwie godne uwagi próby drukiem w celu wykazania błędności naszego zrozumienia tego tematu. Jedną z nich podjął br. Rutherford w „Strażnicy” z 15 lutego (1918 roku) a drugą zatytułowaną „List wielkiej wagi do wszystkich braci” br. McGee rozpowszechnianą, przez Komitet Pastoralnej Biblijnej Instytucji i za jego aprobatą włączoną do wrześniowego numeru „Biuletynu Komitetu”. Dlatego jego poglądy, mimo iż zostały przedstawione przez niego osobiście, stanowią równocześnie poglądy Komitetu i są wymierzone przeciwko interpretacji przedstawionej przez autora niniejszego artykułu. Wspomniane tu dwa publiczne ataki, reprezentujące dwa punkty widzenia, w pełni usprawiedliwiają i wzywają do dyskusji na ten temat w formie drukowanej Zgodnie z tym poniżej zostanie przedstawiony szczegółowo ten temat z odpowiedziami na stawiane zarzuty i odpieranie ich stanowisk w duchu miłości i błogosławienia całego ludu Pańskiego.

       Zanim przejdziemy do szczegółów, właściwe będzie przedstawienie kilku uwag wstępnych. Ponieważ ten temat ma charakter biblijny, typiczny i proroczy, korzystną rzeczą przy jego badaniu będzie przypomnienie sobie pewnych zasad:

       Po pierwsze – Żaden werset Pisma Świętego nie może być zrozumiany przed właściwym czasem, bowiem bez względu na to jak bardzo ktoś może być wykształcony, poświęcony, lub jak często Pan może się nim posługiwać niemożliwe jest, aby zrozumiał którykolwiek werset Pisma Świętego, zanim nie nadejdzie właściwy czas złamania pieczęci odpowiedniego wersetu przez  Pana – Obj. 5:2–7; 6:1 itp.

       Po drugie – Proroctwa i typy zazwyczaj nie są w pełni zrozumiałe, przed ich wypełnieniem.

       Po trzecie – Żadne proroctwo, lub typ związany z próbą charakteru, nie może być zrozumiane przed zakończeniem się doświadczenia.

      Powód tego wszystkiego jest bardzo jasny: Danie przed wypełnieniem jasnego zrozumienia takiego proroctwa czy typu udaremni cel Pański w daniu tego doświadczenia.

poprzednia strona – następna strona