w procesie umierania. Podobnie moglibyśmy powiedzieć o skazanym mordercy siedzącym na krześle elektrycznym w chwili włączania prądu: „On już nie żyje!”, ponieważ znajduje się pod wyrokiem śmierci, który jest wykonywany, choć jeszcze zupełnie nie zakończony. Z tego punktu widzenia proces śmierci nazywamy poczytaną śmiercią, a stan śmierci rzeczywistą śmiercią. Tak i Bóg wszystkich wolnych od wyroku śmierci nazywa żywymi, tych którzy przez wiarę są uznani za doskonałych, lub tych, którzy w okresie restytucji staną się rzeczywiście doskonałymi (Jan 3:36; 5:24, 25; 1Jan 5:12; Rzym. 5:1, 2; Jan 1:4; Obj. 21:3–5). Tych pierwszych nazywamy żywymi w sposób poczytany, tych drugich rzeczywiście żywymi.

       Te punkty widzenia pozwalają nam zrozumieć Obj. 20:5, że „insi z umarłych” ożyją dopiero na końcu. Nie będą ożywieni, rzeczywiście doskonali, natychmiast po obudzeniu z umarłych. Do doprowadzenia ich do rzeczywistej doskonałości – do ożywienia ich tak, jak na życie patrzy Bóg – potrzebny będzie proces zmartwychwstania,
kol. 2
gdyż tak długo, jak długo będzie pozostawał w nich jakikolwiek ślad niedoskonałości Adamowej, z Boskiego punktu widzenia będą umarłymi (1Kor. 15:21, 22).

       Gdy tylko dojdą do pełnego zmartwychwstania, czyli ponownego powstania, i będą rzeczywiście doskonałymi, będą doskonałymi ludźmi. Stanie się to przy końcu Tysiąclecia. Przez nasze usprawiedliwienie z wiary Bóg uważa nas za żywych z Boskiego punktu widzenia, ponieważ nasze usprawiedliwienie z wiary przypisuje nam doskonałość, jaką zakończone procesy zmartwychwstania przed końcem Tysiąclecia rzeczywiście dokonają się w posłusznych.

       W ten sposób harmonizujemy pozorną sprzeczność i stwierdzamy, że obydwie nauki są biblijne i logiczne, inni z umarłych nie ożyli – ponownie nie stali się doskonałymi ludźmi jak kiedyś byli w Adamie i Ewie – przed końcem Tysiąclecia.
PT ’95, 58.
cd w T.P. 1996,92

kol. 1

CZŁOWIEK PYTA, A BÓG ODPOWIADA

17TE460

(Ciąg dalszy z Ter. Pr. 1996,29)

SPIRYTYZM I OKULTYZM

CZYM SĄ SPIRYTYZM I OKULTYZM?

      3Moj. 19:31 – Nie udawajcie się do czarowników, ani do wieszczków, ani od nich rady szukajcie. 5Moj. 18:10, 11 – Niech się między wami nie znajdujduje, któryby przewodził syna swego, albo córkę swoję przez ogień; także wieszczek, guślarz, i wróżek, i czarownik. I czarnoksiężnik, i ten, który ma sprawę z duchy złymi, i praktykarz, i wywiadujący się czego od umarłych. Izaj. 8:19 – A tak jeśliby wam rzekli: Dowiadujcie się od czarowników i od wieszczków, którzy szepcą i markocą, rzeczcie: Izali się nie ma dowiadywać lud u Boga swego? azaż umarłych miasto żywych radzić się ma? Gal. 5:19, 20 – A jawne są uczynki ciała, które te są: cudzołóstwo … czary.

JACY LUDZIE W CZASACH BIBLIJNYCH PRAKTYKOWALI SPIRYTYZM I OKULTYZM?

      (1) Najgorsi z pogan: 2Moj. 7:11 – Wezwał też Farao … czarowników, i uczynili ci czarownicy Egipscy przez czary swe także. 2Król. 9:22
kol. 2
– A gdy ujrzał Joram Jehu, rzekł: Jestże pokój Jehu? I odpowiedział: Co za pokój?… jeszcze … czary jej (Jezabeli) wielkie są. Izaj. 19:3 – I zniszczony będzie duch w Egipczanach … i będą się radzić bałwanów i wieszczków, i czarowników, i wróżów swoich. Dz.Ap. 8:9 – A niektóry mąż, imieniem Szymon … bawiący się nauką czarnoksięską, i lud Samaryjski mamił, powiadając się być kimś wielkim.

       (2) Najgorsi z Żydów: 1Sam. 28:7 – Przetoż rzekł Saul do sług swoich: Szukajcie mi niewiasty, któraby miała ducha wieszczego, a pójdę do niej, i dowię się przez nią. I rzekli słudzy jego do niego: Oto, niewiasta w Endor, mająca ducha wieszczego. 2Kron. 33:6 – … (Manases) czasów przestrzegał, i bawił się wieszczbą i czarnoksięstwem, a ustawił czarnoksiężników i guślarzy, i bardzo wiele złego czynił przed oczyma Pańskimi, drażniąc go. Jer. 14:14 – … Fałsz prorokują ci prorocy w imieniu moim … widzenie kłamliwe, i wieszczbę, i marność, i kłamstwo serca swego oni wam prorokują.

poprzednia strona – następna strona