w ciele i którzy w pełni i doskonale żyją w zgodzie ze wszystkimi normami ustalonymi przez Apostoła Pawła; ci słudzy trzody nie powinni też się zniechęcać lub odmawiać służby z powodu niemożności postępowania doskonale czy z powodu krytyki. Apostoł podał, jakim powinien być idealny starszy czy diakon. Każdy głosujący w zborze, myśląc o woli Pana powinien mieć na uwadze ten ideał, lecz Bóg nie chciałby, aby zbór pozostał bez starszych, chyba że w jedynych braciach, którzy są w zborze tkwią poważne wady.

       Podobnie nasz Pan postawił przed nami doskonały wzór, gdy powiedział: „Bądźcież wy tedy
kol. 2
doskonałymi, jako i Ojciec wasz, który jest w niebie, doskonały jest” (Mat. 5:48). Kto jest doskonały w takim znaczeniu, w jakim doskonały jest Bóg? „Nie ma sprawiedliwego ani jednego” (Rzym. 3:10). Mistrz najwyraźniej chciał powiedzieć, że nie powinniśmy mierzyć siebie niskim standardem, lecz wzorcem doskonałym, aby w ten sposób pomagać sobie w osiąganiu najwyższych ideałów w zakresie naszego życia i charakterów, mając również na uwadze wybranych na starszych i diakonów i tym samym „wzorów trzody” (1Piotra 5:3). Niech Bóg błogosławi nas wszystkich w tym celu!
PT ’94, 56

kol. 1

TOŻSAMOŚĆ URZĘDU BISKUPA I STARSZEGO

      Pytanie: Czy według Pisma Świętego jest jakaś różnica między urzędem biskupa i starszego?

      Odpowiedź: W powszechnym użyciu w kościele nominalnym i poza nim jest znaczna różnica między tymi urzędami, lecz według Pisma Świętego nie ma żadnej różnicy w urzędzie określanym tymi dwoma terminami. To jest oczywiste z następujących faktów:

       (1) Obydwa greckie słowa dotyczą tego samego urzędu. Słowo episkopos zwykle jest tłumaczone biskup, od epi w znaczeniu na lub nad oraz skopos w znaczeniu obserwatora, nadzorcy, stróża. Dlatego biskup jest nadzorcą. Słowo presbuteros zwykle jest tłumaczone starszy, dosłownie znaczy starszy, bardziej dojrzały człowiek. W zborze lokalnym starszy jest wybieranym sługą, który jest uważany za bardziej dojrzałego w zaletach potrzebnych do pełnienia tego urzędu, jest kimś kto przynajmniej potrafi odpowiednio służyć duchowym interesom lokalnego zboru. Słowo biskup bardziej się odnosi do ciężaru, trudu służby, a słowo starszy do zaszczytu tego urzędu.

       (2) Określenia biskup i starszy są w Piśmie Świętym używane zamiennie. Te same osoby, w Dz. 20:17 zwane „starszymi” (presbuteroi), w w.Dz. 20:28 są „biskupami” (episkopoi). Podobnie termin „starsi” z Tyt. 1:5 odpowiada określeniu „biskup” z w.7, a kwalifikacje są podane w w. 6-9. Te urzędy są także utożsamiane w 1Piotra 5:1-4 jako odnoszące się do tych samych osób.

       (3) Apostoł Paweł zwracając się do Filipian 1:1 i w ogóle nie używając greckiego słowa tłumaczonego na starsi, odnosi się do nich jako do nadzorców biskupów, (episkopoi). W taki sposób mówi o wszystkich urzędnikach kościoła w Filipi, jako o biskupach i diakonach. Liczba mnoga od słowa biskup, tak jak w Dz. 20:28, potwierdza oczywiście, że Apostoł nie używał tego słowa
kol. 2
we współczesnym znaczeniu biskupów nominalnego kościoła, których nie jest wielu w jednym zborze, lecz użył go w znaczeniu starszych.

       (4) Apostoł Paweł w 1Tym. 3:1-3 wymienia tylko dwa urzędy w zborach lokalnych, nazywając pierwszych biskupami (w. 1-7), a drugich diakonami i diakonisami (w. 8-13).

       Tak więc, jest oczywiste, iż Biblia naucza, że nie ma żadnej różnicy między urzędem biskupa i urzędem starszego, gdyż obydwa określenia dotyczą tych samych osób, które są nadzorcami i są bardziej rozwinięte w zaletach potrzebnych do pełnienia tego urzędu. Z powodu powszechnego i nagminnie błędnego używania terminu biskup, stosowanego do o wiele wyższego urzędu w kościele niż urząd lokalnego starszego, nie używamy go, lecz na określenie głównego urzędu w zborze lokalnym wolimy termin starszy

       Niektórzy zastanawiają się, dlaczego starsi nie są wymienieni na liście sług kościoła, podanej w 1Kor. 12:28; Efez. 4:11, skoro to jest lepszy termin, do którego jesteśmy przyzwyczajeni. Ponieważ (1) Biblia używa terminu starszy także dla urzędów wyższych niż lokalnego starszego, np. dla urzędu dwunastu Apostołów (1Piotra 5:1; 2Jan 1; 3Jan 1) oraz urzędu ogólnych nieapostolskich generalnych starszych, „drugorzędnych proroków”, którzy także służyli ogółowi kościoła (jak Barnabasz, Tymoteusz, Tytus itp. – E 6, s. 103-106; E 7, s. 277-298) i ponieważ (2) starsi nie zostali wymienieni w 1Kor. 12:28; Efez. 4:11, jest oczywiste, że jasność co do tego, o kogo chodzi pod wyrażeniem „pasterze i nauczyciele”, usprawiedliwia brak słowa starsi w tych tekstach. „Pasterze i nauczyciele”, tzn. lokalni starsi, mają jako swą zasadniczą funkcję nauczanie i inną, pasterską opiekę, nad lokalnymi zborami.
PT ’94, 56

poprzednia strona – następna strona