Teraźniejsza Prawda nr. 17 – 1925 – str. 66
jest do przeznaczonego człowieka, zaprowadzeni.
Nasze postępowanie w braterskiej miłości i pomocy przeciwko bratu Rutherford i jego siedmiu oskarżonym towarzyszom przed ich osądzeniem (P. 19, 161, par. 1) pokazuje, jak jako brat chciałem im dopomóc, gdy znajdowali się w rękach przeznaczonego człowieka, w drugiem tego słowa znaczeniu – między prześladującymi osobami; lecz gdy brat Rutherford ogłosił list, oskarżając mnie o zdradę przed rządem, nic potem już
kol. 2
nie starałem się mu dopomóc; nawet braterską społeczność odciągnąłem od niego, ale do czasu, jeżeli się oczyści; lecz nie starałem się o to, aby go w więzieniu zatrzymać, tak, jak on mnie niewinnie osądził. Tak pod tym względem prześladujące osoby zaprowadziły go do stanu, gdzie wszelka łaska i pomoc z naszej strony, jako brata, z powodu jego charakteru, były niemożebnemi. Każdy nowy ogólny czyn przyprowadzi podobne doświadczenia dla wodzów i ich obrońców.
kol. 1
W RĘKACH AZAZELA
Oddawanie tej klasy szatanowi odbywa się w dwojaki sposób: 1) pośrednio, przez kapłana, oddając ich w ręce przeznaczonego człowieka i 2) bezpośrednio, że przeznaczony człowiek puszcza ich w stan odosobnienia od braterskiej społeczności kapłanów, gdzie szatan używa ich dla nieświętych celów. (3 Moj. 16:10 „wypuści go do Azazela.” Rew Ver. poprawne tłumaczenie; 1 Kor. 5:3-5; 1 Tym. 1:19, 20). Zamiar Pański w tem jest dwojaki: 1) On dozwala szatanowi używać ich do wykonania szatańskich planów, to jest budować mały Babilon, jak im podobni duchowi bracia zbudowali w Wieku Ewangelii wielki Babilon, ażeby bez kwestii zademonstrować przez błędne nauki i praktyki, do których szatan ich doprowadził, że są członkami wielkiego grona; i 2) On dozwala, ażeby otrzymali ciężkie doświadczenia z ręki szatana, aby przez to złamać ich wolę i doprowadzić do pokuty, kiedy ich nowe stworzenia mogą być zbawione przez ostateczne zniszczenie ich ciała. (1 Kor. 5:5; 1 Tym. 1:20; Psalm 107:10-16). Do tego czasu nikt jeszcze z wielkiego grona nie zakończył swego doświadczenia z rąk Azazela, dlatego tylko część tych doświadczeń może być teraz dana. Znów odniesiemy się doświadczeń brata Rutherforda z rąk Azazela, aby wyjaśnić tę część, o której typ mówi. Powyżej nadmieniliśmy, że 25 lipca 1917, gdy brat Rutherford odrzucił sprawiedliwy pokój i przystawał przy niesprawiedliwym i groził opublikowaniem, w razie nieprzyjęcia jego ultimatum, zatrzymałem braterski sposób w pomaganiu mu w jego nieprzyjaznych stosunkach z powodu jego nieżałowania za te przywłaszczenia do władzy, począwszy od 23 czerwca. Po mojem opuszczeniu go 25 lipca, szatan zaraz go uchwycił, podług pewnego pisma, które kiedyś wyjaśnimy Kościołowi, jeżeli Bóg dozwoli, a 27 lipca podług tego samego pisma, szatan doprowadził go do czynienia pewnych rzeczy przez wpływ’ czterech oddziałów istot: 1) upadłych Aniołów, 2) jego mu poddanych P.B.I. członków, 3) Komitet Wykonawczy – braci Van Amburgh, Mac Milian i Hudgings – postanowieni tego dnia, 4) jego obrońców w Betel, wszyscy ci oddziałali na niego do powzięcia 1) zamiaru fizycznego gwałtu na mnie w jadalni w Betel w obecności całej familii Betel i 2) do wyrzucenia mnie z Betel tego dnia, 27 lipca. (Dla szczegółów zobacz „Przesiewanie żniwa – przegląd” str. 17).
Gdy wyrzuceni dyrektorzy tego poranku w P.P.A. zebraniu, gdy zabronił mnie mówić w ich obronie, nie chcieli poddać się pod powyższe propozycje, ani dyskutować z nim bez prawnej rady, został zostawiony przy nieprzyjaznych stosunkach, przeznaczonemu człowiekowi, w odłączonym od braterskiej łaski i pomocy stanie. Zaraz wpadł w pazury szatana, ponieważ ich odpowiedź
kol. 2
rozgniewała go. Skoczywszy ze swego krzesełka, dramatycznym głosem krzyknął: „To będzie wojna.” Po obiedzie 27 lipca zaczął wojnę ze mną, potem z nimi, bo gdy najprzód dał mi rozkaz zaraz opuścić Betel, to im kazał opuścić Betel 30 lipca. 29 lipca wysłał pierwszy raz jego „Przesiewanie żniwa,” które brat Pierson scharakteryzował, że jest dziełem szatana i fałszywym szatańskim przedstawieniem sprawy brytyjskiej i zarządu; ponieważ w tym od Pisma Św. potwierdzonym dniu, kiedy szatan postanowił brata Rutherforda do tej pracy, wysłał on brata Hudgings z kopiami tego „Przesiewania żniwa” do Bostonu i tego wieczora zostało przeczytane starszym i diakonom. W tym piśmie mnie, a potem tych wyrzuconych dyrektorów tak oczernił, jak tylko nowe stworzenie pod wpływem szatana mogło uczynić. 8 sierpnia w Piśmie Św. wzmiankowanej dacie na jego czyn, ukompletował serię złych rzeczy przeciwko wyrzuconym dyrektorom, zmuszając ich do opuszczenia Betel. A jaką do tego czasu, oprócz tych rzeczy, jeszcze była historia tego brata? Pełna nieprawości, fałszywego nauczania, błędów i nieporozumień, łamiąc jedną rzecz po drugiej, aż na koniec tylko jego ślepi obrońcy będą jedynymi, co nie zauważą jego złego, szatańskiego stanu. Tak coraz gorzej z nim pójdzie, dopóki nie podda się trzem rzeczom z 4Moj. 8:7, przez co jego duch będzie zbawiony, w innym razie będzie żąć pełną zapłatę grzechu. (Rzym 6:23; Gal. 6:7, 18; Żyd. 6:4-8; 10:26-31; 2Piotra 2:1-22; Jan 5:16; Judy 4-19). Jak straszną rzeczą jest rewolucja w formie klerykalizmu, rozdzielania braci i Abijulizmu, pokazana w tym bracie.
Doświadczenia podobne do jego, lecz na mniejszą skalę, charakteryzują życie braci Shearn, Hemery, Sturgeon, Ritchie, Hoskins itd. w rękach Azazela. Jak przedtem widzieliśmy, że każdy ogólny czyn rewolucji przyprowadził tym braciom nowe doświadczenia, że byli 1) prowadzeni do bramy, 2) oddani przeznaczonemu człowiekowi, 3) prowadzeni na puszczę i 4) puszczeni na puszczy, tak przy końcu tych czterech stopni każdego ogólnego czynu rewolucji, Kozioł Azazela wpada na nowo w ręce Azazela dla doświadczenia nowych grzechów rewolucji. Innemi słowy, doświadczenia pozaobrazowego Kozła w tych stopniach są powtarzane tak często, jak często nowy ogólny czyn rewolucji jest przez tę klasę dopełniony. Dlatego tak często lub skoro widzimy rewolucję w jakim z wodzów ludzi w prawdzie, zaczynamy go i jego obrońców prowadzić do bramy i zachęcamy współkapłanów do współdziałania w tym z nami. To wyjaśnia naszą Boską czynność ku lewitom. Kto tego nie rozumie, niech nie myśli, że to jest wynajdywaniem wad; lecz my cieszymy się tym, ponieważ