Teraźniejsza Prawda nr 438 – 1995 – str. 7
ażeby więcej nie mógł już zwodzić narodów. Obiecuje też, że wszystkie niewidome oczy przejrzą, a wszystkie głuche uszy zostaną odetkane (Izaj. 35:5).
„I nie będzie więcej uczył żaden bliźniego swego i żaden brata swego, mówiąc: Poznajcie Pana; bo mię oni wszyscy poznają od najmniejszego z nich aż do największego z nich mówi Pan: bo miłościw będę nieprawościom ich a grzechów ich nie wspomnę więcej” (Jer. 31:34).
ZBAWIONE KLASY W DRUGIM ROZDZIALE JOELA
Jednym z najlepszych wersetów Pisma Świętego, który (symbolicznie) odnosi się do zbawionych klas na ziemi w czasie Królestwa, jest proroctwo Joela 2:28:
„A potem wyleję Ducha mego na wszelkie ciało, a prorokować będą synowie wasi i córki wasze; starcom waszym sny się śnić będą, a młodzieńcy wasi widzenia widzieć będą”.
To będzie się działo w tym samym czasie, gdy „Duch i oblubienica powiedzą: Przyjdź” — Obj. 22:17.
Prorok Joel opisuje w drugim rozdziale (w. 1–11) wynikły wielki ucisk Dnia Pańskiego i tych, którzy go spowodują. Ale prorok pokazuje też, że zanim ucisk nadejdzie, Pan pośle wiadomość do ludu, aby pokutował (w. 12–17). Wierni otrzymają zapewnienie, że przed wybuchem ucisku Pan usunie skutki symbolicznego zniszczenia roślin (w. 25) i ukarze czyniących zło (w. 20), przywróci nauki i praktyki apostolskie, które przed uciskiem spowodują wielkie owocowanie na tych polach pracy, gdzie pracują Jego wierni (w w. 2:19, 21–24, 26, 27).
Ponadto Bóg przez proroka mówi (w. 28), co się stanie po tych dniach, po przywróceniu apostolskich nauk i praktyk, tzn., co się stanie po Wieku Ewangelii, podczas okresu Tysiąclecia, mianowicie Bóg wówczas wyleje swego Ducha na wszelkie ciało.
W w. 29, wracając do tematu będącego przedmiotem dyskusji o „tych dniach” (o Wieku Ewangelii), Bóg mówi, co On będzie czynił w Wieku Ewangelii, mianowicie będzie wylewał swego Ducha na sługi i na służebnice — na Maluczkie Stadko i Wielką Kompanię, czyli na te klasy, które już wcześniej były omawiane.
„STARCY WASI” Z JOELA 2:28
Omawianie tych czterech klas zbawionych podczas restytucji rozpoczyna się od „starców waszych” z Joela 2:28. Ta sama klasa jest też nazwana „starcami” u Izaj. 24:23 (występuje tu to samo hebrajskie słowo). W Ps. 107:32 jest odniesienie do tej klasy, nazwanej tym samym hebrajskim słowem przetłumaczonym na język polski „starcy”. Ta sama klasa, do Żyd. 11:2 nazwana jest „przodkowie” w Biblii Gdańskiej, natomiast w Bibliach anglojęzycznych — starożytni. Ponieważ o tej klasie, do Żydów 11:38, jest powiedziane, że świat nie był godzien jej członków, my nazywamy ich Starożytnymi Godnymi.
Rozumiemy, że ci „starcy” to wierni słudzy Boży z czasów Starego Testamentu. Długa lista wyszczególniająca wielu z nich osobiście i ich uczynki jest podana w Liście do Żyd. 11:4–32. Inni z tej klasy są wymienieni z uczynków, jeśli nie imiennie w wersetach 33–38. Są to bohaterowie wiary z czasów
kol. 2
przed przyjściem Chrystusa. Bóg posługiwał się nimi jako swymi przedstawicielami, sługami i świadkami swoich dni, a przez niektórych z nich dał Pismo Święte Starego Testamentu. Bóg również (choć bez ich wiedzy) wykorzystywał wydarzenia z ich życia, aby przedstawić wiele typicznych obrazów pewnych przyszłych osób, klas i wydarzeń przewidzianych w Jego planie.
Żyjąc przed śmiercią Chrystusa, nie mogli otrzymać aktualnego zniesienia wyroku śmierci, jaki odziedziczyli (oni i cała ludzkość) po Adamie. Bóg udzielił im jednak próbnego usprawiedliwienia dzięki wierze w Jego obietnice (Rzym. 4:3–9, 18–22; Żyd. 11:7). Na podstawie Żyd. 11:40 wnosimy, że na skutek posługi zmartwychwstania, jaką wykona klasa Chrystusowa, ci Starożytni Godni wstaną z grobów jako doskonali ludzie.
„MŁODZIEŃCY WASI” Z JOELA 2:28
Następna klasa, nad jaką się zastanowimy jest nazwana „młodzieńcy wasi”. Zauważmy, że ta klasa, jeśli chodzi o stanowisko i pracę porównana jest z „starcami”. Skoro tych ostatnich nazywamy Starożytnymi Godnymi, „młodzieńcom” daliśmy nazwę Młodociani Godni (jako będącymi drugimi w jednej parze).
Porównawcze nazwy są odpowiednie, bo tak jak Starożytni Godni okazali się lojalni wobec Boga i wierni aż do śmierci, przed otwarciem wysokiego powołania do Boskiej natury i współdziedzictwa z Chrystusem, tak Młodociani Godni (czwarta i ostatnia klasa Boskich wybranych, przez których Bóg będzie błogosławił nie wybranych) są wybierani przy końcu Wieku Ewangelii, podczas jego zachodzenia na Wiek Tysiąclecia, po zamknięciu przywileju wejścia do wysokiego powołania, w celu otrzymania Boskiej natury i współdziedzictwa z Chrystusem. Spodziewamy się, że obie klasy poświęciwszy się po obu stronach okresu wysokiego powołania, i wytrwawszy w wierności, aż do śmierci, będą w podobny sposób nagrodzone.
Dlatego ta klasa, „młodzieńcy” z naszego wersetu, słusznie może być nazwana Młodocianymi Godnymi, nie z tego powodu, że jej członkowie są młodzi, bo nie to jest ważne, ale raczej, że oni są „młodzieńcami”, dosłownie „młodocianymi”, w przeciwieństwie do „starców” (Ps. 107:32; Izaj. 24:23), którzy byli wierni aż do śmierci przed otwarciem wysokiego powołania i „których świat nie był godzien” (Żyd. 11:38). Młodociani Godni będą stowarzyszeni ze Starożytnymi Godnymi w Tysiącletnich i po–Tysiącletnich nagrodach i służbie. Na Młodocianych Godnych, jako na klasę, wskazują różne wersety Pisma Świętego.
„SYNOWIE WASI” Z JOELA 2:28
Trzecia z czterech klas, na którą zwracamy uwagę u Joela 2:28 jest nazwana „synowie wasi”. Wierzymy, że ci synowie Wieku Tysiąclecia są stosunkowo wiernymi wierzącymi (włączając niektórych poświęconych) w okresach sprzed Tysiąclecia. Do tej klasy należą trzy podklasy:
(a) Wierzący Żydzi, którzy przylgnęli do obietnic Przymierza danych Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi (my ich nazywamy „wierzący przymierzu i praktykujący sprawiedliwość Żydzi”), którzy nie byli dostatecznie wierni, aby zakwalifikować się do