Teraźniejsza Prawda nr 438 – 1995 – str. 6
WERSET NASZEGO GODŁA NA 1995 ROK
(2. część artykułu)
„Widziałżeś męża rątszego w sprawach swoich? Takowyć przed królami staje, a nie staje przed podłymi”. – Przyp. 22:29
DWA ZBAWIENIA
Pierwsza część artykułu w ogólny sposób zajmuje się dwoma zbawieniami. Natomiast ta część artykułu zajmie się różnymi częściami dwóch zasadniczych klas, wymienionych w Biblii. Innymi słowy klasy te są podzielone na poddziały — na liczne klasy.
DWIE CZĘŚCI NIEBIAŃSKIEJ KLASY
Pierwszym i głównym pośród niebiańskich klas jest Maluczkie Stadko, Oblubienica, czyli Ciało Chrystusowe, 144.000 (Łuk. 12:32; Obj. 7:4–8; 21:9; 1Kor. 12:12–27; Efez. 5:23–27), składające się z najlepszych (nawróconych) żydów i z najlepszych pogan, którzy żyli w czasie pobytu Jezusa na ziemi lub później.
Podrzędna duchowa wybrana klasa jest nazwana w Obj. 19:1, 6 „ludem wielkim”. My nazywamy ją Wielką Kompanią, Wielkim Gronem.
Nie rozumiemy jednak, że w Wieku Ewangelii (lub Wieku Kościoła) Bóg powołał dwie klasy do zbawienia, gdyż Pismo Święte oświadcza „jesteście powołani w jednej nadziei powołania waszego” (Efez. 4:4). Nie mamy na podstawie tego wnioskować, że Bóg zaplanował dwa różne zbawienia w Wieku Ewangelii, bo o tym Biblia nigdzie nie naucza.
Raczej, jedno zbawienie było zaproponowane w Wieku Ewangelii tym, którzy chcieli odwrócić się od grzechu do sprawiedliwości, od szatana do Boga i Chrystusa. Tym wszystkim Bóg zaofiarował Boską naturę (2Piotra 1:4) jako nagrodę (Filip. 3:14), życie wieczne i współdziedziczenie z Chrystusem jako Jego Oblubienica, członkowie Jego Ciała (Rzym. 8:17; 12:4, 5; 2Kor. 11:2; Efez. 4:4, 12; 5:22–30; Obj. 21:9, 10) na warunkach wierności aż do śmierci w naśladowaniu Chrystusa (Obj. 2:10).
DLACZEGO DWIE DUCHOWE KLASY?
Drugiej duchowej wybranej klasie (prócz Oblubienicy, Ciała Chrystusowego) pozwolono uzyskać zbawienie w Wieku Ewangelii. Członkowie tej klasy stanowili większość tych, którzy przez stulecia Wieku Ewangelii słyszeli o zaproszeniu Pańskim do poświęcenia swojej ludzkiej natury na śmierć w Jego służbie i rozwijania niebiańskich umysłów i serc (Rzym. 12:1, 2). Jednak członkowie tej klasy zaniedbali się i nie biegli tak, aby dostać nagrodę Boskiej natury i wiecznie współuczestniczyć z Chrystusem jako członkowie Maluczkiego Stadka (Łuk. 12:32). Właściwie otrzymali oni niższą nagrodę od nagrody Wysokiego Powołania, od koron chwały, czci i nieśmiertelności (Obj. 2:10; 3:11; Rzym. 2:7), ponieważ nie okazali się „więcej niż zwycięzcami” (Rzym. 8:37 według KJV i ASV) grzechu, błędu, samolubstwa i światowości, przez które na skutek większej lub mniejszej niewierności stawali się bardziej lub mniej skalani.
kol. 2
NAGRODY MALUCZKIEGO STADKA
I WIELKIEJ KOMPANII
Członkowie Wielkiej Kompanii, jako drużki, z wielką radością, panującą w niebie, uczestniczą w wieczerzy weselnej Baranka (Ps. 45:15, 16; Obj. 19:9). Zamiast koron (Obj. 2:10), mają w swoich rękach palmy zwycięstwa (Obj. 7:9). A będąc w niebie, jako istoty duchowe, mają przywilej służyć Bogu jako szlachta przed Jego tronem i jako Lewici w Jego świątyni (Obj. 7:15). A tymczasem Jezus i Jego Maluczkie Stadko siedzą na tronie i są żywymi kamieniami świątyni i Królewskimi Kapłanami (Efez. 2:19–22; 1Piotra 2:4–9; Obj. 1:6; 3:21; 5:10; 20:6).
ZBAWIENIE ŚWIATA
Zbawienie świata, jakie nastąpi w Wieku Tysiąclecia, będzie zupełnie różne od dotąd omawianego. Ono nie będzie obejmowało zmiany z ziemskiej do duchowej natury. Będzie oznaczało uwolnienie od grzechu, umierania i śmierci do ziemskiej doskonałości pierwszej pary, Adama i Ewy, na obraz i podobieństwo swojego Stwórcy i otoczenie wszelkim błogosławieństwem potrzebnym dla ludzkiego zadowolenia. Ludzka doskonałość i dom Edenu zostały utracone przez nieposłuszeństwo Bogu. Szczęśliwie, Boskie zarządzenie, odnoszące się do zasługi naszego Pana, do Jego posłusznego ofiarowania się aż na śmierć, gdy ostatecznie zostanie zastosowana za ludzkość, w pełni usunie ciążący na niej wyrok śmierci.
CZASY OCHŁODY I RESTYTUCJI
Święty Piotr (Dz.Ap. 3:21), wskazując na chwalebne czasy błogosławienia świata nazywa je „czasami ochłody” i „czasami naprawienia wszystkich rzeczy” (czyli czasami restytucji). Mówi też, że wszyscy święci prorocy opisywali błogosławieństwa owych restytucyjnych czasów (Dz.Ap. 3:19–21), znanych również jako „tysiąc lat”, Milenium.
Gdy oczy naszego zrozumienia raz zostały otwarte, stwierdziliśmy, że słowa Apostołów całkowicie potwierdzają Boskie świadectwa, które opisują wspaniałe błogosławieństwa mające nastąpić, gdy ziemia wyda swój urodzaj (Ps. 67:5–7). Wtedy Raj Utracony stanie się Rajem Odzyskanym. A Bóg uczyni wspaniałym ziemski podnóżek stóp swoich. Wówczas błogosławieństwo Boże ubogaci wszystkich i nie doda On nikomu smutku w tym Królestwie. Wówczas strumienie wytrysną na pustyni i „stanie się miejsce suche jeziorem, a bezwodne źródłami wód” (Izaj. 35:1, 6, 7).
Ale najbardziej chwalebna będzie zmiana, jaka dokona się w rodzaju ludzkim. Pan obiecuje przywrócić ludziom „wargi czyste [posłannictwo]” (Sof. 3:9) w miejsce sprzecznych wierzeń pogaństwa i kościelnictwa. Bóg obiecuje, że szatan będzie związany na tysiąc lat,