Teraźniejsza Prawda nr. 17 – 1925 – str. 53
tedy żyli i świadkami tych czynności Pańskich z klasą wielkiego grona, będą mogli coś pomocnego dla nich zauważyć – może będą więcej widzieć, niż ja teraz widzę.” Tak mówił brat Russell.
Co więc wypełnione fakta dowodzą? Ze czynność nad Kozłem Azazela odbywa się, i to przed opuszczeniem świata ostatniego członka kapłańskiego ciała i dlatego przed pozaobrazowym pokropieniem krwią Kozła Pańskiego. Wierzymy, że niepewność brata Russella na ten przedmiot była z tej przyczyny, że Najwyższy Kapłan w tego czynnościach nad Kozłem Azazela był ubrany jeszcze w szaty ofiarnicze. Nie możemy sobie jasno przypomnieć, co on mówił do nas jeszcze o tym osobiście z chronologii. Lecz te trzy jego punkty są dla nas wystarczającymi: 1) w jego myśli, że ofiarnicze szatr wyobrażają stanowisko Kościoła w jego ofiarniczym czasie (Z. 10, 236) ; 2) w jego myśli, że krew pozaobrazowego cielca jest jeszcze kropiona na pozaobrazowej ubłagalnia dla celów pojednania, aż ostatni członek wielkiego grona opuści ziemię (Z. 10, 201, Kol. 2, par. 1-3; Z. 15, 103, par. 5) i 3) w jego rozumnym dowodzie, że wielkie grono uprzedzi starożytnych Świętych w zmartwychwstaniu, ponieważ pierwszemu dane jest pokrycie krwią pozaobrazowego cielca, aż do ich śmierci, gdy zaś ostatni są pierwszymi, którzy najprzód otrzymają korzyści z krwi pozaobrazowego Kozła Pańskiego; każdy użytek zasługi gwarantuje zmartwychwstanie dla każdej klasy (Z ’16, 312, kol. 22, par. 1. 2; Co mówił Pastor Russell str. 15, 3 pytanie, strona 16, 1 pytanie). Dlatego krew pozaobrazowego Kozła Pańskiego nie będzie zastosowaną, aż Wielkie Grono opuści ziemię.
Bez wątpienia, jak w wypadku równoległości czasu względem rozdzielenia pozaobrazowego Eliasza i Elizeusza i wzięcia pierwszego do nieba, Pan nie dozwolił, ażeby brat Russell wszystko mógł jasno widzieć w tej właśnie sprawie, ponieważ chciał, ażeby lud Jego otrzymał próbę przy rozdzieleniu (P ’19, 82, kol. 2 i P ’89, kol. 2, par. 3, 4). Dla tej samej przyczyny Pan nie chciał, ażeby mógł widzieć pokrewieństwo czasu między Kropieniem Krwią pozaobrazowego Kozła i czynnością nad Kozłem Azazela. Z tego wszystkiego przychodzimy dlatego do wniosku, że Maluczkie Stadko, podczas działania Najwyższego Kapłana z Kozłem Azazela musi być w ciele. To więc dowodzi, że proroctwa i typy, które mają łączność z próbą, nie mogą być jasno widziane, aż wierni przejdą przez nią.
OSTATNIA PRACA NAJWYŻSZEGO KAPŁANA
Fakt, że czynność Najwyższego Kapłana z drugim Kozłem była Jego ostatnią ogólną służbą przed opuszczeniem świata, przekonuje nas, że transakcja rozpoczęła się, gdy ostatni członek Jego Ciała został spłodzony z ducha, około 24 września 1914, w pierwszym pełnym jesiennym dniu roku. Popieczętowanie czoła, ma się rozumieć, skończyło się później. Ze ostatni z klasy Chrystusa został tego dnia spłodzony, dowodzi przyjście Eliasza do góry Bożej w tym czasie (1Król. 19:8 Obj. 14:4; Z ’08, 223), a po tym czasie w typie wyobraża wypadki, które miały nastąpić po 24 wrześniu 1914 – jako siedzącego na górze (2Król. 1:9) – i przez fakt, że linia podłogi wielkiej galerii, rozciągnięta przez schody,
kol. 2
schodzi się z wertykalną linią południowej ściany, wskazuje na datę 24 września 1914 – w piramidzie. Jest także dowiedzione faktami, że żęcie się tedy skończyło i że potem nastąpiło pokłosie. Oprócz tego, czynność Najwyższego Kapłana nad Kozłem Azazela, będąc Jego ostatnią pracą kapłańską w ciele, możemy spodziewać się, że każdy z Jego członków w ciele bierze udział w wyznawaniu grzechów pozaobrazowego Izraela nad pozaobrazowym Kozłem Azazela, to znaczy, że ostatni członek otrzymał zadowolenie sprawiedliwości przedtem. Te zastanowienia, jako też fakta wypadku, które później damy, wnioskują, że wyznawanie grzechów rozpoczęło się w jesieni 1914.
Myśl, że spłodzenie ostatniego członka Chrystusa było 24 września 1914, jest pokazana w typie w 3-ciej Moj. 16:16, 18, 1.9, to jest, gdy za ostatniego członka przypisana zasługa była przez Boską Sprawiedliwość przyjętą. Najwyższy Kapłan zaczął działać z Kozłem Azazela. Podajemy te wiersze z naszym wyjaśnieniem: „Tak oczyści (Jezus, nasz Najwyższy Kapłan, zadowoli Boską Sprawiedliwość) świątnicę (nie odnosi się to do dziedzińca. W tym rozdziale jest mowa o świętym miejscu, co my nazywamy najświętszym (wiersze 2, 20, 23, a mianowicie 33). Od 1878 oprócz naszego Pana, wielu braci znajduje się w Najświętszym Miejscu. Ubłaganie dla najświętszego miejsca znaczy, że te osoby, które teraz są w miejscu najświętszym, otrzymali, będąc w ciele, zadowolenie sprawiedliwości przez zasługę Chrystusową) od nieczystot (od grzechów wynikających z grzechu Adamowego) synów Izraelskich (dzieci Adamowych) i od przestępstw ich i od wszystkich grzechów ich (w dodatku wiele zepsucia, które święci mieli w ciele, odziedziczyli od swych przodków). Tak też uczyni namiotowi zgromadzenia (nowym stworzeniom w ciele, za których sprawiedliwość została zadowolona przez zasługę Najwyższego Kapłana), który jest między nimi, w pośrodku nieczystot ich.” (Które odziedziczyli od przodków).
„I wynijdzie do ołtarza (ofiarowane człowieczeństwo Jezusa i Kościoła), który jest przed Panem (w usprawiedliwionym stanie, użyty dla Jego specjalnych celów), a oczyści go (zadowolni sprawiedliwość przez przypisanie Jego zasługi dla tych, których ofiarowane człowieczeństwo, z wyjątkiem Jego, było wyobrażone przez miedziany ołtarz) i (w dodatku do i po przypisanej nam zasługi dla naszego człowieczeństwa), wziąwszy Krwi ciekowej i Krwi Kozłowej, pomaże rogi (władze) ołtarza wokoło (po przypisaniu zasługi Jezusa dla nas, Najwyższego Kapłana Głowę i Ciało, pokazuje, że „ołtarz ziemskich ofiar jest przyjemne Bogu przez rozlanie krwi (oddanie życia) i że wszyscy, którzy chcą uznać władzę ołtarza (rogi są symbolem władzy), muszą najprzód uznać krew, która ich poświęca.” Cienie Przybytku (str. 46). A pokropi go z wierzchu tąż krwią (przypisze Jezusa życiowe prawa) na pozaobrazowym ołtarzu, jeżeli włącza w niego człowieczeństwo Kościoła, a nie Jezusa – palcem swym siedemkroć (kompletnie), a oczyści go (przez omycie Jego przyszłych członków w wodzie Słowa przed przypisaniem zasługi) i poświęci go (odłączy przez działanie pokutą i wiarą w Jego przyszłych członkach, nim oczyszczenie nastąpi,