Teraźniejsza Prawda nr 427 – 1993 – str. 30
był tam brat K.O. Varghese i brat K.L. Jacob. Z Kottayam pojechaliśmy do Vakathanam. Po bezsennej i męczącej nocy pragnąłem jedynie gorącej kąpieli i krzepiącego snu.
Bracia tamilscy nie przybyli na konwencję, podobnie jak bracia z Bangalore. Bracia z Mysore, W.E. Jairaj i Jaychandar, powiadomili, że chcieli, ale im się nie udało przybyć. Poranne gazety doniosły, że w stanie Karnattaka miały miejsce rozruchy w związku z nieporozumieniami dotyczącymi wód w Cauvery. Wszystkie środki lokomocji zawiodły z tego powodu. Oznaczało to również, że bracia z Mysore też nie będą w stanie przybyć. Tym samym byłem jedyną osobą pochodzącą spoza stanu Kerala.
Jednakże wspaniale pomogli mi dwaj bracia ewangeliści, N.A. Thomas i K.P. Mathai, jak też należący do różnych zborów starsi. Cztery zbory z Kerali, mianowicie z Piravam, Changanacherry, Thotakkadu i Vakathanam, zgodziły się jednogłośnie, aby konwencja odbyła się w Vakathanam. W związku z czym brat K.O. Varghese, będący długoletnim członkiem zboru z tego miasteczka, oraz brat K.L. Mathew ze swym bratem rodzonym K.L. Jacob, zorganizowali ją znakomicie.
Kerala jest krainą gór, wzgórz i dolin. W tym świątecznym okresie wyznawcy boga Ayappa odbywali swe pielgrzymki do góry Sabari, natomiast chrześcijanie śpiewali wszędzie: „Idź, opowiedz to górom i pagórkom i po wszelkiej ziemi, idź opowiedz to górom, że narodził się Jezus Chrystus.” Byłem w tej górzystej krainie w połowie grudnia, uderzając w ton głoszący, iż Zbawca Jezus przyszedł już jako Król i że wszystkie istniejące królestwa szatana zostaną zmiecione, ustępując miejsca nieodwracalnemu, powszechnemu Królestwu pod władzą Jezusa i prawdziwego Kościoła. Przytoczyłem też na poparcie odpowiednie teksty Pisma Świętego, które mówią, że nowy rząd został już złożony „na ramieniu Jego” (Izaj. 9:6), i wyjaśniłem w jaki sposób królestwa szatańskie „przeniesione będą jako budka na wietrze; … i upadnie, a więcej nie powstanie” (Izaj. 24:20). Musiałem mówić przez prawie dwie godziny, aby wszystko to przedstawić.
KONWENCJA W DNIACH 14 I 15 GRUDNIA
Konwencja odbyła się w dniach 14 i 15 grudnia 1991 roku. Każdego dnia mieliśmy trzy zebrania. Pierwszego wieczoru brat N.A. Thomas przemawiał na temat liczb występujących w Biblii. Wybrał liczbę 3 i szczegółowo ją omówił. Brat K.P. Mathai przemawiał na temat Królestwa Bożego.
Drugiego dnia po południu zgłosiło się siedem osób, aby chrztem przez zanurzenie okazać symbolicznie swe poświęcenie — były w tej grupie trzy siostry. Nasz ewangelista, brat N.A. Thomas, wygłosił odpowiedni wykład. Zebraliśmy się i wyruszyliśmy w poszukiwaniu wody, gdzie możnaby dokonać zanurzenia (pozostało jedynie kilka osób ze względu na poważny wiek). W Kerali nie brakuje wody, jednakże musieliśmy wędrować wspinającymi się w górę i opadającymi w dół ścieżkami przez około dwa kilometry. Był to długi pochód. Na jego czele szli chórzyści grając na bębnach i tamburynach. Następnie szły kobiety, a na końcu szli mężczyźni. Przez całą drogę wszyscy uczestnicy śpiewali. Na niebie słońce
kol. 2
chyliło się ku zachodowi, więc nie trapiło nas swymi gorącymi promieniami. A jednocześnie wysokie wspaniałe drzewa rzucały wokół długie cienie. Tak więc, był to przyjemny spacer.
Przybyliśmy do brzegów jednej z rzek. Zgromadzeni zeszli pod most na sam skraj brzegu. Następnie ewangelista, brat K.P. Mathai wygłosił krótkie kazanie na temat ważności poświęcenia i chrztu. Po modlitwie wyznaczone do tego osoby wysunęły się na przód, by fizycznie i duchowo wspierać tych, którzy zdecydowali się zrobić ten odważny krok na nowej drodze życia, które zaczęło się z chwilą, gdy ich stopy dotknęły wód rzeki. Jeden po drugim, cała siódemka weszła do wody. Brat K.L. Mathew (jeden ze starszych członków zboru w Vakathanan) dokonał zanurzenia. Inni stali wokół służąc im za świadków. W międzyczasie chór śpiewał wybrane pieśni.
Następnie wyruszyliśmy w drogę powrotną. Słońce zdążyło schować się za górami. Wszyscy więc szli bardzo szybko, by jak najprędzej dotrzeć do kwatery. Jednakże zanim dotarliśmy na miejsce, ciemność okryła całą okolicę. Po filiżance gorącej kawy zgromadziliśmy się wszyscy, by wziąć udział w ostatnim zebraniu. Ponieważ czas szybko uciekał, musiałem mówić bardzo zwięźle. Podkreśliłem ważność Dz. 3:23 i zachęciłem wszystkich, aby słuchali tego wielkiego Proroka Jezusa, który przyszedł, aby poprowadzić nas przez Tysiąclecie i przez Mały Okres, tak abyśmy bezpiecznie weszli w następną epokę. Na zakończenie, jako pożegnalne przesłanie, wybrałem trzy ważne przykazania pozostawione nam przez Jezusa. Mat. 22:37, 39, pierwsze i największe z nich, nakazuje nam miłować Pana z całego serca. Drugie każe nam miłować bliźniego jak siebie samego, a trzecie — Jana 13:34 — jest nowym przykazaniem nakazującym wzajemne miłowanie się.
OTRZYMANIE WIELU BŁOGOSŁAWIEŃSTW
Konwencja zakończyła się pieśnią i modłami. Zebrani szybko się rozeszli, ponieważ czekała ich podróż do odległych miejscowości. Wszystkie zbory wzięły udział w tej dwudniowej konwencji. Obydwa dni były dobrze zorganizowane przez braci K.O. Varghese, K.L. Mathew i K.L. Jacob. Nie należy też zapomnieć o ewangelistach, braciach K.P. Mathai i N.A. Thomas. W pierwszym dniu obecnych było 57 braci, 26 sióstr, 15 dzieci (w sumie 98 osób). W związku z tym, że następnego dnia była niedziela, przybyło 96 braci, 40 sióstr i 20 dzieci (ogółem 156 osób). Dla wszystkich przygotowano herbatę i posiłek w środku dnia.
Otrzymawszy na kilka dni przed moją podróżą do Kerali tekst rocznego godła oraz termin Pamiątkowej Wieczerzy, natychmiast napisałem do brata K.O. Varghese, aby wydrukował tekst godła po malajalsku. Przesłałem również podobiznę orła, aby nią ozdobić karty z godłem. Bez zwłoki cały materiał został wysłany do drukarni. Pierwszego dnia poinformowałem wszystkich jaki jest tekst nowego godła i kiedy przypada data Wieczerzy. Następnego dnia każda rodzina otrzymała tekst godła, które zostało wydrukowane zarówno w języku malajalskim, jak i angielskim. W drodze powrotnej zabrałem taki sam wydruk z tekstem godła, który przeznaczony był dla braci tamilskich.