Teraźniejsza Prawda nr 427 – 1993 – str. 26
pewne znaczenie dla historii ŚDRM w Indii. We wczesnym okresie swej misyjnej działalności, brat Y. Japamani osiągał bardzo nikły odzew ze strony ludzi, którzy mieszkali w Pragasapuram i Mukuperi. Musiał więc „otrząsnąć proch z nóg swoich” (Mat. 10:14) i odejść w poszukiwaniu nowych pastwisk. Znalazł je w Vallallan Villai. Tam właśnie kilka rodzin przyjęło prawdy ŚDRM, pobudzając do pracy brata Japamani i stwarzając sposobność zorganizowania pierwszego zboru. Spotkałem niewielką grupkę ludzi należących do tegoż zboru. Obecnie brat Yesuadian sprawuje nad nimi opiekę pasterską. Zbór zbiera się w niedziele w domu zmarłego brata Japamani, aby otrzymywać swój pokarm na czas słuszny. Po krótkim pobycie w Vallallan powróciłem autobusem do Nazareth, a stamtąd bezpośrednim autobusem do Madrasu. Ponownie całą noc musiałem spędzić w autobusie. Przybyłem do Madrasu wczesnym rankiem.
Pozostało mi tylko kilka dni. Podczas tego okresu musiałem się przygotować do konwencji w Bangalore, która została zaplanowana na 12 i 13 października 1991 roku. W Bangalore mamy zbór, którego sługą jest brat Edwin Prabhakar. W tym roku zgłosił on gotowość sfinansowania jednej konwencji. Postarawszy się o moją zgodę w sierpniu 1991 roku ciężko pracował planując pomyślne zorganizowanie konwencji. W dalszej części przedstawię krótkie sprawozdanie z konwencji w Ramanagaram, która miała miejsce w ślicznej niewielkiej angielskiej szkole.
Bracia w prawdzie, szczególnie na południu Indii, są w znacznym stopniu rozproszeni w trzech głównych stanach: w Tamil Nadu, Kerali i Karnattaka. Każdy stan ma swój odrębny język: tamilski w Tamil Nadu, malajalski w Kerali i Kana w Karnattaka. Bracia z tych stanów, pomimo wspomnianych barier językowych, reprezentowali podczas konwencji zarówno swoje stany, jak i zbory.
POCZĄTKI ZBORU W BANGALORE
Zbór w Bangalore powstał w 1955 roku. Zapoczątkował go wywodzący się z Brzasku brat W.C. Jayappa, który zapoznał brata Edwina Prabhakara oraz jego brata Vijayakumara z paruzyjnymi tomami pastora Russella. Tak więc ci dwaj bracia byli pierwszymi członkami zboru w Bangalore. Następnie poprzez brata Japamani otrzymali dwa tomy brata Johnsona. Wydarzenie to stało się punktem zwrotnym w ich życiu. Potem brat Japamani dostarczył im TERAŹNIEJSZĄ PRAWDĘ oraz Sztandar Biblijny. Okresowo, aż do 1972 roku, obaj bracia uczestniczyli we wspólnych zebraniach niedzielnych, którym przewodniczył niejaki brat Fernandes.
W tym stanie rzeczy brat Duraisamy [inny były przedstawiciel] został im przedstawiony i podał im dodatkowe prawdy, zapoznając z nimi nie tylko brata Edwina i brata Vijayakumara, ale także udzielając lekcji innym braciom, takim jak Sundarraj, Shantharaj i A.V. Kumar. Owe dodatkowe prawdy miały wielki wpływ na braci. Porzucili oni grupę Brzasku, a zbór ŚDRM przeżywał swój rozkwit. Po pewnym czasie przyłączyło się w sumie 10 rodzin. W późniejszym okresie zebrania odbywały się w domach tych braci w Bangalore, Kengarari, Ram Nagar i Mandir.
Pierwsza konwencja ŚDRM w Bangalore miała miejsce w 1977 roku. Od tamtego czasu prawie co roku
kol. 2
odbywają się tu konwencje. Zbór ten odwiedzili już pielgrzym pomocniczy brat Cesar Obajtek (z Francji) oraz pielgrzym pomocniczy John Roberts (z Kalifornii, USA). Z powodu zaistniałych warunków, których nie mogliśmy uniknąć, konwencje nie odbywały się w latach 1989 i 1990. Jednakże, dzięki łasce Bożej ruch konwencyjny odżył i w tym roku konwencja została zorganizowana w nowych pomieszczeniach w Ramanagaram, które należą do brata Edwina Prabhakara, a Ramanagaram stanowi główną kwaterę Taluk i należy do regionu Bangalore, który znajduje się w stanie Karnattaka. To rozwijające się miasto jest położone przy autostradzie Bangalore/Mysore i oddalone od dużego miasta Bangalore o około 47 kilometrów. Miejscowość ta znana była kiedyś pod nazwą Closepet i założona została w celu uczczenia pewnego Anglika. Później po podpisaniu Aktu Niepodległości miejscowość ta przyjęła nazwę Ramagiri w związku ze swym położeniem w pobliżu Wzgórz Ramagiri. Obecnie nazywa się Ramanagaram. Miejscowość położona jest w dolinie otoczonej siedmioma wzgórzami i charakteryzuje się wspaniałą roślinnością i przyjemnym klimatem.
KONWENCJA W BANGALORE
W 1980 roku w tym wspaniałym miejscu pani Ivy Prabhakar założyła szkołę. Fundamenty pod stały budynek zostały położone w 1987 roku. Pomimo trudności, dzięki opatrzności Bożej, cała konstrukcja została ukończona w 1990 r. W nowym budynku od 12-13 października 1991 roku miała miejsce pierwsza w Ramanagaram konwencja ŚDRM. W konwencji uczestniczyli delegaci z bliska i z daleka. W pierwszym dniu konwencji przybyło 20 braci, 15 sióstr i 4 dzieci; drugiego dnia było 22 braci, 16 sióstr i 4 dzieci. Brat Jairaj z Mysore rozpoczął konwencję modlitwą, a brat Edwin Prabhakar powiedział wykład powitalny, który nosił tytuł: „Trzymajmy wyznanie nadziei niechwiejące się; (boć wierny jest ten, który obiecał)” (Żyd. 10:23).
Następnie, cały dzień wypełniony był wykładami wygłoszonymi do zgromadzonych (wymieniamy je podając nazwisko mówcy i temat):
Rajakaran …. Bądź spokojny (Ps. 27:14)
Jairaj …. Potarte ziarno (Izaj. 28:28)
Manamohan …. Czy jest nadzieja dla nie zbawionych zmarłych?
Vijayakumar …. Izrael po wojnie w Zatoce
Presannakumar …. Błogosławieństwa Boże (Ps. 116:12-14)
Edwin Prabhakar …. Stworzenie Boże a nauka współczesna
K.O. Varghese …. Siedem głównych celów powrotu naszego Pana
Jaichandar …. Syn Dawida i Pan Dawida
(ja sam) …. Ponowne Przyjście Eliasza przed dniem Pańskim (Mal. 4:5-6)
Gdy wieczorem przemawiałem do zgromadzonych, niespodziewanie zgasły światła i przez około 15 minut trwały ciemności. Widzialny był jedynie zamglony księżyc i kilka lśniących gwiazd. Warunki te dały zebranym sposobność odśpiewania kilku z ich ulubionych pieśni. Wkrótce światła zabłysły ponownie i mogłem kontynuować wykład, który zakończył się późno w nocy.