Teraźniejsza Prawda nr 192-193 – 1960 – str. 113
elementach, gdzie niektóre ciała stały się częścią innych ciał, jak np.: zwierząt, ludożerców, albo gdy jadalne owoce i jarzyny, przyswoiły sobie elementy ludzkich umarłych ciał.
Na dowód, że te sanie dała, które są w grobach wynijdą z nich, jest cytowany często ustęp z księgi Izajasza 26:19. Jak wiemy zmartwychwstanie składa się z dwóch części: (1) z obudzenia z umarłych i (2) podniesienia wzbudzonych z fizycznej, umysłowej, moralnej i religijnej niedoskonałości oraz przywrócenia ich do fizycznej, umysłowej, moralnej i religijnej doskonałości, od której odpadł Adam przez proces, który na swoje dokonanie zajmie całe Tysiąclecie. Na ile rozumiemy tę sprawę, to zacytowany wyżej wyjątek poucza o dwóch rzeczach. Zdanie „Ożyją umarli twoi”, odnosi się do Wzbudzenia z umarłych – pierwszej części procesu zmartwychwstania. Zdanie następne: „trupy moje wstaną”, odnosi się do przywrócenia stanowiska z Adamowej niedoskonałości do doskonałości – drugiej części procesu zmartwychwstania. Wyrażenie „trupy” odnosi się do dał, które nie są w aktualnym stanie śmierci, lecz jako „umarli w upadkach i grzechach” (Efez. 2:1, 5); ponieważ Bóg uważa wszystkich, którzy nie są w Chrystusie i którym brak doskonałości za umarłych (2Kor. 5:1, 4). Powód użycia słowa „moje” w zdaniu „trupy moje wstaną” jest ten, że Chrystus przemawia w tym wierszu jako ich Odkupiciel, który przez to stał się ich Właścicielem i Panem (Rzym. 14:9), a zatem może właściwie używać słowa., Moje”. Patrząc na ten wiersz z tego punktu widzenia można łatwo zauważyć, że nie odnosi się on bynajmniej do ciał jakie zostały pogrzebane, a które miałyby powstać w ostateczny dzień, lecz odnosi się do dwóch części procesu zmartwychwstania: (1) do wzbudzenia z umarłych i (2) do uzyskania stanowiska doskonałości.
Dotąd w artykule tym daliśmy dziesięć dowodów biblijnych podtrzymanych duża ilością wyjątków Pisma Św., które dowodzą, że będzie istniała sposobność uzyskania zbawienia w następnym życiu dla tych z upadłego rodzaju Adama, którzy w tym życiu nie byli uprzywilejowani sposobnością uzyskania zbawienia działającego obecnie, tj. zbawienia z wyboru. Jest jeszcze wiele innych dowodów biblijnych odnośnie istnienia takiej nadziei, które pragniemy podać na dowód tego punktu, ponieważ doktryna ta nie powinna być przyjmowana za wyjątkiem tego, gdy dostateczna ilość dowodów Pisma Św. udowodni jej prawdziwość. Albowiem wiara nasza nie powinna opierać się jedynie na nęcącej nadziei, ale na pewnych biblijnych, rozumnych i faktycznych świadectwach. To jest właśnie przyczyna dla której chcemy dodać jeszcze inne przekonywające argumenty, do dziesięciu już podanych. Dwa z nich były obszernie przedstawione wraz z odpowiednimi Pismami na poprzednich stronach. Są nimi: (11) błogosławienie całej ludzkości – żywych i umarłych, dające im sposobności otrzymania Restytucji, co jest szóstym głównym celem Wtórego Przyjścia Chrystusa, O czym wspomniano w roz. I na str. 21 (zob. T. P. 19591 157) i (12) usunięcie spośród ludzi
kol. 2
każdej złej rzeczy i wpływu, a wprowadzenie pomiędzy nich każdej dobrej rzeczy i wpływu w tym celu, by ich przywrócić do doskonałości.
DZIEWIĘĆ INNYCH DOWODÓW DOBREJ SPOSOBNOŚCI
Podamy teraz pokrótce dziewięć innych dowodów tyczących się tej samej sprawy. (13) Biblia uczy, że wielu z tych, którzy nie mieli sposobności uzyskania zbawienia z wyboru, dadzą, w Tysiącleciu przychylną odpowiedź na zaofiarowane im zbawienie, które będzie wówczas powszechnie przyjęte. Bezpośrednio naucza o tym: Izaj. 35:5, 9, 10; Ezech. 16:46-63. (14) Biblia poucza, że wielu zmarłych sami poddadzą się zarządzeniom Królestwa, jakie będą ustanowione na ziemi (Ps. 22:28-30: 1Kor. 15:21-26; Rzym. 14:9; Izaj. 45:22, 23; Filip 2:8-11; Ps. 86:9). (15) Nauka Biblii, że Wiek Tysiąclecia i Dzień Sądu są równoznaczne stwierdza to samo, gdyż dowodzi, że w Dniu Sądu dziać się będą te same rzeczy co w Tysiącleciu. Następujące ustępy dowodzą identyczności Tysiąclecia i Dnia Sądu: 2Tym. 4:1; Łuk. 22:29, 30; Mat. 19:28; Abd. 21; Jer. 23:5, 6; 33:14-16; Izaj. 32:1; Ps. 72:1-4. Wszyscy zmarli jak wiemy, wstaną wcześnie w Dniu Sądu, (Jan 5:28, 29; 11:24; Obj. 20:11, 12). W następstwie tego wszyscy zmarli wstaną wcześnie w Tysiącleciu, Wtedy będzie wszystkim im dana pomoc do zbawienia; zatem w Dniu Sądu wszyscy otrzymają taką pomoc. (16) To jest również widoczne z nauki biblijnej, gdyż słowo zmartwychwstanie zastosowane do ludzkości, oznacza powstanie ze stanu upadku do doskonałości na obraz Boga (Dz. 26:23, 24; Łuk. 20:31-37; Filip. 3:11, 7-10; Dz. 24:15; 23:6; 26:6-8). Ten fakt zawiera w sobie sposobność do zbawienia w Tysiącleciu dla pewnych niesprawiedliwych, bo jak mówi Św. Paweł, nie tylko sprawiedliwi zmartwychwstaną. (udoskonalą się) lecz także niesprawiedliwi, (17) Biblia naucza o dwóch drogach do zbawienia – prywatnej dla Wybranych, zwanej wąską drogą (Mat. 7:13, 14) i publicznej dla nie wybranych, zwanej gościńcem (Izaj. 35:8), co jest dowodem tej samej doktryny. Załączone teksty (Izaj. 35:5, 9, 10) wskazują, że gościniec ten będzie dla niezbawionych zmarłych, a cały ten rozdział dowodzi, iż jest w nim opis o Wieku Tysiąclecia. (18) Biblia dowodzi, że ludzkość ma obecnie takie doświadczenie z naturą i skutkami zła, które uczyni grzech Wstrętnym dla ludzkości, albowiem przez porównanie warunków pozna ona z doświadczenia naturę i 'skutki sprawiedliwości (Rzym. 8:19-22; 11:30-32; Ps. 90:11-17). (19) Doktryna, restytucji – powrotu ludzkości do pierwotnej doskonałości Adama – która ma działać w Tysiącleciu dowodzi, że Tysiąclecie jest przeznaczone na błogosławienie nie wybranych z możliwością zbawienia (Dz. 3:19-21: Obj. 21:3-5; 22:1-3). (20) Biblia dalej wykazuje to nauczając, że zbawienie z wolnej łaski będzie działać po zakończeniu zbawienia z wyboru (Dz. 15:14-16; 3:19-21;. Jan 17:21-23: Rzym. 8:19-23),