Teraźniejsza Prawda nr 192-193 – 1960 – str. 106
ofiary ofiarowanej Bogu na korzyść drugich, działa jako pojednawca między Bogiem a człowiekiem (Żyd. 5:1; 2:17). Jezus i Jego Kapłani składają ofiary Bogu w tym życiu (Żyd. 5:1, 5; 9:11, 12; 13:15, 16; 1Piotra 2:5). Chrystus jako Kapłan objawił się w ciągu tego Wieku w obecności Boga na korzyść Wybranych, lecz nie na korzyść nie wybranych (Żyd. 9:24; 10:14; Jan 17:9), podobnie jak Aaron przedstawiając te rzeczy w figurze sam objawił się w Świątnicy Najświętszej z krwią cielca, najpierw za wybranym pokoleniem Lewiego (3Moj. 16:11). Następnie gdy Aaron z krwią kozła dokonał oczyszczenia za pozostałą część Izraela, Wtedy błogosławił mu (3Moj. 16:15); podobnie gdy ofiara Kościoła będzie dokonana, a Chrystus w Tysiącleciu ukaże się w obecności Boga za światem, wtedy On i Kościół będą błogosławić nie wybranych świata. Fakt, że Kościół z Jezusem będą wówczas Kapłanami (Obj. 20:6) dowodzi, że będą tacy nie wybrani – na których korzyść dokonane będzie pojednanie. Tak wiec urzędowa nazwa Kapłani dowodzi, że Chrystus i Kościół dadzą sposobność zbawienia nie wybranym zmarłym.
Oficjalna nazwa Królowie zastosowana do Jezusa i Kościoła dowodzi tego samego. Biblia nazywa Jezusa i Kościół Królami (Obj. 19:16; Rzym. 5:17; 2Tym. 2:12; 1Piotr 2:9; Obj. 1:6; 5:10; 20:4, 6). Mamy wyraźnie powiedziane, że Królestwo Jezusa i Kościoła istnieje w celu zniszczenia dzieł Szatana, wśród których wybitne miejsce zajmują grzech, śmierć i grób (Rzym. 8:19-21; 1Kor. 15:24-26. 55-57). Przeciwny obraz z którego widać dzieło zbawienia ze stanowiska Królów i Królestwa jest następujący: Szatan uzurpator, jest obecnie „księciem tego świata” (Jan 12:31; 14:30; 16:11). Rządzi on obecnie za pomocą grzechu w sercach synów niedowiarstwa (Efez. 2:2), zaślepiając ich błędem (2 Kor. 4:4), tyranizując ich nieszczęściami towarzyszącymi procesowi umierania i doprowadzając ich do stanu śmierci (Żyd. 2:14). Na początku Tysiąclecia królestwa tego świata staną się „Królestwem Pana naszego i Chrystusa Jego” (Obj. 11:15). Uzurpator Szatan będzie pochwycony, związany i wtrącony do więzienia (Obj. 20:1-3), a Chrystus i Kościół sprawując rządy (Obj. 20:4, 6; 1Kor. 15:24-26, 55-57) uwolnią rodzaj ludzki od grobu, od nieszczęsnego umierania powolną śmiercią i od grzechu. Oznaczać to będzie obudzenie wszystkich zmarłych, którzy pomarli w Adamie (Ps. 22:29, 30) i pomoc dla nich przy poprawie (Rzym. 14:9). Zatem oficjalna nazwa Królowie zastosowana do Jezusa i Kościoła zawiera w sobie sposobność dla nie wybranych zmarłych.
Oficjalna nazwa Prorok lub Nauczyciel dana Jezusowi i Kościołowi mieści w sobie to, że Oni będą uczyć ludzkość i wskazywać drogę do zbawienia. Jezus nazwany jest Prorokiem albo Nauczycielem w związku z Czasami Restytucji, kiedy – jak już wskazano – nie wybrani zmarli wyjdą z grobów i uzyskają sposobność zbawienia (Dz.Ap. 3:22, 23, 21; Jan 1:9). O Kościele jest również mówione, że będzie
kol. 2
nauczał świat w Wieku Tysiąclecia (Izaj. 60:1-5, 14, 15; 2:2, 3; 62:1, 2, 10; Ps. 22:31, 32, 28-30; Izaj. 42:6, 7, 10-12; 49:6, 8-12 por. z 2Kor. 6:1, 2). Tak więc ta oficjalna nazwa Jezusa i Kościoła, szczególnie jak na to wskazują połączenia wyżej przytoczonych ustępów dowodzi, że nie wybrani umarli będą mieli sposobność uzyskania zbawienia.
Podobnie nazwy Ojciec i Matka dane są Chrystusowi i Kościołowi ze względu na nie wybranych z ludzkości, którzy w ciągu Tysiąclecia staną się ich dziećmi. Jezus nazwany jest Ojcem Wieczności (Izaj. 9:6), ze względu na to, że posłusznym z rodu ludzkiego da życie wieczne w następnym Wieku. Jego imię Drugi Adam (1Kor. 15:45) wskazuje, że zajmuje miejsce Adama i staje się drugim Ojcem rodu ludzkiego przez odrodzenie go do sprawiedliwości i doskonałości żywota. W Piśmie Świętym wierny Kościół nazwany jest Oblubienicą, Małżonką Baranka (Obj.19: 7-9; 21:9, 10 por. z Izaj. 66:10-14) oraz opisany jest jako matka karmiąca, troszcząca się, kochająca i pocieszająca swoje dzieci (zobacz również podobny obraz u Izaj. 60:4). Tak jak Jezus przedstawiony jest jako pozafigura Adama (Rzym. 5:14 – Drugi Adam), tak Kościół jest przedstawiony jako pozafigura Ewy (Druga Ewa – 2Kor. 11:2, 3; Efez. 5:31, 32). Podobnie jak pierwszy Adam i Ewa przez pobłażanie sobie wprowadzili grzech na świat, tak Drugi Adam i Ewa przez samoofiarne cierpienia usuwają grzech ze świata. I jak pierwszy Adam i Ewa zrodzili rodzaj ludzki w grzechu i śmierci, tak Drugi Adam i Ewa odrodzą rodzaj ludziki do sprawiedliwości i życia. Również pierwszym, którzy popadli w grzech i śmierć, będzie dana sposobność przez zasługę Okupu, do odrodzenia w sprawiedliwości i życiu dzięki nowemu Ojcu i Matce rodzaju ludzkiego. Z tego to więc powodu oficjalna nazwa Ojciec i Matka jaką Biblia stosuje do Jezusa i Kościoła, dowodzi możliwości zbawienia dla nie wybranych zmarłych.
Inna oficjalna nazwa dawana Jezusowi i Kościołowi – Pierwsze Owoce potwierdza to samo. Jezus jest nazwany „pierwiastkiem1”, czyli Pierwszym Owocem w 1Kor. 15:20. Również Kościół z Nim jest nazwany Pierwszymi Owocami (Rzym. 8:23; Jak. 1:18; Obj. 14:4). Pierwsze Owoce – logicznie biorąc – poddają myśl o następnych owocach, którymi będzie posłuszna ludzkość świata w ciągu Tysiąclecia. Tak więc mamy jeszcze jedną nazwę zastosowaną do Jezusa i Kościoła, która zawiera w sobie sposobność zbawienia, jaka przyjdzie później dla nie wybranych zmarłych.
Siódmą oficjalną nazwą Jezusa i Kościoła zawierającą w sobie tę sposobność jest nazwa Nasienie Abrahama. Będzie Ono błogosławić wszystkie narody ziemi (1Moj. 22:18; 28:14; Dz.Ap. 3:25). Jezus i Kościół są tym Nasieniem (Gal. 3:16, 29; Rzym. 9:7, 8; Gal. 4:28). Większość jednostek z narodów ziemi umarła pod klątwą Adamową, a przeto weszła do grobu bez błogosławieństwa. Jednostki te muszą zatem powstać z umarłych, aby otrzymać