Teraźniejsza Prawda nr 192-193 – 1960 – str. 100
z następujących ustępów: Jan 1:29, 36; 3:14-17; 11:51, 52; Rzym. 5:18, 19; 1Kor. 15:3; 2Kor. 5:14, 15, 19; Gal. 4:15; Kol. 1:20: 1Tym. 2:6; Żyd. 2:9; 1Jan 2:2. Biblia mówi, że Jezus dał samego Siebie na Okup za wszystkich ludzi (Mat. 20:28; 1Tym. 2:6). Słowo okup jest tłumaczeniem greckiego słowa antilutron. które składa się z dwóch słów: lutron – cena i anti – zamiast. Znaczy ono: cena zamiast, czyli odpowiadająca cena. Jest to obraz transakcji handlowej. Bóg w tym obrazie jest Wierzycielem, zaś Adam i jego ród dłużnikiem, a Jezus – Kupującym. Wierzyciel żąda zapłaty pełnego długu, nie mniej i nie więcej. Długiem tym jest całe doskonałe człowieczeństwo Adama. Cena kupna na wyzwolenie człowieka – dłużnika musi być akuratnym równoznacznikiem. Jezus stał się człowiekiem i złożył tę dokładną równowartościową cenę przez Swą śmierć, a uwalniając Adama z długu dał w zamian Swoje doskonałe człowieczeństwo. W ten sposób całe doskonałe człowieczeństwo Adama zawierało w sobie jego prawo do życia, jak również wszystkie jego doskonałe ludzkie prawa życiowe, które z chwilą popełnienia grzechu miały być poddane śmierci w zapłaceniu jego długu; dlatego Jezus jako odpowiadająca cena musiał złożyć Swe ludzkie życie i wszystkie Swoje doskonałe ludzkie prawa życiowe. Obaj będąc doskonałymi ludzkimi istotami mają dokładnie równowartościowe prawa; życie i prawa życiowe Jezusa są odpowiadającą ceną za życie i prawa życiowe Adama. Stąd życie i prawa życiowe Jezusa jako Okup są odszkodowaniem wobec Wierzyciela za cały dług Adama, który prawem dziedzictwa obejmował cały ród Adama, nie zrodzony jeszcze w czasie gdy on zgrzeszył. Przeto Okup obejmuje w sobie zupełne wyzwolenie całego rodu ludzkiego od wyroku Adamowego, co będzie „świadectwem czasów Jego” 1Tym. 2:5, 6). Obecnie przez przypisanie tej odpowiadającej ceny zostaje dokonywane przekreślenie grzechów naśladowców Jezusowych (Żyd. 9:23; 10:14; 1Jan. 4:10) i w ten sposób daje im sposobność osiągnięcia życia wiecznego. W przyszłości przez zastosowanie tej odpowiadającej ceny jako daru, zostaną przekreślone grzechy całego świata (1Jan 2:2). Stąd świat wolny wówczas od wyroku Adamowego, otrzyma sposobność osiągnięcia zbawienia od wszystkich skutków tego wyroku, bo jeśli wskutek postradania życia ludzkiego i praw życiowych Adama, ludzkość przez dziedziczność została objęta jego ruiną, sprawiedliwe jest, że przez zastępstwo równowartości długu Adama ma ona być uwolniona od wyroku oraz od każdego śladu tej ruiny. Dlatego więc Okup gwarantuje sposobność zbawienia dla każdego. Ci przeto, którzy nie korzystali z takowej w tym życiu, będą ją mieli w życiu przyszłym. W ten sposób widzimy, że istnieje nadzieja dla niezbawionych zmarłych, którzy nie mieli sposobności zbawienia podczas obecnego życia.
To jest dokładnie taki sposób w jaki Pismo Święte przedstawia tę sprawę. W Ew. Jana 12:32 Jezus oświadcza: „A ja jeśli będę podwyższony od ziemi, pociągnę wszystkich do siebie”. Jego ofiarna „śmierć jaką miał umrzeć” była Jego Okupem. Śmierć ta została dokonana,
kol. 2
gdy Jezus był podniesiony na krzyżu. On powiedział, że w rezultacie tego wszyscy ludzie zostaną pociągnięci do Niego, to znaczy będą uwolnieni od wyroku i przyjaźnie usposobieni względem Niego. Lecz ogromna większość nie była w ten sposób uwolniona i usposobiona względem Niego w tym życiu. Dlatego stanie się to w życiu przyszłym. W liście do Rzymian 5:12-19 Św. Paweł rozumuje w tym samym kierunku. W wierszach od 12-14 wykazuje jak grzech Adama ściągnął wyrok śmierci (nie wyrok wiecznych mąk) na cały rodzaj ludzki. Następnie za pomocą porównań i kontrastów pokazuje grzech Adama i jego skutki dla całego rodu ludzkiego oraz przeciwstawioną sprawiedliwość Jezusa aż do śmierci i jej skutki dla całego rodzaju. I podczas gdy jeden ściągnął na wszystkich grzech, gniew i śmierć, to drugi przynosi sprawiedliwość, uwolnienie od grzechu i śmierci, aby wszyscy mogli uzyskać prawo do życia „usprawiedliwienie żywota”. Jesteśmy świadkami faktu, że „wolny dar” do „usprawiedliwienia żywota” przyszedł tylko dla mniejszości w tym życiu; dlatego też jego przyjście dla większości czyli dla wszystkich, musi nastąpić w przyszłości. Chcielibyśmy zwrócić uwagę, że słowo „przyszedł” w w. 18 zawarte w wyrażeniu: „na wszystkich ludzi przyszedł dar” powinno brzmieć „przyjdzie”. Podobnie w w. 19 słowo „stało” w wyrażeniu „wiele się ich stało sprawiedliwymi” powinno brzmieć „stanie”, ponieważ oba te wyrażenia należą do przyszłości. W ten sposób ustęp ten jak najmocniej dowodzi, że Okup gwarantuje sposobność życia każdemu synowi i każdej córce Adama, a zatem dowodzi, że ci którzy nie otrzymali sposobności w tym życiu, będą ją mieć w następnym.
1Tym. 2:4-6 jest innym ustępem tyczącym tych myśli. Wiersz 4 podaje dwie wspaniałe obietnice stanowiące wpływ dobrej woli Bożej: (1) że wszyscy ludzie będą zbawieni, nie wiecznie lecz od wyroku Adamowego i (2) że wszyscy ludzie przyjdą do znajomości Prawdy. Wiersze 5, 6 podają trzy przyczyny tych dwóch błogosławieństw: (1) jedność Boga, co znaczy, że posiada On wszystką Mądrość, Moc, Sprawiedliwość i Miłość w celu wprowadzenia w czyn tych dwóch błogosławieństw; (2) ofiara Okupu i jako następstwo tego urząd Chrystusa Jezusa jako Pośrednika dla wszystkich ludzi i (3) właściwe czasy na Plan Boży, gdy błogosławieństwa Okupu będą zbawczo zaświadczone – [1] obecnie dla naśladowców Jezusa, czyli Kościoła i [2] w Tysiącleciu dla całego świata. W ten sposób ustęp ten podaje m. in. Okup, jako przyczynę sposobności dla wszystkich. Stąd więc w przyszłym życiu będzie istniała sposobność dla tych wszystkich, którzy nie mieli jej obecnie.
POWODY ZWŁOKI W OTRZYMANIU KORZYŚCI Z OKUPU
Wielu poważnym i myślącym studentom Biblii może nasunąć się następujące pytanie: Jeśli Chrystus umarł dla dobra całej ludzkości, dlaczego zaistniała taka długa zwłoka