Teraźniejsza Prawda nr 191 – 1960 – str. 95
będzie na równi z Chrystusem Boska naturą i nieśmiertelnością. W ten sposób wywyższeni, staną się wraz z Chrystusem najwyższymi z Boskich stworzeń, Boskimi dziedzicami w potędze, czci, zasobności, autorytecie, stanowisku, pracy i powodzeniu. Zadaniem ich podczas Tysiąclecia będzie podniesienie ludzkości obciążonej klątwą do doskonałości i przeobrażenie ziemi w Raj. W dalszym rozwoju ich wieczystych zadań po Tysiącleciu będą tworzyć i doskonalić różne istoty na planetach całego wszechświata. Członkowie Wielkiego Grona jako istoty duchowe od początku Tysiąclecia, a Starożytni Godni i Młodociani Godni jako ludzie w ciągu Tysiąclecia, zaś istoty duchowe po Tysiącleciu, będą współdziałać z Małym Stadkiem w tworzeniu tych wspaniałych dzieł pod kierownictwem Chrystusa i łącznie z Nim. Triumfy te zastrzeżone dla sprawiedliwych (1Kor. 2:9), będą z pewnością tysiąckrotną rekompensatą za cierpienia odniesione podczas prób w tym życiu. Biblia opisuje w płomiennych zwrotach owe triumfy, szczególnie zaś w odniesieniu do Małego Stadka. Długa „lista cytatów podana w drugim paragrafie tego artykułu stanowi jedynie mały przykład. Są całe rozdziały Pisma Św. poświęcone tej sprawie, jak np. Psalm 72; Izaj. 35; 60; 62; Jer. 31; Ezech. 47; 48; Sof. 14; Mat. 25; Obj. 20; 21; 22. Zaiste, gdybyśmy zebrali wszystkie ustępy traktujące o tym przedmiocie, otrzymalibyśmy książkę, której przeczytanie zajęłoby nam 70 godzin czasu. „Chwaląc Cię ze serca dna, żeś prowadził mię od dnia do dnia”. Jakże cenne jest drugie zamierzenie Wieku Tysiąclecia.
OBALENIE KRÓLESTWA SZATANA
Trzecim zamierzeniem Tysiąclecia jest zniszczenie Królestwa Szatana, co nastąpi z końcem Tysiąclecia. Szczegóły na ten przedmiot podaliśmy już poprzednio w Heraldzie 1922, 14, 9-13 (oraz w E. tomie 17 pt. „Tysiąclecie”). Odsyłamy naszych czytelników do tych artykułów. Podamy tu jedynie krótkie streszczenie. Szatan panuje obecnie nad ludzkością (Gal. 1:4; Jan 12:31; 14:30; 16:11; 2Kor. 4:4; Efez. 2:1, 2), jak i nad upadłymi aniołami (Mat. 12:24; Efez. 6:11, 12). Władzy swej używa ku zdeprawowaniu podwładnych sobie ludzi i aniołów. W Królestwie Szatana hierarchię wyższą i niewidzialną stanowią upadli aniołowie, którzy sprawują władzę pod jego kierownictwem, zaś widzialną hierarchie – przedstawiciele Szatana wśród ludzi na stanowiskach rządowych, religijnych i arystokratycznych. Za pośrednictwem tej dwustopniowej hierarchii Szatan rządzi ludzkością, szczególnie od potopu. Ziemską hierarchię swego Królestwa narzucił ludzkości, podsuwając jej sześć fałszywych doktryn, z których trzy pierwsze mają znaczenie błędów zasadniczych, a następne – trzy błędów wtórnych. Doktrynami tymi są: Boskie pochodzenie władzy królów, kleru, i arystokracji, świadomość umarłych, „pośmiertne przeobrażanie się zmarłych w duchy, wieczne męki dla tych, którzy się sprzeciwiają a wieczysta szczęśliwość dla tych, którzy
kol. 2
poddadzą się narzuconemu przez Szatana porządkowi rzeczy. Wiara w tych sześć doktryn sprawiła oczywiście, że większość ludzkości przyjęła taki ustrój, jakiego życzył sobie Szatan.
Imperium jego jest królestwem ciemności, w którym poprzez grzech, samolubstwo, przywiązanie do rzeczy ziemskich, nieuctwo i błąd tyranizuje on okrutnie ludzkość, doprowadzając ją do fizycznego, umysłowego, moralnego i religijnego upadku. W mroku tej nocy ludzkość jęczy pod nieszczęsnym jarzmem klątwy, a potęga Szatana wzmaga jej ucisk (Psalm 30:6; Rzym. 8:22). Faraon ciemiężący Żydów w Egipcie, jest typem w którym Bóg wyobraził Szatana, uciskającego lud swego Królestwa. Bóg wysyłając Mojżesza by wybawił Izraela z niewoli egipskiej, wyobraża jak Bóg wysyła Chrystusa w Jego Wtórym Przyjściu aby uwolnił ludzkość z Królestwa Szatana. Zaś wyprowadzenie Izraela z Egiptu przez Mojżesza przy pomocy 10 plag, wyobraża wyprowadzenie ludu z Królestwa Szatana przez Boga przy zastosowaniu 10 plag, które znajdują swe typy w plagach egipskich. Żyjemy obecnie pod działaniem ostatniej z tych plag i gdy ona minie, zniknie Królestwo Szatana a ludzkość zostanie uwolniona od jego tyranii. Głównym narzędziem obalenia Królestwa Szatana jest Chrystus – Głowa i Ciało. Zaś środkami Chrystusowego działania są Prawdy religijne i świeckie, które obalą trzy zasadnicze i trzy pochodne błędy Królestwa Szatana, powodując całkowity upadek wzniesionego przez niego domu – królestwa ciemności.
Poszczególne klasy ludzkości wybierały te spośród prawd religijnych i świeckich, które im najbardziej odpowiadały. Do ludzi świątobliwych przemawiają głównie prawdy religijne, a do światowych – świeckie. Ci ostatni czynią jednak samolubny użytek z prawd świeckich, co powoduje podział tych ludzi na dwie grupy odpowiadające ich samolubnym pożądaniom, tj. na: Konserwatystów i Radykałów. Podział ten tak dalece zagroził istnieniu Królestwa Szatana w jego obecnej postaci, że chcąc uniknąć całkowitej zmiany stosunków, zdołał on odwrócić uwagę obu tych klas w poszczególnych narodach, od ich wzajemnego antagonizmu; zjednoczył je w obrębie narodu lub grupy narodów przeciwko tym samym klasom zjednoczonym w innym narodzie lub innej ich grupie W ten sposób stworzył w Europie dwa rywalizujące z sobą przymierza ludów i zagrożeniem jednego przymierza przez drugie usiłował nie dopuścić do wybuchu konfliktu między Konserwatystami i Radykałami w każdym narodzie. Gdy spostrzegł, że strumień Prawdy, który Bóg rozlał po świecie coraz więcej podmywa fundamenty jego władzy nad rodzajem ludzkim, rzucił rozpaczliwa stawkę, która miała zapobiec wybuchowi wszechświatowej rewolucji Radykałów przeciw Konserwatystom i obaleniu struktury jego Królestwa. Pokierował on sprawami w ten sposób, że doprowadził do pierwszej fazy Wojny Światowej (1914-1918). W każdej grupie sprzymierzonych narodów zjednoczył obie klasy dla celów wojny, szerząc wśród nich złudzenie,