POSŁANNIK PARUZJI

PIERWSZE POZAFIGURALNE UKAZANIE SIĘ DAWIDA

(1 Sam. 16; E. tom 9, roz. 8)

ODRZUCENIE SAULA – SZUKANIE PRZEZ SAMUELA NASTĘPCY I ZNALEZIENIE GO – PIERWSZE KONTAKTY MIĘDZY DAWIDEM A SAULEM

      W rozdziale tym chcemy rozpocząć badanie Dawida jako typu naszego Pastora w wykonawczej części jego urzędu „onego Sługi”; pragniemy również przedstawić pierwsze ukazanie się Dawida, tak jak jest ono opisane w 1Sam. roz. 16. Dawid w Psalmach – jak to już wykazaliśmy wyobraża czasami naszego Pana, czasami zaś Kościół, a czasami zarówno naszego Pana jak i Kościół. W opowiadaniach historycznych jak to widzimy, choć doświadczenia jego ilustrują i często w ogólny sposób figurują wiele rzeczy z doświadczeń klasy Chrystusowej, to jednak specyficznie wyobraża on naszego Pastora jako wykonawcę poleceń Pana, a mianowicie w tej części jego urzędu, która polegała na walczeniu w bitwach Pańskich. Jako wykonawca bowiem nasz Pastor był postawiony nad czeladzią Pańską, zaś jako wojownik był wodzem armii Pana. Pierwsze zjawienie się Dawida nastąpiło po pełnym od rzuceniu Saula przez Pana. Podczas gdy Saul (upragniony) w ogólny sposób jest typem nominalnego cielesnego i duchowego Izraela, to szczególnie wyobraża on wodzów utracjuszy koron dwunastu denominacji chrześcijaństwa. Dla celów tego rozdziału będzie wystarczające, gdy nadmienimy, że zostali oni odrzuceni przez Pana jako wodzowie dla dwunastu
kol. 2
denominacji chrześcijaństwa, gdyż nie zdołali przezwyciężyć grzechu, choć udało się im odłamać niektóre gałęzie z drzewa grzechu oraz dlatego, że próbowali oni ofiarowywać Panu rzeczy zabronione jak to jest przedstawione przez fakt, iż Saul nie zabił Agaga króla Amalekitów (grzechy) i oszczędził najpiękniejsze sztuki z ich stad i trzód tłumacząc, że rzekomo oszczędził je na ofiarę Panu. Z drugiej strony Samuel (imię Boże) w ogólny sposób figuruje Małe Stadko, a szczególnie tych spośród wodzów Małego Stadka, którzy rozpoczęli ruchy Małego Stadka i którzy wycofali się z przewodnictwa zanim zaczęła się działalność wodzów utratników koron zamieniająca je w sekty, choć w podrzędnej roli pozostali w tych sektach aktywni. Było tak oczywiście we Wszystkich dwunastu ruchach Małego Stadka później zamienionych na denominacje przez tracących korony wodzów.

      (2) Naturalnie po odrzuceniu pozafiguralne go Saula przez Pana za niewierność w każdej z dwunastu denominacji, pozafiguralny Samuel żałował pozafiguralnego Saula. To żałowanie odbywało się po każdym akcie niewierności w każdej z dwunastu denominacji. W związku z tym odrzuceń takich było dwanaście, z których niektóre są od innych oddzielone całymi

poprzednia strona – następna strona