Teraźniejsza Prawda nr 190 – 1960 – str. 68
szczególną pracę po jej oczyszczeniu” (E. tom 9, 157; P’51,125). Naszym celem jest raczej dopomożenie im w powrocie do sfery Prawdy najpierw w „formie paruzyjnej, a następnie w formie epifanicznej, będącej logicznym wynikiem formy paruzyjnej, a to w tym celu by mogli być lepiej przysposobieni do szczególnej pracy jaką otrzymają w miarę ich oczyszczania się. Wynikiem Zgromadzeń Domowych może być to, że niektórzy z innych grup mogą uczestniczyć w naszych zebraniach regularnie i dopomagać w naszej pracy; lecz nie bądźmy rozczarowani, jeżeli oni tego nie będą czynić. Możemy raczej spodziewać się wzrostu liczby od tych, którzy są związani w Babilonie i świecie.
Lokalne zbory ludu Pańskiego, wiernie i z radością pozostające w sferze Prawdy i jej Duchu, które pragną wyciągnąć pomocną rękę do błądzących braci, dobrze uczynią urządzając zebrania Zgromadzenia Domowego, jako ewangelistyczną pracę, która powinna być wykonywana wśród swoich lub w sąsiedztwie. Urządzając takie zebrania (które nie powinny być mieszane z konwencjami – T.P. 1948, str. 30), lokalny zbór może opracować swój własny program (aczkolwiek jesteśmy gotowi na prośbę dopomóc w tym), zapraszając urzędowo mianowanych ewangelistów Świeckiego Ruchu Misyjnego „Epifania” do przemawiania. Ma się rozumieć, że pielgrzymi również mogą być zaproszeni do brania udziału w Zebraniach Zgromadzeń Domowych. Brat Johnson w T. P. 1950, 46, pisał jak następuje: „Nie zapominajcie również o pracy względem braci będących w różnych grupach. Mamy im dopomóc do przyjęcia nauk i zarządzeń paruzyjnych oraz do zrozumienia nauk i zarządzeń epifanicznych i to wszędzie tam, gdzie nadarza się do tego sposobność. Zachęcajcie zbory do urządzania Zgromadzeń Domowych (o rodzaju tych zebrań zob. T.P. 1948,29), gdziekolwiek i kiedykolwiek jest to możliwe. Chociaż w wyżej wymienionej Teraźniejsze] Prawdzie jest powiedziane, że tylko ewangeliści powinni usługiwać na tego rodzaju zebraniach, to jednak wierzymy, że byłoby właściwym dla pielgrzymów i posiłkowych pielgrzymów, by także czynili to przy sposobności”. On powiedział również, że gdy Zgromadzenie Domowe jest urządzane podczas wizyty pielgrzyma, to pielgrzym powinien mieć główną część w programie, aczkolwiek – na tyle na ile jest to stosowne – jeden lub więcej ewangelistów mogłoby być również zaproszonych do udziału w programie (P’50,96; T. P. 1948,29). Nie byłoby rozsądną rzeczą zapraszać za każdym razem tego samego lub tych samych mówców; jeżeli to jest możliwe, używajcie pielgrzymów i ewangelistów z sąsiednich okolic.
JAK PRZEPROWADZAĆ
ZEBRANIA ZGROMADZENIA DOMOWEGO
Pomimo opozycji poprzedniego brytyjskiego przedstawiciela, nasz drogi pielgrzym brat Armstrong wraz z innymi wiernymi braćmi
kol. 2
w Wielkiej Brytanii, osiągnął wyśmienite wyniki w usłudze Zgromadzeń Domowych. Pisze on na ten temat między innymi jak następuje: „Dom Zgromadzenia Domowego jest sferą Prawdy i jej Ducha. Te zbory, które już posiadają sale zebrań z większą ilością miejsc niż potrzebują, mogą zrobić zupełny użytek ze swej sali dla Zgromadzeń Domowych. Tam gdzie siedzenia i inne wygody są ograniczone byłoby korzystniej wynająć inną salę, o ile możliwe w centrum. Jest pożyteczne, o ile to możliwe, postarać się o ciepłe lub zimne napoje między zebraniami oraz zachęcić wszystkich do przyniesienia z sobą jedzenia. Zgromadzenie w czasie posiłku może być jednym z najkorzystniejszych zebrań, ponieważ ono może nastręczyć dobrą sposobność do dyskutowania w kwestiach Biblijnych. Usiłowanie dostarczenia bezpłatnych posiłków przy tych okazjach, nakładałoby zbyteczne ciężary na lokalny zbór i mogłoby odciągnąć go od ważniejszych usług.
Wybrawszy odpowiednie miejsce na zebrania, należy następnie opracować program, pociągający z punktu widzenia przedmiotów, które mają być przedstawione. Pamiętając, ze nasze zaproszenia powinny być wysłane do Badaczy Pisma Św. i że naszym celem jest taktowne przedstawienie Prawdy epifanicznej, dobierajmy przedmioty odpowiednie do tego celu. Oto kilka z nich, z dobrym skutkiem przedstawionych w Anglii: „Badanie Biblii – jego konieczność, cel i sposób”, „Powrót naszego Pana – czy jest widzialny lub niewidzialny – czy już nastąpił?”, „Czasy i Chwile”, „Żniwa”, „Prawda w roku 1916″ (wykazanie licznych nie skończonych obrazów, gdy brat Russell został od nas zabrany, których różne grupy nie mogą uzupełnić)”, „Do kogo pójdziemy”?, „Piramida – czy jest od Boga. czy od diabła”?, „Filadelfia i Laodycea, Papusia, Epifania i Apokalypsis”, „Pytania uczniów z Mat. 24 i Łuk. 17”, itd. Tematy te nasuną na myśl wiele innych. Dobrze jest rozpoczynać od przedmiotów paruzyjnych, które powinny być przedyskutowane; powinno się założyć silny fundament na naukach brata Russella, unikając, na ile to możliwe, nazwiska brata Johnsona i prawdy epifanicznej, aby nie wzbudzić uprzedzenia.
Skoro wszystkie zarządzenia są uzupełnione, miejsce zebrania zapewnione, mówca lub mówcy zaproszeni, ich przedmioty ustalone i programy na kartkach zaproszeń wydrukowane, pozostaje nam tylko doręczyć je do rąk tych, których pragniemy zainteresować. Jest to często najtrudniejsza, lecz najniezbędniejsza część przygotowania pomyślnego zgromadzenia. Sekretarz zboru powinien postarać się i zachować nazwiska i adresy wszystkich braci z różnych grup, aby im wysłać zaproszenia. Sekretarzom zborowym poszczególnych grup, powinno się wysłać po kilka kart programowych. Wszyscy bracia winni pomagać w zdobywaniu nazwisk i adresów; dla osiągnięcia potrzebnych informacji powinniśmy przeglądać czasopisma i literaturę poszczególnych grup. Nie unikajmy grup. Bez aktualnej