Teraźniejsza Prawda nr 189 – 1960 – str. 48
wspólnoty czyli udziału w ofierze za grzech, jest tylko dla członków Ciała. W E. tomie 4, str. 409 czytamy, że Małe Stadko będzie miało przywilej symbolizowania tych trzech rzeczy, tak długo jak długo będą w ciele. Członkowie Wielkiego Grona, zaprzestaną symbolizowania śmierci z Chrystusem w Wieczerzy Pańskiej gdy poznają, że już więcej nie umierają z Nim, lecz pomimo tego nie zaprzestaną brać udziału w Wieczerzy Pańskiej z uwagi na dwa ze wspomnianych wyżej celów. Myślimy, że tak samo ma się sprawa z Młodocianymi Godnymi. Oni nie mają przywileju symbolizować w Wieczerzy Pańskiej śmierci z Chrystusem; albowiem nie umierają jako część Chrystusa (Głowy i Ciała). Ale mogą brać udział w Wieczerzy Pańskiej aby w symbolu przedstawiać Jego śmierć jako Baranka Bożego i okazać swa wiarę, otrzymując tymczasowe usprawiedliwienie przez Jego śmierć”.
Pytanie: Czy w wypadku Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych kielich w Wieczerzy Pańskiej reprezentuje kielich doświadczeń?
Odpowiedź: Kielich najpierw przedstawia życie naszego drogiego Zbawiciela dane za nas, Jego ludzkie życie, Jego istotę, duszę wylaną na śmierć za nas. Przyswajanie sobie tego przez nas oznacza po pierwsze, nasze przyjęcie praw i przywilejów restytucyjnych, zapewnionych nam przez ofiarę Pańska, czyli usprawiedliwienie (P’51, 20). Po drugie kielich ten przedstawia cierpienia członków Ciała (Łuk. 22:10 w lepszym tłumaczeniu brzmi: „Kielich ten, który jest dla was nalewany, jest Nowe Przymierze przez moją krew”), jako część pieczęci Nowego Przymierza dlatego,
kol. 2
że Jego krew czyli zasługa była im przypisana, czyniąc ich przyjemnymi Bogu. Uczestniczenie przez nich w kielichu symbolizowało ich przyjęcie i społeczność w tych doświadczeniach ofiary za grzech, jak to jest pokazane w powyższej odpowiedzi. Stad kielich w Wieczerzy Pańskiej nie przedstawia kielicha doświadczeń dla Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych w wypełnianiu ich poświęcenia. Biorąc udział w kielichu, te dwie klasy symbolizują pierwszą z podanych wyżej myśli. Jednak po symbolizowaniu ich wiary, przez którą przyswajają sobie usprawiedliwienie z przelanej krwi naszego Pana, nie widzimy powodu, dla którego nie mogliby rozmyślać (lecz nie symbolizować) nad cierpieniami tych wszystkich drogich braci, którzy cierpieli i umarli z Panem, mając udział w ofierze za grzech, np. Apostołów i pierwotnego Kościoła, członków gwiezdnych i innych braci oraz Posłanników Parusii i Epifanii. Wszyscy oni ponosili cierpienia od prześladowczych Żydów lub od pogan i papiestwa oraz w dwóch ostatnich wypadkach od opozycji. Także w podrzędnym znaczeniu mogą oni myśleć o wiernych Starego Testamentu i o pozostałych braciach z Wielkiego Grona i klasy Młodocianych Godnych, którzy ukończyli już swój bieg albo pozostali, którzy choć nie cierpią jako część ofiary za grzech, to jednak cierpią za Prawdę i sprawiedliwość, wypełniając swe śluby poświęcenia, aby być martwymi dla siebie i świata, a żywymi Bogu. W ten sposób ich doświadczenia w wielu względach są bardzo podobne do doświadczeń Jezusa i Kościoła. Zastanawiając się w ten sposób, odczuwamy jedność z wszystkimi wybranymi klasami.
(P ’53, 28)