Teraźniejsza Prawda nr 422 – 1992 – str. 37
naśladowcom. Takimi i innymi sposobami ukrzyżowanie Jezusa symbolizuje noszenie krzyża przez Jego naśladowców.
CO SYMBOLIZUJE KRZYŻ?
Krzyż zatem, tak jak jest on użyty w naszym wersecie symbolizuje trudności, kłopoty i cierpienia towarzyszące naszej wąskiej ścieżce, naszej drodze poświęcenia. Chociaż szczegółowo wymieniliśmy je już na tych łamach, nie będzie rzeczą niewłaściwą powtórzenie ich tutaj, ponieważ ponowne ich rozważenie jeszcze bardziej wzmocni je w naszym sercu i umyśle. Główne z nich to straty, rozczarowania, opóźnienia, ograniczenia, zwolnienia z pracy, błędy nasze i innych, braki i słabości, chłosty, niewygody, niedostatek, izolacja, nieporozumienia, różnice, zaprzeczania, spory, podziały, przesiewania, wyobcowanie, wyłączenia, wrogość, fałszywe przedstawianie, oszczerstwa, lżenie, ubliżanie, ból, choroby, smutek, prześladowania, pokusy, umieranie itp.
Wzięcie krzyża nie oznacza oszczędzającego się unikania i ustępowania, lecz zdecydowane podejmowanie i znoszenie towarzyszących doświadczeń w miarę ofiarniczego podążania naszą wąską ścieżką.
POWODY WZIĘCIA I NIESIENIA KLRZYŻA
Istnieją uzasadnione powody podjęcia krzyża i wiernego jego niesienia aż do końca naszej wąskiej ścieżki. Słowo Pańskie wyraźnie mówi, że tak właśnie postępowało Maluczkie Stadko i tak powinien postępować cały wierny lud Pana.
„Przez wiele ucisków musimy wnijść do królestwa Bożego” (Dz.Ap. 14:22).
„Aleć i wszyscy, którzy chcą pobożnie żyć w Chrystusie Jezusie, prześladowani będą” (2Tym. 3:12).
„Oto choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał” (Ijob 13:15).
„A będzie mię doświadczał, jako złoto wynijdę” (23:10).
„Ponieważ we dnie i w nocy ociężała nade mną ręka twoja” (Ps. 32:4).
„Wiele złego przychodzi na sprawiedliwego” (34:20).
„Wszystkie powodzie twoje i nawałności twoje na mię się zwaliły” (42:8 ).
„Weszliśmy w ogień i w wodę, wszakżeś nas wywiódł na ochłodę” (66:12).
„Potartym był, ażem nie mógł mówić” (77:5).
„Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi” (102:9).
„Ucisk i boleść przyszła na mię” (116:3).
„Przebiorę cię w piecu utrapienia” (Izaj. 48:10).
kol. 2
„Każdą latorośl, która… przynosi owoc, oczyszcza, aby obfitszy owoc przynosiła” (Jan 15:2).
„Na świecie ucisk mieć będziecie” (16:33).
„Gdy zewsząd uciśnieni bywamy … powątpiewamy … prześladowanie cierpimy … bywamy porzuceni … Zawsze umartwienie [literalnie, położenie na śmierć] Pana [słowo Pana nie występuje w najstarszych manuskryptach — porównaj tłumaczenia Moffata, Williamsa, Knoxa, Phillipsa i Rotherhama] Jezusowe na ciele nosimy … bywamy wydawani na śmierć … śmierć działa w nas … choć się też nasz zewnętrzny człowiek kazi … króciuchny i lekki ucisk nasz” (2Kor. 4:8-12, 16, 17).
„Ale we wszystkim zalecając samych siebie, jako słudzy Boży, w wielkiej cierpliwości, w uciskach, w niedostatkach, w utrapieniach, w razach, w więzieniach, w tułaczce …” (2Kor. 6:4, 5).
„Takowe ucierpienia nad braterstwem waszym, które jest na świecie, wykonywają” (1Piotra 5:9).
„Ja którychkolwiek miłuję, strofuję i karzę” (Obj. 3:19).
Na podstawie tych wersetów Pisma Świętego (kilku z wielu) widzimy, że cierpienia, które są udziałem ludu Bożego i które musi on otrzymywać, są noszeniem krzyża; a doświadczenia wiernych potwierdzają te wersety.
Biblia podaje liczne powody mówiące o tym, dlaczego chrześcijanie mają brać i nieść krzyż. Tutaj podkreślimy tylko jeden z nich: utrapienia wspólnie działają dla dobra tych, którzy miłują Boga (Rzym. 8:8). Kontekst wskazuje, że dobrem tym jest upodobnienie się do charakteru Chrystusa.
W ziemskim królestwie ludzie nie będą musieli nosić krzyża, by przysposobić się do życia wiecznego. Jedyną rzeczą, jaką będą musieli uczynić, będzie okazanie z serca posłuszeństwa spotykającym ich próbom w stosunkowo łatwych warunkach. Lecz teraz istnieje święta konieczność podejmowania przez nas krzyża — musimy przez wiele ucisków wejść do królestwa Bożego. Naśladowcy Chrystusa (tak jak On) będą musieli mieć te wszystkie duchowe uczucia i wszystkie te łaski — wyższe i niższe pierwszorzędne, drugorzędne i trzeciorzędne — z silnymi, zrównoważonymi i skrystalizowanymi wyższymi pierwszorzędnymi łaskami, dominującymi nad wszystkimi innymi łaskami, jeśli konieczne są dla służenia prawdzie, sprawiedliwości i świętości przez tłumienie i podporządkowywanie ich. Takie wyniki rozwijania charakteru muszą cechować ich nie tylko w łatwych, przyjemnych, sprzyjających i przyjaznych okolicznościach, lecz także w trudnych, nieprzyjemnych, niesprzyjających i nieprzyjaznych.
Jeśli nasz Pan musiał przejść przez bolesne doświadczenia w celu zademonstrowania w nich charakteru, na którym Bóg mógłby polegać w pełnieniu (z serca) woli Bożej w Jego Duchu i dla Jego celów (bez