Teraźniejsza Prawda nr 420 – 1992 – str. 14
Świętego świadczących o nich. Ciało Jezusa przedstawiało Jego ludzką naturę. Pierwotnie Jego natura była niebiańska, duchowa. Ten stan On opuścił i stał się ciałem dla naszego dobra. Dlaczego musiał On dla nas stać się ciałem? Dlatego, że ojciec Adam był istotą cielesną i sprowadził na siebie potępienie z powodu jednego aktu nieposłuszeństwa. Adam, legalnie pozbawiony prawa do życia, nie mógł swoim dzieciom dać tego, co sam stracił. Jego potomstwo dziedzicznie obciążone stawało się również moralnie i fizycznie skażone. Dlatego cały świat umiera.
Pan Jezus mówił o sobie jako o Chlebie, który z nieba zstąpił i o tym, że kto ten Chleb spożywa będzie żył na wieki (Jan 6:51). Czym jest „jedzenie ciała Syna Człowieczego”? Odpowiadamy, że Pan Jezus aby nas wykupić od śmierci, poniósł śmierć. Pozwolił, aby Jego życie zostało Mu odebrane. Chociaż mógł do tego nie dopuścić, nie uczynił tego. Było to Boskim zarządzeniem, a On był posłuszny woli Ojcowskiej. Celem owego zarządzenia było, by Adam i jego potomstwo mogło być wybawione spod wyroku śmierci, powrócić do harmonii z Bogiem i otrzymać życie wieczne.
Nie tylko rzeczą konieczną było, żeby Jezus oddał swoje życie jako cenę okupu za świat, lecz również rzeczą konieczną było, aby każdy, kto chciałby korzystać z tej ofiary, chętnie i ze zrozumieniem ją przyjął. To samo odnosi się do spożywania pokarmu naturalnego. Nikt z nas nie jest zmuszany do jedzenia, my jemy by podtrzymać życie. Gdy ludzie dochodzą do zrozumienia, że umierają, mówią wówczas: O, gdybyśmy mieli jakiś pokarm, który by przezwyciężył zniszczenie naszego organizmu i zachował nas przy życiu, przynosząc ulgę w tych niepomyślnych warunkach.
Ojciec Niebiański zadecydował, że Jezus stanie się Barankiem Bożym, Barankiem Wielkanocnym, a wszyscy, którzy tego Baranka będą spożywali oceniali zasługę Jego ofiary dostaną życie wieczne i odzyskają doskonałość, którą utracił Adam przez nieposłuszeństwo i grzech. Poświęcony lud Boży został zaproszony, aby to życie miał w tym obecnym czasie i zyskiwał je przez próbne przypisywanie zasługi swego Zbawiciela przez wiarę w Niego, tj. Tego, który jest „Chlebem żywota”. To ciało, tego Baranka, ten Chleb z nieba oni teraz oceniają. Każdy wierzący zdaje sobie sprawę, że urodził się grzesznikiem i że Chrystus umarł za jego potępienie w Adamie. Mając taką wiarę przyjmuje swój udział w tej Ofierze, którą Bóg dostarczył w Jezusie; wierzy on, że Bóg przygotował ją dla niego.
PICIE JEGO KRWI
Gdy takie osoby zrobiły ten pierwszy krok, zostały zaproszone do podjęcia następnego kroku: picia jego krwi (Jan 6:53-56). Do takich Bóg powiedział: Skoro wy tak wierzycie i w ten sposób jecie ciało Jezusa w swoich sercach i umysłach wypada, żebyście wasze wole zupełnie oddali Bogu, wyrzekli się niedoskonałego ciała i wszystkich rzeczy związanych z ciałem,
kol. 2
wzięli swój krzyż, naśladowali Jezusa i postępowali tak jak On postępował. Takie stanowisko jest możliwe do przyjęcia przez Boga, ponieważ Chrystus pozostawił nam wzór tego jak powinniśmy postępować Jego śladami (1Piotra 2:20-24).
Czy jest szczególna nagroda za podjęcie drugiego kroku („picia Jego krwi”)? Czy jest cokolwiek lepsze, wyższe, co możnaby zyskać? Tak. Jeśli rzeczywiście jesteś martwy w poświęceniu, pozwalając aby twoje ciało pogrążyło się w śmierci jak to On uczynił, będziesz też z Nim żył. W zmartwychwstaniu otrzymasz wyższe stanowisko (w niebie lub na ziemi, odpowiednie dla czasu twojego powołania) niż ogół ludzkości. To wszystko otrzymujemy przez (1) „jedzenie Jego ciała” i (2) „picie Jego krwi”. Na tę chwalebną ofertę Pana odpowiedzieliśmy: Z radością przyjmujemy propozycję chodzenia śladami Jezusa. Ta oferta jest otwarta w obecnym życiu, zanim ludzkość zmartwychwstanie.
Bóg posłał swego Syna, aby był Odkupicielem człowieka. Jezus umarł i w ten sposób cena zbawienia została złożona. Ktokolwiek ze świata przyjmie swoją część tego odkupienia (gdy Przymierze Nowe zostanie zapieczętowane i otwarte) będzie tym samym coraz bardziej żywy i ostatecznie uzyska rzeczywistą sprawiedliwość w doskonałości życia ludzkiego. Kiedy ludzkość dowie się o tym i to zrozumie gdy Królestwo zostanie zaprowadzone wszyscy mający dobre serca powiedzą: „Jeśli Bóg dostarczył tę Ofiarę za grzeszników, będę się rozkoszował moim udziałem i z zadowoleniem stanę się Jego częścią. Będę się radował spożywając Chleb z nieba i korzystał ze sposobności, które Bóg przygotował. Będę miał z nich pożytek i w ten sposób powrócę do pierwotnego stanu będę doskonałą ludzką istotą nadającą się do życia wiecznego w doskonałym świecie.
Tak więc spożywając ten Chleb, cały świat dozna Restytucji doskonałego życia na doskonałej ziemi. Tysiąc lat jest przeznaczonych na jedzenie tego Chleba przez świat rezultatem będzie jego Restytucja powrót do pierwotnego stanu. A przy końcu Restytucji ludzkość uzyska doskonałość zarówno fizyczną, jak i charakteru, które dowiodą godności życia. Z drugiej strony niektórzy osiągną tylko doskonałość fizyczną, pozostając grzesznymi w sercu. Ci ostatni zbuntują się w próbie Małego Okresu i całkowicie stracą życie. Mimo to każdy członek rodzaju ludzkiego ma obietnicę równej szansy zyskania życia wiecznego.
Różnica między Kościołem i światem w odniesieniu do spożywania Chleba (ciała) polega na tym, iż świat spożywając będzie rzeczywiście osiągał doskonałe ludzkie życie, podczas gdy Kościół spożywając ów Chleb wiarą osiągał to życie poczytalnie. Oddajemy nasze życie z Jezusem, abyśmy mogli wraz z Nim ostatecznie zyskać większe błogosławieństwa i przywileje.
Podczas Pamiątki przez uczestniczenie w emblematach (1Kor. 11:26; Mat. 26:26-28) symbolizujemy śmierć Chrystusa i naszą wiarę przyswajającą Jego