Teraźniejsza Prawda nr 415 – 1991 – str. 19
której jest obchodzona), ogłasza fakt śmierci Jezusa. Słowo przetłumaczone w naszej Biblii na „opowiadajcie” znaczy: przedstawiać, oznajmiać, głosić (Dz. 17:23; 26:23; 1Kor. 9:14). Można rzec, iż przez obchodzenie święta Wieczerzy Pańskiej my przedstawiamy, oznajmiamy i głosimy śmierć Pańską. Możemy, najogólniej mówiąc, słowem i czynem coś przedstawiać, oznajmiać, głosić.
W jaki sposób możemy głosić o śmierci Pana przedstawionej w Wieczerzy? Słowem? Nie, ponieważ milczymy w czasie uczestniczenia w symbolach. Zatem głoszenie musi się dokonywać przez czyn. A ponadto postępowaniem swoim czynimy coś, co obrazuje śmierć naszego Pana. Jaki to jest czyn? Zwróćmy uwagę, iż relacje na temat Wieczerzy mówią,że po pobłogosławieniu chleba, chleb został złamany (Mat. 26:26; Mar. 14:22; Łuk. 22:19; 1Kor. 11:23, 24). Czy wreszcie przełamanie chleba (po pobłogosławieniu go) jest zasadniczą częścią naszej służby i dlatego ono jest podstawową rzeczą, która głosi (symbolizuje) o złamanym w śmierci człowieczeństwie naszego Pana.
Kiedykolwiek obchodzimy Wieczerzę Pańską, zawsze częścią tej uroczystości jest złamanie chleba, „ilekroćbyście jedli ten chleb i ten kielichbyście pili [czyli obchodzili tę Pamiątkę], śmierć Pańską opowiadajcie” – głoście ją, symbolizujcie ją przez czyn łamania chleba. Tak więc, na podstawie tego wersetu, pierwszą rzeczą jaką symbolizujemy w Pamiątce jest okupowo – ofiarnicza śmierć naszego Pana. Śmierć ta jest podstawą naszej wiary, nadziei, miłości i posłuszeństwa. Bez niej nie mogłoby być Chrystusa, pojednania, odpuszczenia, usprawiedliwienia, niebiańskiego ani ziemskiego powołania, przyszłego życia ani nadchodzącej chwały. Dlatego śmierć ta jest najważniejszą sprawą w Biblii, w naszej wierze i naszym życiu. Dzięki niej jest Chrystus, pojednanie, odpuszczenie, usprawiedliwienie, szczególne powołanie, przyszłe życie, przyszła chwała. Przeto najbardziej stosowną częścią posługi Pamiątkowej jest łamanie chleba, które przedstawia śmierć naszego drogiego Pana. Dlatego, Umiłowani, gdy będziemy łamać chleb, pamiętajmy o tym co on symbolizuje, mianowicie śmierć naszego drogiego Odkupiciela. Postarajmy się też o to, aby nasze myśli pochodziły z oceniającego i wiernego serca. A to sprawi, że nasze uczestnictwo będzie godne, tak jak brak właściwej postawy serca sprawi, iż staniemy się niegodnymi uczestnikami (czego unikniemy mając właściwy stosunek do Pamiątki).
PRZYSWAJANIE USPRAWIEDLIWIENIA
Następną rzeczą symbolizowaną w Pamiątce jest przyswajanie przez nas usprawiedliwienia przez wiarę. Usprawiedliwienie obdarza nas odpuszczeniem grzechów oraz przypisuje nam sprawiedliwość Chrystusową. Zauważmy, że gdy nasz Pan wymieniał symbole mówił, że Jego krew wylewa się na odpuszczenie naszych grzechów (Mat. 26:28). Według Pisma Świętego dostępujemy odpuszczenia grzechów jako części usprawiedliwienia (Rzym. 4:6-8; 3:24-26; Efez. 1:7), a ponadto otrzymujemy sprawiedliwość Jezusową również jako część usprawiedliwienia (Rzym. 3:22; 4:6; 10:4; Gal. 3:16; Filip. 3:9). Zacytowane właśnie wersety mówią o otrzymywaniu tych wartości za pośrednictwem naszej wiary. Dlatego nasza wiara, w świetle zasługi śmierci naszego Pana, jest środkiem przez który otrzymujemy usprawiedliwienie, to znaczy, że przyswajamy doskonałą ludzką sprawiedliwość Chrystusową razem z prawem do życia i prawami życiowymi, które towarzyszą tej sprawiedliwości. Spożywanie przez nas chleba (Jego ciała) i picie z kielicha (Jego krwi), czyli przyswajanie przez nas tego co symbolizuje Jego ludzką sprawiedliwość wraz z prawem do życia i prawami życiowymi, towarzyszącymi tej sprawiedliwości, symbolizuje nas samych przyswajających usprawiedliwienie przez wiarę w Jego zasługę.
Tak więc drugą głęboką myślą ukrytą w Pamiątce jest tymczasowe usprawiedliwienie, które przez naszą wiarę w Boże obietnice jest uskutecznione Chrystusową zasługą. Dlatego my w Pamiątce symbolizujemy, jako jej drugą myśl, ów wielki fakt, iż Boża sprawiedliwość nie potępia nas dłużej w Adamie, ale Jego miłość łaskawie w Chrystusie i przez Niego wyzwala nas spod wyroku Adamowego, próbnie przypisując nam zasługę naszego Pana. W ten sposób sprawiedliwość jest w pełni zaspokojona we wszystkich swych żądaniach wobec nas z Adamowego punktu widzenia. Dlatego umiłowani, gdy uczestniczymy w chlebie i winie rozmyślajmy o przyswajaniu przez nas zasługi Jezusowej, osiągalnej dla nas przez Jego śmierć. Czyńmy to z pokutującymi, wierzącymi, wdzięcznymi, oceniającymi i wiernymi sercami, gdyż wskutek braku takiego serca możemy okazać się niegodnymi uczestnikami.